پرستار جز زیبایی چیزی نمی‌بیند

بیمارستان بقیة‌الله(عج) در این روزهای مبارزه با بیماری کرونا و درمان آن یکی از سانترهای درمانی این بیماری شده است. پرستارهای بخش NBC این بیمارستان‌ـ که در این ایام به بیماران کرونایی اختصاص داده شده است‌ـ مانند تمام پرستارهای دیگر بیمارستان‌های مخصوص بیماران کرونا، جان‌فشانی و فداکاری می‌کنند. «فرشته قنبری» یکی از پرستارهای بخش NBC یا همان میکروبیولوژی است که 22 سال سابقه پرستاری دارد، او درباره این روزهای کرونایی می‌گوید: «بخش ما مرکز درمان با کرونای بیمارستان است و از روزی که بیمار کرونایی پذیرش کردیم، به ما اعلام کرده بودند که ممکن است تعداد بیماران بالاتر برود لذا بخش را آماده کرده بودیم.»

قنبری ادامه می‌دهد: «ما در این بیمارستان یک بخش داریم که برای مواقع اضطراری شروع به کار می‌کند که الان این بخش بسیار شلوغ شده است و ما در هر شیفت کاری 4 پرستار با 26 بیمار داریم. همه مشاغل سخت هستند و این را فقط به عنوان یک شعار نمی‌گویم و این‌ طور نیست که کارهای دیگر را از دور نگاه کرده باشم، اما بعضی کارها مانند پرستاری علاوه بر اینکه سبب دست و پا درد می‌شوند، روح و روان انسان را نیز خسته می‌‌کند.»

این فرشته روزهای  کرونایی بیمارستان بقیةاللّه(عج) می‌گوید: «مراقبت از یک بیمار در کل عشق است، اما مراقبت از صدها نفر را می‌شود پرستاری نامید و به نظر من کسی که پرستار می‌شود، باید عاشق این  کار و صبور و بردبار باشد، صبر پرستار برگرفته از نگرش زیبای حضرت زینب(س) است که در روز عاشورا فرمودند: من جز زیبایی چیزی ندیدم.»

او می‌گوید: «فداکاری‌های پرستارهایی را که در این بخش کار می‌کنند، به چشم دیده‌ام، چه الان چه زمانی که مجروحان مدافع حرم را به این بخش می‌آوردند و می‌دیدم که پرستارها با چه بردباری و صبری خدمت می‌کنند که به حال آنها غبطه می‌خورم و من نمی‌توانم به پای آنها برسم. این روزها علاوه بر استرسی که دارد، چون با یک بیماری ناشناخته روبه‌رو هستیم و خواه‌ناخواه سبب فشار روحی می‌شود، باید به تنهایی از بیماران مراقبت کنیم؛ چون برای منتشر نشدن بیماری، بیماران همراه ندارند و مراقبت از یک بیمار ده برابر زمان عادی شده است که کار را سخت‌تر کرده است و پرستاری که عشق نورزد نمی‌تواند به این بیماران خدمت‌رسانی کند.»

قنبری از پرستارهایی گفت که فرزند کوچک یا همسر جانباز شیمیایی دارند، اما با عشق و علاقه این روزها در کنار بیماران کرونایی هستند یا پرستارهایی مانند خود او که چون ممکن است ناقل بیماری باشند، فرزندان‌شان را به منزل اقوام فرستاده‌اند، اما همه این روزها را با توکل به خدا و ائمه اطهار و عشق و بردباری می‌گذرانند.