شیلر در کتاب مدیران مغزها مینویسد: «گردانندگان رسانههای جمعی در آمریکا تصاویر و اطلاعات خاصی را میآفرینند، مرحله به مرحله کامل میکنند، پالایش و منتشر میسازند تا بوسیله آن باورها و گرایشها و سرانجام رفتار ما را تعیین کنند. هنگامی که این گردانندگان، ماهرانه پیامهایی را خلق کنند که با واقعیتهای زندگی اجتماعی مطابقت ندارد، ادارهکننده مغزها لقب میگیرند." از این رو بررسیها نشان میدهد که صهیونیستها گردانندگان اصلی رسانه در غرب هستند و هر آنچه که قرار است درغرب مطرح شود، نباید برخلاف منافع صهیونیستها باشد. از این رو کتمان حقیقت و جاهل نگه داشتن جامعه غربی بخصوص ایالات متحده از اولویتهای اساسی رسانههای صهیونیستی میباشد. لابی صهیونیستی در نظام غرب به تبع چنین رویکردی، تلاش کردند که کشورهای دیگر را هم از طریق رسانه مدیریت و خالی از محتوا کنند. ایراناینترنشنال و سایر رسانههای ضد انقلاب فارسی زبان دقیقا در همین راستا مأموریت دارند. در جریان اغتشاشات 1401 رویکرد رسانهای محور اسرائیلی به خوبی مشخص شد و بسیاری از مردم، از ماهیت رسانههای امثال ایراناینترنشنال آگاه شدند. اما در غرب مدعی آزادی هجم پیام و محتوای رسانههای صهیونیستی به اندازهای فضای جامعه غربی را محدود و مسموم کرده است که نزدیک به 70 سال است که از اشغالگری اسرائیل در فلسطین روایت دروغینی مطرح شده است و قبل از آغاز جنبش دانشجویی در آمریکا، بسیاری رژیم صهیونیستی را به جای مردم فلسطین، قومی مورد ظلم واقع شده تصور میکردند.
با آغاز جنبش دانشجویی و اعتراض دانشجویان دانشگاههای مختلف آمریکا و به تبع حمایت دیگر دانشجویان دانشگاههای دنیا، رژیم صهیونیستی شکست سنگینی را در مدیریت مغزها در آمریکا و سایر نقاط جهان خورد. به طوری که چندین دهه برای «جاهل ماندن» جامعه آمریکایی در رسانهها گزارشهای دروغینی را تولید و پخش میکرد و در آخر نیز در جریان جنگ غزه و اتخاذ رویکرد نسلکشی در غزه، مردم جهان به خصوص غرب بیدار شد و در نتیجه فلسطین جهان را بیدار کرد. از این رو هزینه جنگ غزه برای اسرائیل نه تنها در منطقه باعث از بین رفتن بازدارندگی شد، بلکه در غرب نیز افکار عمومی را علیه خود اسرائیل بیدار کرد و هزینه حمایت دولتهای غربی از صهیونیستها را به شدت بالا برد. شدت اعتراضاتی که در دانشگاههای آمریکایی صورت میگیرد، آغازی بر پایان صهیونیسمسالاری در آمریکا و سایر نقاط جهان قلمداد میشود. فلذا پایان اسرائیل و استکبار بسیار نزدیکتر از آنچه تصور میکنیم است.
همبستگی جهانی در مقابل نسل کشی صهیونیستی
همزمان با اعتراضات دانشجویی در آمریکا که به شکل بی سابقه ای علیه رژیم صهیونیستی صورت می کیرد. در دیگر نکات جهان برای حمایت از جنبش دانشجویی ضد صهیونیسم در آمریکا، راهپیمایی های مختلفی صورت گرفته است. دانشجویان و شخصیتهای دانشگاهی در پاکستان در مقابل کنسولگری آمریکا در لاهور تجمع و حمایت ایالاتمتحده از جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کردند. صدها دانشجو از دانشگاههای مختلف پاکستان در مقابل کنسولگری آمریکا تجمع و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کردند. دانشجویان دانشگاه"واسدا" در توکیو هم با برگزاری تجمعات مسالمتآمیز به پویش حامیان فلسطین پیوستند. دو هفته پیش هم جمعی از فعالان و اقلیتهای مسلمان ساکن ژاپن با برپایی تجمعی مقابل اقامتگاه اصلی نخستوزیر این کشور، تظاهراتی در محکومیت حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه برپا کردند و برقراری آتش بس فوری را خواستار شدند. در کشورهای دیگر نیز همین فضا ایجاد شده است که در صورت ادامه دار شدن جنایات صهیونیست ها در غزه، شاهد تشکیل "جنش دانشجویی جهانی" به صورت یک نهاد رسمی خواهیم بود که این موضوع نفوذ صهیونیست ها را در مرکاز علمی را بشدت کاهش خواهد داد.
دولت کلمبیا به طور رسمی اعلام کرد که تمامی ارتباطات دیپلماتیک خود را با رژیم صهیونیستی قطع کرده است. اعلام این خبر در ادامه شکایت دولت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی در دادگاه بین المللی لاهه است که در نتیجه نسل کشی اسرائیل در غزه ثابت شد. با این حال بررسی واکنش ها به جنگ غزه نشان می دهد که با افزایش شهدا در غزه، اقدام دولت ها برای محکومیت نسل کشی در غزه و همچنین درخواستها برای دخالت نهادهای بین المللی بیشتر شده است. تقریبا روزی نیست که از سازمان ملل درخواست دخالت برای توقف ماشین جنگی اسرائیل در غزه نشود.
هاآرتص: جوانان اسرائیلی امید خود را از دست دادهاند، این خانه در آستانه سقوط و فرو ریختن است
روزنامه عبری زبان هاآرتص در مقالهای تحت عنوان "جوانان اسرائیل در حال رفتن هستند" نوشت: "جوانان اسرائیلی امید خود را از دست دادهاند، این خانه در آستانه سقوط و فرو ریختن است، این فاجعهای ناگهانی نیست، بلکه یک فرایند است، اسرائیل دیگر امن نیست، آنها اعتماد به نهادهای دولتی را از دست دادند." جوانان اسرائیلی در حال ترک این سرزمین هستند، زیرا امید خود را از دست دادهاند. پس از انجام خدمت نظامی در تشکیلات ذخیره ارتش و قبل از فراخوانی دوباره به آن، امروز به خاطر از دست دادن امید، به هر مکانی میروند، رهبری وجود ندارد که به آنها وعده آینده خوبی را بدهد و جنگ نیز تا مدتهای طولانی ادامه خواهد یافت.