دیپلماسی شوم پهلوی

درست در چهلمین سالروز آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، خبری از شبکه «الاتجاه» عراق جو فضای مجازی را متشنج کرد. «اسناد به ‌دست‌ آمده از سرویس اطلاعات رژیم سابق عراق، نشان می‌دهد که خاندان پهلوی و برخی نزدیکان‌شان در جریان جنگ هشت‌ ساله، از رژیم بعث حمایت کرده‌اند تا به ایران حمله کند.»
این خبر به سرعت و در عرض چند ساعت در فضای مجازی ترند می‌شود. از آنجایی که اسناد این خبر در کشور دیگری بود، در صحت و سقم این خبر موافقان و مخالفانی شکل گرفت؛ اما بنا بر سرنخ‌های موجود در داخل ایران و رفتارهای خاندان پهلوی پس از انتشار این خبر، می‌توان یقین کرد که این خبر بی‌راه نبوده است.
یکی از اسناد بسیار مهمی که «مجید تفرشی» سندپژوه و کارشناس تاریخ معاصر ایرانِ مقیم لندن، در این زمینه منتشر کرده، گزارشی است که در ۱۶ آبان سال ۱۳۵۹، «کریس رندل» یکی از مسئولان بخش خاورمیانه وزارت خارجه بریتانیا به رشته تحریر درآورده است. رندل می‌نویسد: «یکی از دلایل یورش بی‌محابای حکومت عراق به خاک ایران، اطلاعات گمراه‌کننده ایرانیان تبعیدی از جمله شاپور بختیار، مبنی بر این بود که احتمالاً به دلیل وجود اغتشاش در ارتش و بی‌ثباتی رژیم، به‌دلیل مخالفت مردم، به‌ویژه در خوزستان، ایران قادر به جنگ نخواهد بود و مخالفت مردم موجب برافراشته ‌شدن پرچم نیروهای آزادی‌بخش خواهد شد.»
افزون بر این، تفرشی از گزارش «دیوید میرز» رئیس بخش خاورمیانه وزارت خارجه انگلیس در روز سوم مهرماه سال ۱۳۵۹ نیز پرده برمی‌دارد که براساس آن، بختیار در روز ۳۱ شهریورماه، روز آغاز تجاوز ارتش بعث به ایران، در بغداد حضور داشته‌ است.

هدف پهلوی فقط حکومت است
از طرفی هم دشمنی بقایای رژیم پهلوی با انقلاب اسلامی بر کسی پوشیده نیست؛ به گونه‌ای که این رژیم منحوس پهلوی برای شکستن دژ مستحکم انقلاب اسلامی لحظه‌ای آرام ننشسته و کارنامه‌شان پر است از مدد گرفتن از بیگانه و سیرکردن شکم جیره‌خواران و سنگربانان داخلی دشمن برای زمین‌گیر کردن انقلاب اسلامی. البته برای این خاندان، تنها سلطنت بر ایران اهمیت داشته و دارد و برای‌شان مهم نیست که قدرت را چگونه به دست می‌آورند. سوم اسفند 1299، شهریور ۱۳۲۰ و مرداد ۱۳۳۲، نمونه‌هایی است که آنها با کمک بیگانگان قدرت را به چنگ آوردند. بنابراین، اینکه آنها برای به دست آوردن دوباره قدرت، دست به دامن صدام شده‌ باشند، نه موضوع عجیبی است و نه محال. پهلوی‌ها طی دوران حکومت‌شان نشان دادند که حتی به قیمت وابستگی محض و سلطه همه‌جانبه بیگانه بر کشور، سعی در حفظ حکومت خودشان دارند. خود رضاشاه هم چنین رویکردی داشت، در ابتدای کار بحث وابستگی او به انگلیس مطرح بود و بعدها در سال‌های پایانی حکومتش که گمان می‌کرد هیتلر و رژیم نازی قدرت را قبضه خواهد کرد، سعی کرد وابستگی به آلمان را در دستور کار خودش قرار دهد؛ ملاحظه می‌کنید که خاندان پهلوی ذات وابسته‌ای دارد و اصلاً از آنها بعید نیست که چنین رویکردی داشته ‌باشند.
نکته آخر در تأیید ارتباط خاندان پهلوی می‌توان گفت، اگر فرح یا رضا پهلوی مخالف ارتباط بختیار، اویسی و... با صدام بودند، دست‌کم در هشت ‌سال جنگ فرصت داشتند که به این رویکرد اعتراض کنند؛ اما آنها ترجیح دادند تا امروز، درباره این مسئله سکوت کنند. در ارتباط بختیار با رژیم صدام شکی نیست؛ وقتی همین بختیار از خاندان پهلوی اسم می‌برد و از حمایت آنها سخن به میان می‌آورد و آنها هم تکذیب نمی‌کنند، چه می‌توان گفت؟