افول یک کتاب‌باز با طنز زرافه‌ای!

بخشی از سینماگران ما افرادی هستند که عمل‎شان با اداها و ادعاهای‎شان در تضاد است. نمونه بارز چنین کسانی «محسن امیریوسفی» است که در مقام مدیر سابق کانون کارگردانان، بیانیه‎ای شدیداللحن علیه ابتذال صادر کرده بود؛ اما خودش یکی از مبتذل‎ترین فیلم‎های چهار دهه اخیر را با نام «قیف» ساخته است. نمونه جدید چنین افرادی، «سروش صحت» است؛ کارگردانی که خودش را اهل کتاب و مطالعه معرفی می‎کند و سال‎ها مجری برنامه «کتاب‌باز» در صداوسیما بود؛ اما متأسفانه وضعیت فیلم این مدعی کتاب‌بازی هیچ شباهتی به فردی مأنوس با کتاب ندارد و اتفاقاً انگار این فیلم را فیلمسازی با سواد پایین و با دیدگاهی سخیف و کم عمق ساخته است. درباره فیلم «صبحانه با زرافه‎ها» صحبت می‎کنیم که در زمره کمدی‎های بی‎مایه و پر از لودگی و شوخی‎های چاله میدانی تقسیم‎بندی می‎شود. عجیب این است که سروش صحت، بیش از دو دهه سابقه نگارش فلیمنامه و کارگردانی سریال طنز در تلویزیون را دارد. حتماً نام آثاری چون «جنگ 77»، «زیر آسمان شهر»، «بدون شرح» و«ترش و شیرین» را به یاد دارید که از پرمخاطب‌ترین آثار کمدی در تلویزیون بوده‎اند. باورکردنی نیست که نویسنده فیلمنامه این سریال‌های خوب، همان نویسنده و کارگردان فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» است که با فیلمنامه‌ای کم رمق و متکی به لطیفه‌های پایین تنه‌ای و تنها برای فتح گیشه ساخته شده است. گویا این هم یک بیماری جدید در حوزه رسانه‎ای ماست که چهره‎های موفق صداوسیما وقتی به سینما و شبکه نمایش خانگی می‎روند، ستاره اقبال‎شان هم غروب می‎کند. دقیقاً مانند آقای کتاب‌باز که با این همه تجربه در طنز، تازه به شوخی‌های رکیک و سخیف و یک فیلم آبکی و ضعیف رسیده است! می‌توان گفت، اگر نقش‌آفرینی بانمک «هادی حجازی‎فر» و شوخی‎های جلف را از «صبحانه با زرافه‎ها» بگیریم، دیگر چیزی در آن نمی‎ماند! «پژمان جمشیدی» همان همیشگی است و کپی برابر اصل خیلی دیگر از نقش‌های قبلی‌اش به نظر می‌رسد. «هوتن شکیبا» و «بیژن بنفشه‌خواه» هم تفاوت چندانی با آنچه در لیسانسه‌ها رو کرده بودند، ندارند. «بهرام رادان» هم که می‎توانست نقطه عطف بازیگری این فیلم باشد، معمولی است. 

فیلمنامه «صبحانه با زرافه‌ها» حتی در مقایسه با متن‎های اولیه سروش صحت (مانند فیلمنامه سریال «بدون شرح» که با همکاری مشترک صحت و پیمان قاسم‎خانی نوشته شده بود) عقب‎تر است. معمولاً هم این جور مواقع که فیلمی خوب از آب درنمی‎آید و بی محتواست، کارگردان سعی می‎کند در مصاحبه‎ها یا صحبت‎هایی برای فیلمش محتوا بتراشد. سروش صحت هم که نه فیلمنامه خوبی نوشته و نه مفهومی ساخته و نه از بازیگرانش بازی گرفته است و نه حتی شعار و محتوای مناسبی در فیلمش وجود دارد، به محتواسازی برای فیلمش رو آورده و گفته، فیلم درباره «بخشش» است! اما این محتوا از فیلم برنمی‌آید و «صبحانه با زرافه‌ها» در حد یک فیلم طنز گیشه‌پسند که برای فروش و سود ساخته شده، باقی است.