حضور گسترده 88/48 درصدی ترکها در پای صندوقهای رأی بازتابهایی جهانی یافت؛ از جمله در ایران ما نیز مورد تحسین بسیاری واقع شد. در این بین، برخی جریانهای سیاسی پرحاشیه آن را به فرصتی برای بهرهبرداری سیاسی و مخدوش کردن اعتبار نظام انتخاباتی در ایران بدل کردند(!) و به گونهای با حسرت از انتخابات ترکیه یاد کردند که گویا تاکنون برگزاری چنین انتخاباتی را در ایران به یاد ندارند؛ راهبرد رسانهای ناجوانمردانهای که از حقیقت فاصله بسیار دارد. در این باره باید به چند نکته توجه کرد:
1ـ کافی است بر ادوار انتخابات کشورمان نگاهی بیندازیم تا یادآور شویم که حداقل در سالهای 1376 و 1388، حدود 80 و بالاتر از آن تا 85 درصد مشارکت ثبت شده است. بنابراین، مردم ما با چنین آماری بیگانه نیستند و معمولاً انتخابات ریاستجمهوری در کشورمان با مشارکت گسترده و پرشور ملت همراه بوده است.
2ـ رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی سالیان متمادی است که پرچمدار دعوت همه مردم به پای صندوق رأی و تلاش برای تحقق مشارکت حداکثری بودهاند. این تأکید برخاسته از عمق باوری است که معظمله به جایگاه مردم در نظام اسلامی دارند؛ به نحوی که از تعبیر «نظام مردمسالاری دینی» برای حکومت اسلامی یاد میکنند. از نگاه رهبری، «بین کسانی که به نظام معتقدند و کسانی که مخالف نظامند، در حقوق شهروندی تفاوتی نیست.»(1380/6/15) و برای حضور در پای صندوق رأی لازم نیست که اعتقادی خاص یا گرایش سیاسی ویژهای داشته باشی، لذا «هر کس اسلام را دوست دارد، انقلاب را دوست دارد، نظام را دوست دارد، ایران را دوست دارد باید در انتخابات شرکت کند.» (1398/11/29)
3ـ مشارکت حداکثری وقتی میتواند ارزشمند باشد که آرای مردم قدرتساز برای دولت برخاسته از رأی مردم شود؛ اما اگر حضور حداکثری مردم در انتخابات بستری برای ناامنسازی جامعه و ایجاد بلوا و آشوب شود، این حضور دقیقاً نتیجه عکس داده و به تهدیدی برای نظامهای مردمسالار بدل خواهد شد. تجربه تلخ انتخابات سال 1388 نشان داد، چطور این فرصتسوزی از سوی دشمن قابلیت طراحی و از جانب یک جریان سیاسی ظرفیت نقشآفرینی دارد!
4ـ فاتحان انتخابات دوم خرداد 1376 و ناکامان انتخابات 22 خرداد 1388 نشان دادند، ظرفیت حضور حداکثری مردم در پای صندوق رأی را ندارند! نگاه آنان به مردم نگاهی ابزاری است و مادامی که رأی اکثریت به نامزد مورد علاقه آنان باشد، نتیجه رأی ملت را خواهند پذیرفت؛ وگرنه بازی انتخابات را خراب کرده و خرمن رأی ملت را به آتش خواهند کشید.
5ـ متولیان برگزاری انتخابات نیز باید تلاش کنند که بسترهای لازم برای تحقق مشارکت حداکثری محقق شود. تأکید رهبری بر اتخاذ راهبردهای چهارگانه «مشارکت»، «سلامت»، «امنیت» و «رقابت»، حکایت از این دارد که مشارکت حداکثری همچنان اولویت اول انتخابات کشور است؛ اما تحقق آن با توجه به ایجاد امنیت، تضمین سلامت و پذیرش تکثر و بسترسازی برای رقابت سلایق مختلف سیاسی ممکن خواهد بود. بدون شک، از هم اکنون باید تلاش شود تا همه آنهایی که دل در گرو این سرزمین دارند و به قانون اساسی و جمهوری اسلامی وفادارند، در بازار انتخابات حق انتخابی برای خود بیابند تا انگیزهها برای مشارکت و رقابت و حضور در پای صندوق رأی در اسفندماه 1402 دو چندان شود.