حاشيه و متن يك ديدار صميمانه و مطالبه رهبر فرزانه انقلاب از دانشجويان
اين دويست و چهل و پنجمين جلسه‌اي است كه در آن رهبر معظم انقلاب اسلامي همنشين دانشگاهيان پس از پيروزي انقلاب مي‌شوند. پس از شهادت استاد شهيد مطهري به سفارش رهبر كبير انقلاب اسلامي، حضرت امام خميني(ره) آيت‌الله خامنه‌اي جاي شهيد مطهري را در دانشگاه تهران براي دانشجويان و دانشگاهيان پر كردند و اين اتفاق يعني حضور در كنار دانشگاهيان تا به امروز ادامه دارد.
اكنون نيز به سنت هر ساله، دانشجويان از اقصي نقاط كشور در حسينيه امام خميني(ره) گرد هم مي‌آيند، در مقابل شخص اول مملكت به ارائه نظرات خود مي‌پردازند و در بسياري از موارد در همين جلسات نقشه راه‌شان را از پير و مرادشان دريافت مي‌كنند؛ نقشه راهي كه همواره سبب شده است تا جنبش دانشجويي انقلابي در مسيري حركت كند كه به صراط مستقيم نزديك‌تر باشد.
بي‌پرده در محضر امام
امسال هم مانند سال‌هاي گذشته دانشجويان از هر دري سخن مي‌گويند. يكي مي‌خواهد نظام پارلماني در كشور بار ديگر بررسي شود. ديگري دغدغه‌اش را درباره اجرايي شدن مخفيانه سند 2030 در كشور مطرح مي‌كند و گريزي به جايگاه اجتماعي زنان و دختران در جامعه مي‌زند و مي‌خواهد كه هويت و مشاركت اجتماعي زنان و دختران بازتعريف شود.
نماينده هيئت‌هاي مذهبي و گروه‌هاي جهادي هم دل پري از جناح‌بازي‌ها در فضاي دانشگاه دارد: «ما جهادي‌ها سياسي هستيم؛ اما جناحي نيستيم! دنبال جذب حداكثري هستيم؛ اما نه به قيمت پايين آمدن از ارزش‌هاي ديني‌مان!»
البته صحبت درباره شوراي عالي انقلاب فرهنگي يكي از مباحثي است كه بيشتر كساني كه پشت تريبون مي‌روند از زاويه ديد خودشان به آن نگاه مي‌كنند. يكي از دانشجويان پيشنهاد مي‌دهد كه با تغيير ساختار اين شورا و البته شوراي عالي فضاي مجازي، رؤساي ديگري به غير از رئيس‌جمهور براي اين دو شورا انتخاب شوند.
يكي ديگر از حاشيه‌هاي اين ديدار تقديم تصوير شهيد نادر مهدوي به رهبر معظم انقلاب است كه در همين ديدار در كنار امام قرار مي‌گيرد. سي و اندي سال قبل نادر مهدوي و نيروهاي تحت امرش در خليج‌فارس با ميني‌كاتيوشا به‌جان ناو آمريكايي افتاده بودند و حالا كه آمريكا ناوش را به منطقه مي‌آورد تا ايراني‌ها را بترساند، قرار گرفتن اين تصوير در كنار آقا حرف‌هاي زيادي را به جهان مخابره مي‌كند و دانشجويي كه نوك پيكان انتقاداتش را به سوي آقايان و آقازاده‌هاي‌شان نشانه مي‌رود. يكي از جمله‌هاي طلايي كه با تشويق ديگر دانشجويان هم همراه ميشود آن است كه مي‌گويد: «ما جنگ را با 20 ساله‌ها برديم و اقتصاد را با 60 ساله‌ها باختيم!» همچنين او با زبان تند و تيزش از روند جوانسازي مديران هم انتقاد مي‌كند: «با وجود تأكيد شما براي جوان‌گرايي، اما هر جا جواني وارد شده، يا ژن خوب بوده يا آقازاده!» او البته قصد كوتاه آمدن ندارد و اين بار از صنعت خودروسازي انتقاد مي‌كند: «مسئولان خودشان حاضرند آقازاده‌هاي‌شان سوار پرايد شوند!»
ساختار مشكلي ندارد
حالا كه دانشجوها يك به يك پشت تريبون رفته و درد دل‌هاي‌شان را با پدر پيرشان مطرح كرده‌اند، نوبت صحبت‌هاي پدرانه‌اي است كه التيام درد دل‌هاي فرزندان باشد. رهبر فرزانه انقلاب بيش از همه نگران فرزندان است و دغدغه‌هاي‌شان؛ اما برا‌ي‌شان مهم است كه اين فرزندان جوان چگونه انتقاد مي‌كنند. ظاهراً بعضي خطاب‌ها و توصيف‌ها ناظر به برخي چهره‌ها و شخصيت‌هاي نظام با چنين لحني مورد تأييد آقا نبوده: «انتقادهايي مطرح شد كه خيلي از آنها بجا هم هست؛ ولي لحن انتقاد را خيلي تند نكنيد. سعي كنيد در انتقادها نقطه ضعف ندهيد و جوري حرف نزنيد كه در دستگاه قضايي محكوم شويد... شما همه فرزندان و در حكم بچه‌هاي من هستيد و دلم مي‌خواهد در مسير درستي حركت كنيد.»
پس از گوشزد كردن اين نكته، رهبر معظم انقلاب نكاتي را در پاسخ به مسائلي كه دانشجويان مطرح كردند عنوان مي‌كنند. ايشان ابتدا دوگانه ساختارـ كارگزار را مطرح كرده و مي‌فرمايند: «اشكالاتي كه ما امروز در جامعه مشاهده مي‌كنيم، به ساختار برمي‌گردد يا به كارگزاران؟» بعد تشريح مي‌كنند كه ساختار، ساختار خوب و درستي است. هرچند ممكن است نواقصي داشته باشد كه در طول زمان رفع ميشود؛ اما عمده اشكالات را از كارگزاران مي‌دانند. رهبر معظم انقلاب در اينجا به موضوع پارلماني شدن هم اشاره و تأكيد مي‌كنند كه ايرادات نظام پارلماني بيش از نظام رياستي است. اين نكته ايشان هم پاسخي به صحبت‌هاي اين دانشجويان است و هم پايان مباحثي كه گاهي در گوشه و كنار درباره موضوع پارلماني شدن دوباره نظام مديريتي كشور مطرح ميشود.
يكي ديگر از نكاتي كه شايد دل بسياري از دانشجويان را به كارهاي‌شان در جهت عدالت‌خواهي و عدالت‌طلبي محكم كرد، تأييد ورود جنبش دانشجويي به موضوع نيشكر هفت تپه و ماشين‌سازي تبريز بود. معظم‌له در اين باره تأكيد كردند: «در اين يكي دو سال گذشته‌ـ طبق گزارش‌هايي كه به من مي‌رسد‌ـ تشكل‌هاي دانشجويي و مجموعه‌هاي دانشجويي كارهاي خوبي انجام داده‌اند در زمينه مسائل گوناگون؛ چه مسائل كشوري، چه مسائل بين‌المللي، كه در همين مسئله نيشكر هفت‌تپه و ماشين‌سازي تبريز دانشجوها رفتند و يك مشكلي را واقعاً حل كردند؛ يعني نه پول دارند، نه قدرت قانوني دارند؛ اما در عين حال حضورشان مي‌تواند يك كار بزرگ را، يك مشكل بزرگ را حل كند.»
ايشان بالا رفتن از ديوار سفارت را هميشه خوب نمي‌دانند؛ اما تجمعات توأم با متانت و عقلانيت را قبول دارند. اين در واقع نكته‌اي است كه چند بار از سوي رهبر معظم انقلاب در ديدارهاي دانشجويي مطرح شده است.
دولت جوان و حزب‌اللهي
فراز آخر سخنان رهبر فرزانه انقلاب مي‌رود سمت جوانان و حركت‌هايي كه جوانان بايد انجام بدهند. ايشان ابتدا مفهوم جواني را تبيين مي‌كنند؛ يعني اينكه جوان حتما يك فرد بيست و دو سه ساله نيست؛ بلكه يك فرد چهل ساله هم جوان است و اينها «اگر متعهّد باشند مي‌توانند در نظام مديريّت كشور يك تحوّل عظيمي را به وجود بياورند.»
«خودجوش بودن» مانند آنچه در زمان مبارزات با طاغوت اتفاق مي‌افتاده، شناخت صحنه و شناخت موقعيت جمهوري اسلامي در عرصه بين‌الملل و داخلي، «اميدبخشي»، ايجاد تشكل‌هاي فرهنگي و سياسي البته سياسي نه به معناي حزب بازي، «ايجاد شبكه‌اي از نويسندگان دانشجوي فعّالِ در نشريّاتِ دانشجويي، براي تداوم فعّاليّت‌ها در حوزه نشر» و آتش به اختيار بودن راهكارهايي است كه رهبر معظم انقلاب به جوانان دانشجو مي‌دهند تا بتوانند در كشور تأثير بگذارند و حرفي براي گفتن داشته باشند.
در اين فراز پاياني يك نكته مهم ديگر كه اتفاقاً به عنوان تيتر يك پايگاه رهبر معظم انقلاب هم انتخاب شد، اين بود كه معظم‌له به جوانان توصيه كردند: «اگر چنانچه ان‌شاءالله شما جوان‌ها با اين حركت‌ها پيش برويد و زمينه را براي روي كار آوردن يك دولت جوان و حزب‌اللهي آماده كنيد، بنده معتقدم كه بسياري از اين نگراني‌هاي شما و دغدغه‌هاي شما و غصّه‌هاي شما پايان خواهد پذيرفت.»
جامعه امروز ما درگير مشكلاتي است كه شايد بتوان بيشتر اين مشكلات را ناشي از مديريت پير، خسته و بدون انگيزه‌اي دانست كه از چهل سال پيش در عرصه‌هاي گوناگون مديريتي حضور داشته‌اند. اين مديران همان‌هايي هستند كه در روزهاي پس از پيروزي انقلاب و در دوره هشت سال دفاع مقدس بيست سي سال بيشتر نداشتند و توانستند كشور را از ميان مشكلاتي، چون جنگ و نبود امكانات به سلامت عبور دهند؛ اما حالا ديگر براي كار كردن، دويدن، پشتكار و اجراي برنامه‌هاي بلندمدتي كه گاهاً ممكن است لازم باشد چند ده سال براي به ثمر نشستن آنها وقت گذاشت و برنامه‌ريزي كرد، پير شده‌اند.
كليدواژه «دولت جوان و حزب‌اللهي» در چند روز گذشته بسيار مورد توجه قرار گرفته است؛ چون امام خامنه‌اي مأموريت جديدي را به جوانان دانشجو محول كردند كه بايد زمينه حضور دولتي جوان و حزب‌اللهي يا به تعبيري ديگر دولتي توانمند و متعهد را مهيا كنند كه هم بتواند در زمينه اجرا فعال و خستگي‌ناپذير توأم با اميد و انگيزه براي ساختن مملكت باشد و هم به اصول اسلامي و انقلابي متعهد باشد. يكي از اساسي‌ترين مشكلات حال حاضر ما ناشي از پايبند نبودن برخي از مديران و همچنين سياستگذاران به اصول انقلاب اسلامي است.
خب حالا وظيفه جوانان در هر نقطه‌اي از كشور آن است كه زمينه‌سازي براي حضور چنين دولتي را كه توانمند و متعهد باشد، آغاز كنند. دو انتخابات مهم و سرنوشت‌ساز در پيش است. اولي انتخابات مجلس شوراي اسلامي است. شايد نيمي از كار همين باشد، يعني فعاليت براي ايجاد مجلسي توانمند و متعهد و با تفكري جوان. مجلسي كه ايجاد ميشود اگر در تراز انقلاب اسلامي باشد، مي‌توان اميدوار بود كه ريل‌گذاري صحيح را در مسير انقلاب و ظهور دولت جوان مدنظر رهبري انجام دهد.
نكته مهم‌تر آن است كه بدانيم نمي‌توان دلخوش بود با يك ماه و دو ماه كار كردن بتوان به چنين دولتي دست يافت. بايد از هم اكنون كار را آغاز و براي آحاد مردم تبيين كرد تا دو سال ديگر و در انتخابات رياست‌جمهوري بتوان ميوه آن را چيد و اميدوار بود دولت جديد مي‌تواند مشكلات فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و سياسي را حل كند.
