سرسپرده به اجنبی

 خاندان پهلوی چه پدر و چه پسر، هیچ گاه نتوانستند استقلال خود را در برابر اربابان انگلیسی و در گام بعد آمریکایی‌شان حفظ کنند. بنابراین، عملاً آنچه در این سرزمین پیش می‌رفت، اراده بیگانگان بود. برای نمونه، ماجرای محاکمه «علی منصور» وزیر اسبق راه به اتهام گرفتن رشوه و نیز سوءاستفاده از مقام در دیوان عالی کشور تأمل‌برانگیز است. وی مهم‌ترین اتهامش دریافت رشوه از شرکت کامپساکس، پیمانکار خط‌آهن به مبلغ پانزده‌هزار لیره بود. «عباسقلی گلشائیان» از رجال سیاسی دوران پهلوی در کتاب «خاطرات من یا گذشته‌ها و اندیشه‌های زندگی» درباره دادگاه منصور می‌نویسد:
«در خلال محاكمه علی منصور روزی آقای ل. س كه از عمال سرسپرده انگلیس بود و در سفارت انگلیس رفت و آمد داشت و بعد از واقعه سوم شهریور وزیر و وكیل تراش شده بود و نظریات سفارت را به اولیای امور بازگو می‌كرد، به یكی از دوستان من گفته بود منصور مسلم تبرئه می‌شود؛ چون سفارت می‌خواهد و تذكر داده بود كه سفیر انگلیس سرلشكر الف‌ـ ح از آجودان‌های شاه را خواسته و برای شاه پیغام داده بود كه منصور باید تبرئه شود. چون از عمال ما بوده و از دولت انگلیس نشان دارد. آقای ل.س گفت سرلشكر پیغام سفیر انگلیس را به شاه داده و شاه متوجه شده و دیگر از آن اصرار و جدیتی كه در محكوم شدن منصور داشت صرف‌نظر كرده بود.
مسلم است كه منصور سرسپرده انگلیسی‌ها بود؛ چون بعد از محاكمه چندی نگذشت وزیر پیشه و هنر و بعد رئیس‌الوزرا شد و در واقعه شهریور 1320 وظیفه نوكری خود را در خیانت به شاه و كشور خوب انجام داد و بعد هم به طوری كه در یادداشت‌های بعد خواهم نوشت استاندار خراسان و بعد استاندار آذربایجان، نخست‌وزیر، سفیر ایران در تركیه، سفیر ایران در ایتالیا گردید. خلاصه دستور ارباب را به نحو كامل انجام داد. وقتی آقای ل. س این مطالب را به دوست من گفته بود، من در یکی از جلساتی كه برای كار اداری نزد مرحوم داور بودم جریان را به ایشان گفتم و اشاره كردم كه علی منصور نه تنها تبرئه می‌شود؛ بلكه باید بماند و خیانت خود را به كشور و شاه تكمیل نماید. مرحوم داور تعجبی نكرد. به هر حال همانطور كه انتظار می‌رفت منصور با سلام و صلوات تبرئه شد و انتقام خود را از رضاشاه در زمان نخست‌وزیری در شهریور 1320 گرفت.»