توطئه بین‌المللی علیه ایران

تقویم تاریخی انقلاب اسلامی در نیمه اول سال ۱۳۶۱ به گواهی اسناد فراوان نهاد‌های امنیتی انقلاب ضربات سنگینی به گروهک تروریستی منافقین وارد کرد؛ به گونه‌ای که در ماه‌های پاییزی همان سال مانند برگ خزان ریزش داشتند. از این تاریخ به بعد، به قول خودشان در چارچوب راهبرد «فرار بزرگ» از ایران گریختند. البته بعد‌ها معلوم شد که این «فرار بزرگ» از مغز متفکر دستگاه‌های امنیتی آمریکایی‌ها ناشی شده و با نشان دادن چراغ سبز آنها بوده که در کشور‌های اروپایی پناه گرفتند تا بتوانند در سازماندهی جدید و برنامه طراحی شده کشور‌های آمریکایی، اروپایی و صهیونی در درازمدت علیه ایران وارد عملیات شوند. از طرفی با آمریکایی‌ها و دستگاه‌های جاسوسی بین‌المللی هماهنگی صورت گرفت که به پشتوانه سازمان‌های بین‌المللی علیه ایران اقدامات جدیدی داشته باشند. خیلی روشن بود که آمریکایی‌ها توطئه جدیدی را در دستور کار خود قرار دادند تا علیه ایران در حال جنگ با رژیم بعث عراق برنامه‌ریزی کنند. آن زمان «مسعود رجوی» با آن همه جنایت به بغداد رفت و با صدام گفتگو و توافق‌نامه همکاری امضا کرد که همه اینها بدون پشتوانه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها ممکن نبود. «سردار محسن رضایی» فرمانده وقت سپاه پاسداران در خاطراتش می‌گوید: «درگیری سپاه پاسداران با منافقین از خیابان‌های تهران به میدان‌های نبرد جنگ تحمیلی کشانده شد، در حقیقت از نیمه دوم سال ۱۳۶۱ سر و کله منافقین در جبهه‌های عراق]علیه ایران [ مشهود بود. آنها بعد از «فرار بزرگ» همه توان خود را به بیرون از مرز‌های ایران بردند و در داخل]کشور [ عملیات موریانه‌ای را ادامه دادند.» وی در ادامه خاطراتش آورده است: «سازمان منافقین بعد از اینکه ضد اطلاعاتش را از دست داد، تصمیم گرفت در یک برنامه بلندمدت کار‌های موریانه‌ای]جاسوسی و راه‌اندازی شبکه نفوذ به نفع دشمن [ در ایران انجام دهد. در عین‌حال، به‌عنوان بخشی از اقدام بین‌المللی علیه ایران در کنار صدام و به‌عنوان ستون پنجم وارد عمل شد.» در عالم واقع فرصتی برای گروهک تروریستی منافقین فراهم شد تا افرادی را که داخل کشور دارند، سازماندهی جدید کنند و به عنوان شبکه‌های نفوذی نقش ایفا کنند. به عبارتی، باید گفت منافقین به منزله عوامل آمریکا و اروپا در کنار صدام علیه نظام جمهوری اسلامی ایران وارد جنگ شدند و آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها امکانات و تجهیزات آنها را تأمین می‌کردند تا هم بتوانند در داخل ایران و هم در مرز‌ها در کنار ارتش بعثی علیه ایران عملیات کنند. به همین دلیل آمریکایی‌ها سازمان و تشکیلات به‌هم‌ریخته و منهدم شده این گروهک تروریستی را بازسازی کردند و سران آمریکایی، به ویژه سناتور‌ها و دیگران در اجتماعات و جلسات‌شان شرکت می‌کردند و برای آنها کف می‌زدند. سردار محسن رضایی در خاطراتش می‌گوید: «دولت پس از صدام در عراق اعلام کرد که اینها]منافقین باید از عراق بیرون بروند؛ ولی آمریکایی‌ها اولتیماتوم دادند که شما چنین حقی را ندارید، اینها تحت حفاظت ما هستند.» وی در ادامه می‌گوید: «اقدام بین‌المللی علیه ایران در جنگ تحمیلی از سال ۱۳۶۱ به بعد، صورت جدی‌تری پیدا کرد.» بعد از این تاریخ شاهد لو رفتن عملیات‌ها بودیم.