سرمایه‌گذاری برای ورود به باشگاه سازندگان تجهیزات مدرن و پیچیده (های‌‌تک)، و همچنین تمرکز بر ساخت تجهیزات و ماشین‌آلات سنگین و فوق‌سنگین، مانند؛ جرثقیل‌های بندرگاهی‌ماشین‌آلات راهسازی و معدنی، تجهیزات پالایشگاهی و سایر موارد مشابه، به‌جای تمرکز بر واردات این امکانات.
با عنایت به مجموعه منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی(دامت برکاته) در سال‌های اخیر، چنین استنباط می‌شود که، اقتصاد مقاومتی عبارتست از؛ «خودکفایی نسبی و در عین‌حال حداکثری قابل حصول برای تأمین نیازهای حیاتی و ضروری جامعه و مصون‌سازی پایه‌های اقتصادی کشور در برابر انواع تهدیدات داخلی، تهدیدات خارجی و همچنین تهدیدات طبیعی، از طریق استفاده بهینه از منابع و امکانات موجود و قابل دسترس و یا ایجاد وابستگی متقابل در تعاملات و تبادلات تجاری با سایر کشورها، به‌گونه‌ای که جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گاه با مشکل کمبود مایحتاج عمومی و تحریم فناوری‌های مدرن و ماشین‌آلات و تجهیزات جدید و امثال آن یا با محدودیت گردش مالی در معاملات بین‌المللی مواجه نشود.»
به این ترتیب انجام هر نوع فعالیت اقتصادی و به‌خصوص فعالیت‌های جاری کشور در حوزه اقتصاد نمی‌تواند در بردارنده این مفهوم باشد، مگر این‌که با یک شتاب فوق‌العاده و رشد جهشی همراه باشد و بتواند در کوتاه‌مدت و یا بلندمدت، تأثیر اساسی در بهبود شرایط اقتصادی کشور ایجاد نماید، بنابراین از اقدامات دولت تدبیر و امید برای تبدیل سواحل مکران به بزرگترین بندرگاه تجاری و قطب اقتصادی منطقه، باید به عنوان اولین و جدی‌ترین اقدام عملی در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی نام برد.
اقدام قابل تقدیری که در صورت تحقق کامل، این ظرفیت را دارد که نه‌تنها منجر به بهبود شرایط اقتصادی کشور و معیشتی مردم شود، بلکه در تقویت شرایط امنیتی کشور نیز تأثیرگذار خواهد بود، بدیهی است با عنایت به ظرفیت‌های طبیعی و انسانی فراوان موجود در کشور، این اقدامات می‌تواند در ابعاد و بخشهای مختلف و در سایر موضوعات نیز گسترش یابد، مشروط براین‌که فعالیت در این زمینه در اولویت کار دولتمردان قرار گیرد.
طبیعی است که بخشی از اقدامات قابل اجرا در این رابطه، به شکل مستقیم و گروهی دیگر به‌طور غیرمستقیم موضوع اقتصاد مقاومتی را پوشش می‌دهند. برخی از مهمترین این اقدامات عبارتند از:
1.تمرکز بر شتاب بخشیدن به فعالیت‌ها در عرصه تولید علم و دانش و فن‌آوری‌های نوین و ایجاد سهولت و فراهم نمودن شرایط مناسب‌تر برای تبدیل ایده‌های علمی به محصولات تجاریِ راهبردی و کاربردی.
2.جلوگیری از خام‌فروشی و ایجاد ارزش افزوده در مواد اولیه تولیدی مانند؛ نفت و سایر مواد معدنی و همچنین محصولات کشاورزی و به‌خصوص تولیدات علمی دانشمندان ایرانی، از طریق تبدیل آنها به محصولات اساسی.
3.سرمایه‌گذاری برای ورود به باشگاه سازندگان تجهیزات مدرن و پیچیده (های‌‌تک)، و همچنین تمرکز بر ساخت تجهیزات و ماشین‌آلات سنگین و فوق‌سنگین، مانند؛ جرثقیل‌های بندرگاهی‌ماشین‌آلات راهسازی و معدنی، تجهیزات پالایشگاهی و سایر موارد مشابه، به‌جای تمرکز بر واردات این امکانات.
4.سرمایه‌گذاری در زمینه محصولات و موقعیت‌های تجاری انحصاری و یا تقریباً انحصاری کشور از جمله؛ موقغیت منحصربفرد گردشگری ایران در بخش‌هایی مانند؛ قنوات ایران، کویر ایران، کوه‌های مریخی، سیاه‌چادر عشایر و همچنین گسترش کشت و تولید داروهای گیاهی و ترویج آکادمیک طب سنتی ایران، سرمایه گذاری برای احیاء معماری ایران و نیز صنایع دستی واجد شرایط برای صادرت مانند؛ فرش، زیراندازهای دستباف عشایری، گیوه تبریز و سایر موارد مشابه که گاهی به‌رغم حجم کم، از ارزش افزوده‌ای به‌مراتب بالاتر از یک بشکه نفت برخوردارند.
5.سرمایه‌گذاری در زمینه انتقال آب رودخانه‌ها و دریا (ترجیحاً آب تصفیه شده) به مناطق خشک و احیاء و گسترش کشاورزی با مشارکت بخش خصوصی و با بهره گرفتن از تخصص، تجربه، دانش و نبوغ دانشمندان ومتخصصین ایرانی و همچنین احیاء قنوات بازسازی محیط‌زیست و اقدام در جهت احیاء معماری ایرانی اسلامی با استفاده از ابزار نوین، موضوعات دیگری است که می‌تواند در تحقق اقتصاد مقاومتی نقش داشته باشد.
6.ساماندهی واردات و صادرات و جلوگیری از واردات بی‌رویه و قاچاق، به شکل جدی و عملی و قطع نمودن دست واسطه‌ها و اخلال‌گران و مفسدین اقتصادی در بخشهای مختلف نیز، از اهمیت فوق‌العاده‌ای در راستای گسترش صنایع برای تحقق اقتصاد مقاومتی برخوردار است.
7.اصلاح نظام آموزشی و تربیتی کشور برای تربیت نیروهای کارآمد، پاسخگو و متخصص با بهره گرفتن از دانش جدید، اصلاح الگوی مصرف در تمامی سطوح و طراحی و تولید الگوهای مدون اسلامی در زمینه‌های مختلف علمی و نیز تسهیل رابطه بین دانشگاه و صنعت و گسترش موسسات دانش بنیان، از دیگر اقداماتی است که می‌تواند در این زمینه مؤثر واقع شود.
8.در ارتباط با اقتصاد مقاومتی، هر استان می‌تواند متناسب با ظرفیت‌های موجود، در یک یا چند موضوع خاص و به شکل کاملاً تخصصی و حرفه‌ای مسئولیت پیشرفت علمی و گسترش فعالیت در آن عرصه را به عهده بگیرد، به عنوان مثال؛ استان تهران در زمینه علمی، استان بوشهر در زمینه انرژی، استان هرمزگان در زمینه تجارت، اصغهان گردشگری، صنایع دستی و معماری، مرکزی صنایع، استان‌های شمالی و فارس کشاورزی، کردستان محصولات باغی، چهار محال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد دامپروری، سیستان و بلوچستان صنایع معدنی و به همین ترتیب برای سایر استانها موضوعات خاص تعیین شود.
البته برخی از موضوعات مانند؛ کشاورزی، صنایع دستی و گردشگری می‌تواند در سایر استانها نیز به عنوان محور پیشرفت و توسعه مورد توجه قرارگیرد، اما در هر حال برای استفاده بهینه از منابع و تمرکز علمی و تخصصی، بهتر است محوریت کار در هر موضوع، به یک استان مشخص واگذار شود.
