آغاز روابط رژیم صهیونیستی و ساحل عاج به دهه 1960 و سالهای اولیه استقلال ساحل عاج از فرانسه بازمیگردد. فیلیکس هوفونه بوآنی، نخستین رئیسجمهور ساحل عاج بود که نقش مهمی در استقلال کشورش از فرانسه داشت. وی جزء اولین رؤسای کشورهای آفریقایی بود که برای تحکیم روابط کشورش و رژیم صهیونیستی عازم تل آویو شد. بوآنی با بسیاری از مقامات عالیرتبه آن زمان رژیم صهیونیستی، از جمله «گلدامایر» و «بن گورین» دیدار و گفتوگو کرد.
وجود راهآهن ۱۵ هزار کیلومتری در ساحل عاج، شرکتهای صهیونیستی را تحریک کرد تا ضمن فروش محصولات خود در این کشور به راحتی به بازارهای بورکینافاسو و نیجر نیز دست پیدا کنند و از یک سو با فروش محصولات خود و از سوی دیگر با خرید مواد اولیه با نازلترین قیمت سود سرشاری را نصیب خود کنند. نکته دیگر اینکه وجود مراتع پهناور و وسیع کاکائو در ساحل عاج تجار صهیونیست را بر آن داشت تا با خرید کاکائوی خام از این کشور و فروش کاکائو صنعتی به سراسر جهان به ثروتی باورنکردنی دست یابند.
در اواسط دهه 2000 میلادی و با افزایش حملات ددمنشانه رژیم صهیونیستی علیه مسلمانان فلسطینی و حمایت حزبالله لبنان از این مسلمانان، ترور تجار لبنانی ساکن غرب آفریقا در دستور کار موساد قرار گرفت. در حقیقت، در این زمان رهبران رژیم صهیونیستی و به ویژه «آریل شارون» معتقد بودند، بازرگانان شیعه در آفریقا که در تجارت الماس اشتغال دارند، مهمترین منبع مالی حزبالله هستند؛ از این رو ترور آنها جزء اولویتهای جوخههای ترور رژیم صهیونیستی قرار گرفت. در اجرای این سیاست، تروریستهای موساد در کشورهای الماسخیز غرب آفریقا، نظیر سیرالئون، لیبریا و ساحل عاج فعال شده و طی نزدیک به دو سال 30 بازرگان شیعه را در این کشورها ترور کردند؛ اما آنچه عجیب به نظر میرسد مشارکت عناصر لبنانی ارتش پیشین آنتوان لحد در عملیات تروریستی موساد بود. بر اساس این، سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی طی سالهای آغازین دهه 2000 توانسته بود از میان شش هزار مزدور لبنانی که به فلسطین اشغالی گریخته بودند، 200 نفر را پس از آزمونهای طاقتفرسا گزینش، استخدام کند و در ترور بازرگانان لبنانیتبار مورد استفاده قرار دهد.
در سال 2006 به دنبال پیروزی حسن واتارا در انتخابات ریاست جمهوری و امتناع باگبو از انتقال قدرت، جنگ داخلی در این کشور آغاز شد. در این میان فرانسه که از سیاستهای باگبو در افزایش روابط با رژیم صهیونیستی و آمریکا و کاهش نفوذ خود در صحنه سیاسی ساحل عاج خسته شده بود، به حمایت از واتارا برخاست و با افزایش درگیریها، نظامیان فرانسوی مستقر در پایگاه این کشور در ساحل عاج به حمایت از نیروهای واتارا پرداختند. از این رو باگبو از مستشاران نظامی اسرائیلی درخواست کرد تا زمینه حمله به پایگاه نظامی فرانسه را مهیا کنند و به این ترتیب با پرواز پهپادهای صهیونیستی بر فراز این پایگاه و بمباران آن تعدادی از نظامیان فرانسه کشته شدند. در پی این اقدام دولت فرانسه رسماً از رژیم صهیونیستی به سازمان ملل شکایت کرد و خواستار خروج سریع مستشاران این رژیم از ساحل عاج شد. با شکایت فرانسه و پیگیری سازمان ملل، رژیم صهیونیستی مجبور شد مستشاران خود را از ساحل عاج خارج کند که در نهایت به دنبال خروج نظامیان اسرائیلی و با حمایت فرانسه، دولت باگیو سقوط کرد و حسن واتارا در مقام اولین رئیسجمهور مسلمان در ساحل عاج به قدرت رسید، اما نکته جالب اینجا بود که واتارا که مسلمان بود، همسری یهودی داشت.
در سال 2011 و پس از انجام تشریفات رسمی، حسن واتارا در مقام رئیسجمهور سوگند یاد کرد و همسرش دومینیک واتارا، که فرانسوی و یهودیالصل بود، بانوی اول ساحل عاج شد.
شیمون پرز و حسن واتارا
در سال 2012 حسن واتارا به همراه همسرش و عدهای از تجار ساحل عاج راهی تلآویو شد و ضمن دیدار با مقامات عالیرتبه رژیم صهیونیستی از موزه هولوکاست نیز دیدن کرد. وی در این سفر صدها موافقتنامه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی با رژیم صهیونیستی به امضا رساند.
شیمون پرز در دیدار با واتارا یادآور شد، این رژیم آمادگی دارد که در امور کشاورزی، دامداری و مسائل مربوط به تقویت و کیفیت محصولات زراعی و دامی به این کشور یاری رساند. وی تصریح کرد که اسرائیل [رژیم صهیونیستی] طی سالهای اخیر به تعداد زیادی از کشورهای آفریقایی در زمینههای یاد شده کمک کرده و ساحل عاج میتواند از همین طریق به رشد و شکوفایی برسد.
در اواسط سال 2013 آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه تندروی رژیم صهیونیستی در سفر دورهای خود به آفریقا عازم ساحل عاج شد.
لیبرمن سفر خود به پنج کشور آفریقایی را به منظور پیوستن اسرائیل به منزله عضو ناظر در اتحادیه آفریقا از رواندا آغاز کرد. وی سپس به ساحل عاج، غنا، اتیوپی و کنیا رفت. در این سفر 50 تن از نمایندگان بزرگترین شرکتهای اقتصادی اسرائیل با هدف توسعه اقتصادی وی را همراهی میکردند. لیبرمن در دیدار با رئیسجمهور ساحل عاج گفت: آفریقا هدف مهمی برای سیاست خارجی اسرائیل است و ما در این سفر تلاش خواهیم کرد تا اسرائیل به منزله عضو ناظر در اتحادیه آفریقا طی چند سال آینده پذیرفته شود.