«اندیشکده هادسون» در روز ۲۱ اوت سال جاری جلسهای برگزار کرد، در این نشست با اشاره به تحولات رخ داده در منطقه و همچنین مسائل موجود در روابط ایران و آمریکا پس از خروج این کشور از توافق هستهای با ایران، این مسئله بررسی شد که آیا کمپین فشار حداکثری ترامپ بر ایران پس از خروج این کشور از برجام نتیجهای برای ایالات متحده داشته است؟
«برایان کاتولیس» از موضع دموکراتها به این پرسش درباره نتیجهبخش بودن سیاست فشار حداکثری ترامپ بر ایران پاسخ داد و گفت: «این استراتژی اصلاً کار نمیکند و واقعاً یک فاجعه برای آمریکاست؛ زیرا سیاست ترامپ «دلجویی کردن تهاجمی» از ایران است که باعث گیج شدن متحدان آمریکا و درگیر شدن آنها با یکدیگر شده است.» وی در ادامه اظهار داشت: «اما چرا میگویم سیاست ترامپ بعد از تهاجمی بودن، دلجویانه است؟ به دلیل اینکه باید به رفتارهای «مایک پمپئو» نگاه کنیم. او یک سال پیش ۱۲ شرط پایهای برای ایران تعیین کرد. این شروط در واقع یک فهرست آرزو بود. مطمئناً سیاست فشار حداکثری و تحریمها بر روی مردم ایران تأثیر داشته است؛ اما روی رهبران ایران و شیوه تصمیمگیری آنها هیچ تأثیری نداشته است.اقدامات ترامپ، آمریکا را در موقعیت ضعیفتر قرار داده و ما را در جهان منزوی کرده است. »
«بهنام بن طالبلو» یکی از کارشناسان بنیاد دفاع از دموکراسی درباره سیاستهای ایران پس از خروج آمریکا از برجام بیان کرد: «مسئلهای که تنشها بین ایران و آمریکا را افزایش داد، خروج آمریکا از برجام بود. ایران با این حال در ابتدای امر سعی کرد بدون اینکه موضعی عجولانه بگیرد، از طریق اعمال خود موضعش در این خصوص را نشان دهد. سال اول سال صبر استراتژیک ایران بود. در سال بعد استراتژی ایرانیان صبر برای تمام شدن دوره ترامپ بود. این بدین معنا بود که کاری نکنند که اروپاییها هم به سمت آمریکا بروند. آنها سعی میکردند آمریکا را در انزوا قرار دهند و مانع از ایجاد اجماع در شورای امنیت سازمان ملل و دیگر سازمانهای بینالمللی علیه ایران شوند. این رفتار، ایران را در منطقه خاکستری قرار میداد؛ یعنی هیچ رفتاری مبنی بر نقض توافق هستهای از خود نشان نداد؛ اما وقتی اروپا کاری از پیش نبرد و در بهار سال ۲۰۱۹ آمریکا سپاه را به یک سازمان تروریستی شناخت، اراده ایران بر این شد که باید با آمریکا در منطقه درگیر شود.»
«فاطیما الاسرار» کارشناس مؤسسه خاورمیانه هم میگوید:«ایران با راهبرد صبر استراتژیک و افزایش نفوذ خود در منطقه اکنون برنده میدان است و لازم نمیبیند با بازنده میدان، مذاکرهای انجام دهد.»