یک بستر و دو رویای مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب

- در حالی که طرف غربی و به ویژه اروپایی و آمریکایی اصرار دارند تا حاصل این دور از مذاکرات را دستیابی به "متن نهایی توافق" معرفی کنند و به زعم خود از "کفایت مذاکرات" سخن می‌گویند طرف ایرانی نتیجه نشست اخیر وین را حصول ایده‌هایی برای بررسی مجدد در پایتخت‌های کشورهای درگیر در مذاکرات معرفی می‌کند.

- از ظاهر برخی مواضع آمریکا و البته اروپاییان درخصوص مذاکرات این دور چنین بر می‌آید که آمریکا و اروپا پیشنهادهای طرح شده در این نشست را به شدت مطلوب و موافق منافع خود می‌داند این درحالی است که مواضع طرف ایرانی و تاکید ایشان بر ضرورت بررسی مجدد ایده‌های مطرح شده در این نشست مشخص می‌کند که تا حصول منافع ایرانیان در برجام که عبارت است از اخذ تضمین در بهرمندی ایران از منافع اقتصادی برجام و همچنین رفع کلیه اتهامات ادعایی غرب به صنعت هسته ای جمهوری اسلامی فاصله هایی قابل تامل وجود دارد.

- طرف اروپایی و آمریکایی درحالی از توافق نهایی صحبت می‌کنند که هیچ منبع و مسئول ایرانی خروجی مذاکرات اخیر را حصول توافق نهایی نمی‌داند در همین حال و با توجه به اصرار طرف اروپایی و آمریکایی بر مفهوم توافق نهایی اینچنین استنباط می‌شود که ایشان درصدد حقنه کردن نگاه‌های خود بر مذاکرات و باصطلاح قراردادن ایران در مقابل عمل انجام شده هستند.

- طبعا توسل به ادبیاتی اینچنین با این هدف پیگیری می‌شود که عامل به درازا کشیده شدن مذاکرات در نزد افکار عمومی جمهوری اسلامی ایران نزد معرفی شود تا بدین شیوه بر میزان فشار بر ایران برای کوتاه آمدن از مواضعش افزوده شود.

- عدم حضور نمایندگان سه کشور اروپایی در این دور از مذاکرات در کنار تاکید ایشان بر آنچه متن نهایی می‌خوانند حکایت از آن دارد که اروپا کوشش می‌کند تا با این اقدام ضمن معرفی کردن خود به عنوان عنصری بی‌طرف در مذاکرات بر روند فشار بر ایران در پذیرش نتایج موسوم به توافق نهایی بیافزاید.

- واقعیت آن است که اگر بنا بود مذاکرات هسته‌ای بدون تامین منافع برجامی ایران به جمع بندی برسد و نهایی شود طبعا نباید بیش از 3سال (و بعد از خروج ترامپ از برجام) ادامه پیدا می‌کرد.