حسین عبداللهی‌فر/ بدون تردید نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان نخستین نماد مردم‌سالاری دینی در جهان موفق‌ترین برنده حماسه‌ای بود که ملت ایران رقم زد. چرا که توانست بعد از نزدیک به چهار دهه از عمر خود بار دیگر به دنیا اثبات کند پشتوانه مردمی خود را حفظ کرده و بی‌نظیرترین دموکراسی زمان خود را به نمایش درآورد. از همین رو، چامسکی در نخستین واکنش به انتخابات اردیبهشت ایران گفت پیروزمند این واقعه سیاسی بزرگ ایران، رهبر این کشور است که توانست از آرای مخالفان نظام در جهت مقاصد کشورش بهره گرفته و آرزوی خود را محقق کند.»
همچنین شکی نیست مردم مسلمان ایران برنده‌ترین نیروی عرصه سیاسی ایران هستند که هم حمایت خود از اسلام و انقلاب را نشان دادند و هم اثبات کردند قدر فرصتی که نظام اسلامی با انتخابات در اختیارشان قرار داده را می‌دانند و با بزرگ‌منشی به دولت در قدرت این امکان را می‌دهند تا مشکلات اقتصادی کشور را حل کرده و به وضع معیشتی مردم رسیدگی کند.
نکته‌ای که همه نیروهای انقلابی و دلسوزان نظام باید به آن توجه کنند این است که پیروزی ملت و موفقیت نظام در حالی به دست آمده که:
1ـ ملت ایران به ویژه توده‌های محروم جامعه در اوج نارضایتی از وضعیت اقتصادی کشور قرار داشته و در شرایطی به خلق این حماسه پرداختند که همه تحلیلگران خارجی بر طبل کاهش مشارکت کوبیده و بر این گمان بودند، مردم انگیزه‌ای برای آمدن به صحنه نداشته و امیدی به آینده ندارند.
2ـ این موفقیت در حالی نصیب نظام اسلامی شد که مشخص بودن نتیجه انتخابات با القای اینکه معمولاً رؤسای‌جمهوری در ایران دو دوره هستند، می‌توانست بر روند مشارکت تأثیر منفی داشته و مانع حضور حماسی ملت شود، اما حضور رقبای قوی و رقابت تنگاتنگ آنها سبب شد تا هیچ‌کس نتواند نسبت به نتیجه انتخابات مطمئن باشد.
3ـ رهبر معظم انقلاب اسلامی در شرایطی به این خواسته خود در حضور پررنگ و پرشور مردم دست یافتند که تصور ایجاد این شرایط و ریل‌گذاری برای رسیدن به این مقصود در فرصتی بسیار اندک دور از تصور بود. حداقل دو مانع بزرگ در این مسیر وجود داشت که یکی عدم توفیق دولت در تحقق وعده‌هایش بود و دوم عدم وجود جریان سیاسی که بتواند گزینه مناسبی را برای تغییر فراروی مردم معرفی کند. اما این اتفاق افتاد و یک دوقطبی بسیار نزدیک بین دو روحانی شکل گرفت.
این توفیق نظام و ملت مرهون زحمات شخصیت‌ها، گروه‌ها و تشکل‌های زیادی بود که توجه به آنها نوعی قدرشناسی و ایجاد فرصت برای آینده است. مهم‌ترین این موارد عبارتند از:
1ـ رهبر فرزانه انقلاب اسلامی که حکیمانه برای برگزاری انتخاباتی سالم و امن تلاش کرده و چند روز قبل انتخابات فرمودند: «هرکسی که رأی بیاورد. برنده اصلی نظام جمهوری اسلامی است، برنده اصلی ملّت ایران است. هر کسی که می‌خواهد در رأس قرار بگیرد، آنکه در واقع برنده است، مردمند که توانسته‌اند با رأی خودشان یک نفر را انتخاب کنند. این خیلی باارزش است.»
2ـ کسانی که با زمان‌شناسی دقیق، در شرایطی که اصولگرایان دچار اختلافات زیادی بودند و بعید بود بتوانند فردی به عنوان گزینه نهایی معرفی کنند، اقدام به حرکتی مردمی و انقلابی کردند و توانستند با وجود همه مشکلات، به نامزد نهایی دست یابند و وحدت بی‌سابقه‌ای را در جبهه مخالفان دولت مستقر ساماندهی کنند.
3ـ شخصیت‌های سیاسی که با بصیرت و ایثار پا به میدان رقابت گذاشته و برای رسیدن به اهداف مشترک ضمن کنار رفتن از گردونه رقابت‌ها تا آخرین لحظه به همکاری با دوستان خود پرداختند.
اوج این بصیرت و ایثارگری را باید در انصراف شخص آقای قالیباف مشاهده کرد که با وجود همه افترائات و تهمت‌ها در آخرین روزها از صحنه رقابت‌ها کناره گرفت و درس بزرگی به مردان سیاست در کشور داد.
4ـ همه کسانی که با دغدغه‌های مقدس و نیات خالص در کنار مردمی که خواهان تغییر بودند، قرار گرفته و با ایجاد فضای رقابتی زمینه حضور حداکثری مردم را فراهم ساختند. بدون کمترین تردیدی این افراد و گروه‌ها در این پیروزی بزرگ سهم به سزایی داشته و نزد ناظر مقتدر یگانه مأجور هستند.
