هدف
اصلی پروژه فضایی ایران در عرصه ماهواره رسیدن به امکان ارسال ماهواره‌های
مخابراتی و تلویزیونی به دورترین مدار زمین بود. برنامه‌ای که ضمن دستاورد
علمی و فناوری، صرفه اقتصادی درازمدتی هم برای کشور داشت. افزون بر این
برنامه، پروژه دیگری در عرصه فناوری فضایی در حال اجرا بود. که هدف نهایی
آن دستیابی به فناوری اعزام فضانورد به خارج جو زمین بود. بر همین اساس تا
سال ۱۳۹۲، شش کاوشگر ایرانی برای تست‌های زیستی به مدار زمین وارد شدند.
بهمن ۹۳، حسن روحانی برای آخرین بار دستور پرتاب ماهواره فجر را صادر کرد
تا آغازی برای تعطیلی پیشرفت‌های صنعت هوافضا باشد. روند پرتاب‌ها با وجود
آمادگی علمی متوقف و بودجه مراکز تحقیقی مرتبط با صنعت فضایی قطع شد که این
موضوع آب سردی بود بر آتش متخصصانی که با پیشرفت‌های سال‌های ۸۷ تا ۹۳ به
اوج خودباوری رسیده بودند. این در حالی است که بر اساس سند جامع توسعه
هوافضای کشور در بخش هوایی و هوانوردی اهدافی، همچون تبدیل شدن به قطب
منطقـه‌ای و دستیابی به جایگاه برجسته جهانی با استفاده از توان علمی و
فناوری دانشگاه‌ها و مراکز علمی و صنعتی، طراحی شده و تولید هواپیمای جت
۱۰۰ و ۱۵۰ نفره و هواپیماهای هوانوردی عمومی و ایجاد ظرفیت‌های سخت‌افزاری و
نرم‌افـزاری به منظور تحقق ترافیک هوایی۵۰ میلیون مسافر و ۵۵۰ هزار تن بار
داخلی و ۵۰ میلیون مسافر و ۹۵۰ هزار تن بار در سطح بین‌الملل و ترانزیت
تعریف شده بود.
