رأس گناهان كبیره

در منظومه فکری حضرت امام(ره) هر چند حضور سیاسی و مشارکت در عرصه قدرت جزء حقوق اولیه مردم است، اما از دیگر سو فعالیت سیاسی جزء وظایف شرعی، انقلابی و عقلانی آنان نیز به شمار می‌آید؛ لذا مردم موظفند با همه توان پای کار انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی باشند که یکی از مهم‌ترین تجلی‌گاه‌ آن حضور در پای صندوق رأی است. حضرت امام(ره) در وصیت‌نامه سیاسی‌ـ الهی خود به این مهم چنین اشاره دارند: «وصیت من به ملت شریف آن است كه در تمام انتخابات، چه انتخاب رئیس‌جمهور و چه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و چه انتخاب خبرگان برای تعیین شورای رهبری یا رهبر، در صحنه باشند و اشخاصی كه انتخاب می‌كنند روی ضوابطی باشد كه اعتبار می‌شود، مثلاً در انتخاب‌ خبرگان برای تعیین شورای رهبری یا رهبر، توجه كنند كه اگر مسامحه نمایند و خبرگان را روی موازین شرعیه و قانون انتخاب نكنند، چه ‌بسا كه خساراتی به اسلام و كشور وارد شود كه جبران‌پذیر نباشد و در این صورت همه در پیشگاه خداوند متعال مسئول می‌باشند.»
این عبارات به خوبی اهمیت انتخابات و ضرورت هوشیاری و مشارکت ملت در آن را مشخص می‌کند و ایشان را نسبت به عواقب جدی نگرفتن انتخابات و بی‌توجهی به معیارها انذار می‌دهد. بنیانگذار جمهوری اسلامی با مسئول خواندن همه اقشار ملت نسبت به آینده انتخابات، با اشاره به حوادث تلخ دوران مشروطه و خارج شدن کار از دست ملت و به انحراف کشیده شدن نهضت یاد کرده و با صراحت اعلام می‌دارند: «از این قرار، عدم دخالت ملت از مراجع و علمای بزرگ تا طبقه بازاری و كشاورز و كارگر و كارمند، همه و همه مسئول سرنوشت كشور و اسلام می‌‌باشند؛ چه در نسل حاضر و چه در نسل‌های آتیه؛ و چه بسا كه در بعض مقاطع، عدم حضور و مسامحه،‌ گناهی باشد كه در رأس گناهان كبیره است. پس علاج واقعه را قبل از وقوع باید كرد و الاّ كار از دست همه خارج خواهد شد و این حقیقتی است كه بعد از مشروطه لمس نموده‌اید و نموده‌ایم. چه هیچ علاجی بالاتر و والاتر از آن نیست كه ملت در سرتاسر كشور در كارهایی كه محول به اوست بر طبق ضوابط اسلامی و قانون اساسی انجام دهد؛ و در تعیین رئیس‌جمهور و وكلای مجلس با طبقه تحصیلكرده متعهد و روشنفكر با اطلاع از مجاری امور و غیروابسته به كشورهای قدرتمند استثمارگر و اشتهار به تقوا و تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی مشورت كرده، و با علما و روحانیون با تقوا و متعهد به جمهوری اسلامی نیز مشورت نموده؛ و توجه داشته باشند رئیس‌جمهور و وكلای مجلس از طبقه‌ای باشند؛ كه محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فكر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه‌داران و زمین‌خواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهوات كه تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی‌توانند بفهمند و باید بدانیم كه اگر رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس، شایسته و متعهد به اسلام و دلسوز برای كشور و ملت باشند، بسیاری از مشكلات پیش نمی‌آید و مشكلاتی اگر باشد رفع می‌شود.»