در حالی که رقابتهای انتخاباتی سال ۱۳۹۶ از آذرماه امسال کلید میخورد، به نظر میرسد که مهمترین دغدغه و تلاش جریانهای عمده سیاسی کشور، یعنی اصولگرایان و اصلاحطلبان، دستیابی به وحدت نظر و اجماع روی نامزد واحد است[...]
یادداشت: در
حالی که رقابتهای انتخاباتی سال ۱۳۹۶ از آذرماه امسال کلید میخورد، به
نظر میرسد که مهمترین دغدغه و تلاش جریانهای عمده سیاسی کشور، یعنی
اصولگرایان و اصلاحطلبان، دستیابی به وحدت نظر و اجماع روی نامزد واحد
است. اصلاحطلبان میخواهند مدل سال ۱۳۹۲ را تکرار کنند و در مقابل،
اصولگرایان با درس گرفتن از تجربه تلخشان در سال ۱۳۹۲، درصدد هستند که با
رسیدن به وحدت، آن تجربه را فراموش کنند.
در میان اصلاحطلبان محمدرضا
خاتمی، نایبرئیس مجلس ششم و از فعالان سیاسی اصلاحطلب گفته است،
قدمهاي زیادي به منظور بهتر شدن فضاي سياسي کشور برداشته شده
است، اما واقعيت موجود را قبول داريم و راهبرد جريان اصلاحات تا اطلاع
ثانوي اجماع و ائتلاف خواهد بود.
در میان اصولگرایان نیز غلامعلی
حدادعادل، رئیس مجالس هفتم و هشتم و از چهرههای شاخص اصولگرایی نیز در این
زمینه گفته است، عقل و تجربه حکم میکند جریانهای همسویی که تحت عنوان
اصولگرا در عرصه سیاسی کشور فعال هستند، با یکدیگر متحد باشند.
خیز
جریانهای سیاسی برای ورود به عرصه رقابتهای انتخاباتی در شرایطی صورت
میگیرد که کشور با مسائل عمدهای در زمینه آسیبهای اجتماعی، بیکاری،
مسائل معیشتی و فرهنگی و... روبهرو است و افراد و جریانهایی که قصد ورود
به این عرصه را دارند، در قدم اول باید این مسائل را به درستی و دقیق
شناخته و در گام بعدی برای حل و رفع آنها برنامه داشته باشند. واقعیت این
است که انتخابات در نظام اسلامی باید بیش از آنکه جنگ بر سر «مواضع» باشد،
باید جنگ بر سر «کارآمدی و اداره بهتر کشور» و حل «چالشهای موجود» باشد؛
یعنی جریانهای مختلف بیش از اینکه درصدد کسب قدرت باشند، باید به فکر
ارائه برنامهها و راهکارهای عملیتری برای اداره بهتر کشور باشند. از این
رو، از جریانهای سیاسی انتظار میرود که در عین تلاش برای دستیابی به
انسجام درونگروهی، خود را برای رویارویی با مسائل کشور آماده کنند و به
انتخابات صرفاً به منزله ابزاری برای جابهجایی افراد و التذاذ جریانی نگاه
نکنند.