بازتاب آتش‌بس غزه در درون رژیم صهیونیستی

تصمیم رژیم صهیونیستی برای موافقت با آتش‌بس در ازای آزادی تعدادی از اسرایی که در جریان عملیات توفان الاقصی به دست حماس افتاده بودند؛ نتیجه هفته‌‌ها اختلاف میان سران نظامی و سیاسی اسرائیل بود. اگرچه اکنون بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل از این توافق حمایت می‌کند، اما برخی درون کابینه او مدعی‌اند که این کار باعث تقویت حماس و به خطر انداختن جان سایر اسرا خواهد شد. گروهی از مقامات اسرائیل به رهبری «یوآو گالانت»، وزیر جنگ رژیم اشغالگر به دنبال به تاخیر در آتش‌بس و آزادی اسرا بودند؛ زیرا نگران آن بودند که این توافق باعث کاهش سرعت عملیات نظامی اسرائیل و فرصت به حماس برای سازماندهی مجدد و دور شدن توجه افکار عمومی از ۱۹۰ اسیر باقیمانده در غزه شود.

یکی دیگر از مخالفان آتش‌بس «ایتامار بن گویر»، وزیر امنیت داخلی است که ریاست حزب راستگرای «قدرت یهودیت» را برعهده دارد. وی معتقد است که این توافق ناقص است چون متضمن آزادی سربازان اسرائیلی نیست. او همچنین هشدار داد که این تبادل به فاجعه ختم خواهد شد. بن گویر به آزادی «یحیی سینوار» از رهبران حماس در مبادله با «گیلاد شالیت» سرباز اسرائیلی در سال ۲۰۱۱ اشاره کرد که نمونه‌ای از تبعات بد تبادل زندانیان است. اسرائیلی ها معتقدند یحیی سینوار، رهبر حماس در نوار غزه مغز متفکر حمله ۷ اکتبر به جنوب اسرائیل است.

این در حالی است که سایر مقامات از جمله «دیوید بارنیا»، رییس موساد و رهبر مذاکرات با حماس، بر این باورند که این توافق بهتر از هیچ است و در عین حال می‌توان عملیات نظامی را پس از پایان آتش‌‌بس ادامه داد. به نظر می رسد موافقان آتش‌بس در کابینه اسرائیل دست بالاتری داشته و سرانجام نتانیاهو را متقاعد کردند که آتش‌بس موقت ۴ روزه را بپذیرد. در ادامه مخالفان آتش‌بس نیز با نتانیاهو همراه شدند، زیرا جمع بندی آنان این بود که امتیازاتی که اسرائیل در توافق به دست خواهد آورد به ‌طور قابل توجهی بهتر از شرایط یک هفته پیش بود.

یک علت موافقت سایر وزرای مخالف با آتش‌بس این بود که موافقان آتش‌بس در کابینه آنها را متقاعد کردند که پس از پایان آتش‌بس، عملیات نظامی از سر گرفته خواهد شد. حزب صهیونیسم مذهبی می‌گوید که در نهایت، سه وزیر این حزب از مخالفت اولیه خود با توافق تبادل اسرا کوتاه آمده و پس از متقاعد شدن به ادامه ‌داشتن تلاش‌ها برای نابودی حماس پس از آتش‌بس چهار روزه، به آن رای دادند.
عامل دیگری که دولت نتانیاهو را به سمت آتش‌بس سوق داد این بود که افکار عمومی اسرائیل به شدت درگیر سرنوشت اسرا شده‌ و نهایتا کابینه مجبور شد که هرگونه تردید را کنار بگذارد. در واقع جنبش اعتراضی فزاینده به رهبری خانواده‌های اسرا، نتانیاهو را وادار کرد تا برای نجات اسرا بیشتر تلاش کند.

در سطح افکار عمومی اسرائیلی ها نیز نسبت به ادامه جنگ یا آتش‌بس اختلاف وجود دارد. بسیاری از اسرائیلی‌ها از ضعف دولت و به ویژه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی برای جلوگیری از حمله ۷ اکتبر همچنان خشمگین هستند و خواهان ادامه جنگ تا نابودی حماس هستند. گروهی دیگر از مردم اسرائیل اما موافق آتش‌بس بوده و از نتانیاهو می‌ خواهند که نجات اسیران را در اولویت قرار دهد، حتی اگر این کار ضربه به حماس را به تعویق بیندازد. اینان معتقدند با ادامه حملات بی‌امان ارتش اسرائیل در غزه، جان اسیران اسرائیلی به خطر خواهد افتاد. این دسته شاهد ناکامی ارتش صهیونیستی در جنگ غزه و طولانی شدن و افزایش هزینه های این رژیم بوده و در نتیجه قائل به آتش‌بس هر چند به طور موقت هستند.

در این میان نقش فشارهای دولت جو بایدن نیز تاثیرگذار بود؛ زیرا واشنگتن طی روزهای پیش از آتش‌بس، اسرائیل را تحت‌ فشار زیادی قرار داد تا در بحبوحه افزایش نارضایتی بین‌المللی از تلفات سنگین و بحران انسانی ناشی از بمباران ۴۸ روزه اسرائیل، با تبادل اسرا و اجرای آتش ‌بس موقت موافقت کند. این در حالی بود که بایدن از ابتدای جنگ چراغ سبز لازم را به نتانیاهو جهت حملات وحشیانه به نوار غزه داده بود؛ اما روند جنگ به گونه ای پیش رفت که متحدان غربی اسرائیل و به ویژه آمریکا دچار نگرانی شدند.

نتانیاهو و دیگر رهبران اسرائیل بارها گفته‌اند که هدف اصلی حمله اسرائیل بیرون ‌راندن حماس از غزه و بازگرداندن همه اسراست. در نظر بسیاری از اسرائیلی‌ها، این دو ماموریت یک هدف را دنبال می کند و آن عبارت است از بازیابی توانمندی دولت برای محافظت از اسرائیلی‌ها. اما برخی می ‌گویند که در کوتاه‌مدت، این دو هدف با یکدیگر تعارض دارند؛ زیرا با ادامه حملات بی‌امان ارتش اسرائیل در غزه، جان اسیران اسرائیلی به خطر خواهد افتاد، اما با توقف حمله و اجازه‌ دادن به آزادی برخی اسرا، حماس فرصت سازماندهی دوباره و تجدید قوا پیدا می‌کند.

در هر حال دولت نتانیاهو که همچنان با شکاف های عمیفق داخلی دست و پنجه نرم می کند؛ با پذیرش آتش‌بس موقت، میان بد و بدتر بد را انتخاب کرده است؛ لذا بزرگ‌ترین کابوس نتانیاهو رسیدن به نقطه‌ای است که نه تنها نتواند حماس را نابود کند، بلکه عملا آن را با مذاکره ـ هر چند به طور غیرمستقیم ـ به رسمیت بشناسد. قطعا پیروزی حماس در این معرکه، خشم اسرائیلی‌ها را علیه نتانیاهو و کابینه‌اش برانگیخته و شکست دیگری در کارنامه ننگین رژیم غاصب ثبت خواهد شد.