دکتر یدالله جوانی/  چرا ملت ایران و جمهوری اسلامی دشمن دارد؟ آیا نمی‌توان به این دشمنی‌ها پایان داد؟ آیا می‌توان کاری کرد که روزی دشمنی میان ما و مثلاً آمریکایی‌ها، ‌صهیونیست‌ها، برخی از کشورهای اروپایی، برخی از دولت‌ها در منطقه و برخی از گروه‌ها و جریان‌ها، پایان یابد و دشمنی به دوستی تبدیل شود؟ آیا این دوستی بهتر از دشمنی نیست؟ آیا ما در فضای دوستی و رابطه با آمریکایی‌ها و دیگرانی که با ما دشمنی دارند، بهتر نمی‌توانیم منافع خود را تأمین کنیم؟ سؤالاتی از این دست بسیار است و این قبیل سؤالات، ذهن بخشی از جامعه و به ویژه جوانان را به خود مشغول کرده است. این سؤال‌ها هنگامی برای افراد و مردم، جدی‌تر می‌شود که گفته شود؛ در روابط بین‌الملل و در صحنه سیاست جهانی،‌ هیچ دوستی و دشمنی‌ای پایدار و دائمی نیست و می‌توان، دشمنی‌ها را به دوستی تبدیل کرد. بنابراین بر مبنای چنین نظریه‌ای، برخی از افراد، گروه‌ها و حتی دولت‌ها و مسئولان در جمهوری اسلامی، معتقدند باید برای تبدیل دشمنی‌ها به دوستی‌ها و تبدیل دشمن به دوست، یا این نظریه درست است و حرکت بر مبنای آن سودبخش می‌باشد؟ یا اینکه گریزی از داشتن دشمن نیست و خاصیت دشمن هم دشمنی کردن و ضربه زدن است. در این صورت، ‌باید همواره دشمن را رصد کرد و مراقب حیله‌ها،‌ نقشه‌ها و توطئه‌هایش بود. باید همیشه با هوشیاری در برابر دشمن ایستاد و با قدرت به دشمنی‌‌هایش پاسخ داد. با اندکی تأمل، می‌توان پاسخ صحیح را دریافت. برای ملت ایران با یک هویت خاص که اکنون از آن برخوردار است؛ وجود دشمن، قطعی، همیشگی و گریزناپذیر است. به عبارت دیگر، هویت ملی ایرانیان است که آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی از دیگر کشورها را، در موضع دشمنی با ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی قرار داده است. تا این هویت پابرجا و پایدار باشد، آن دشمن و دشمنی‌ها هم وجود خواهد داشت.
معنای این سخن، آن است که آمریکا با هویت ملی ما دشمنی دارد و در تلاش است تا با مجموعه‌ای از اقدامات، به این هویت پایان داده و در آن تغییر و تبدیل ایجاد کند. بدیهی است که هر نوع حرکت از ناحیه ما برای کم کردن فاصله با آمریکا با تصور پایان‌بخشی به دشمنی بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده، ‌تلاشی است که ما خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا ناآگاهانه، برای استحاله هویتی خود انجام می‌دهیم. به عبارت دیگر،‌ کسانی که اینگونه می‌پندارند و عمل می‌کنند، پیاده‌کنندگان نقشه‌های دشمن، برای تغییر هویت ملی ایرانیان هستند. هویت ملی ایرانیان را، سه شاخصه اصلی تشکیل می‌دهد. این سه شاخصه در گذر زمان، چنین هویتی را ساخته است. اسلام،‌ انقلابی‌گری و عمق تاریخی،‌ ارکان سه‌گانه ساخت هویت ملی ایرانیان در عصر حاضر است. ایرانیان با این شاخصه‌های هویت‌ساز، ‌به دنبال قرار گرفتن بر قله‌های پیشرفت، عزت و افتخار هستند. ایرانیان با این شاخصه‌های هویت‌ساز، به دنبال تمدن‌سازی اسلامی، دفاع از مستضعفان و مظلومان، ایستادن در مقابل ظالمان و ستمکاران هستند. آری، این هویت ملی با رویکرد آرمانگرایی در راستای اعتلای ایران و کرامت انسانی، کسانی و قدرت‌هایی را در موضع دشمنی با ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی قرار داده است. بنابراین دشمنان، دشمن حق‌مداری،‌ استقلال‌طلبی، عزت‌خواهی، عدالت‌گستری، پیشرفت، ظلم‌ستیزی، مظلوم‌پناهی و دیگر فضیلت‌ها و ارزش‌هایی هستند که اکنون ملت بزرگ ایران پرچمداری آن را به دست گرفته است. دشمنان، با این فضیلت‌ها دشمنی دارند؛ زیرا ‌همین ارزش‌ها و فضیلت‌ها است که سلطه‌گری، زیاده‌خواهی، زورگویی و چپاولگرایی آنان را به چالش کشیده است. همین ارزش‌گرایی ملت ایران است که در منطقه راهبردی غرب آسیا، مقاومت در برابر سلطه آمریکا و رژیم صهیونیستی را پدید آورده است. همین آرمانگرایی ملت ایران است که پدیده بیداری اسلامی را به کابوس قدرت‌های شیطانی و سلطه‌گر و متحدان منطقه‌ای آنان تبدیل کرده است. ملت ایران با تکیه بر همین هویت ملی توانست در فاصله‌ای کمتر از چهار دهه، با وجود توطئه‌ها و فشارهای فراوان، به قدرت تعیین‌کننده منطقه تبدیل شود. ملت ایران با تکیه بر همین هویت ملی توانست در بسیاری از حوزه‌ها پیشرفت کند. 
 اکنون دشمنان، به شدت نگران روندهایی هستند که با انقلاب اسلامی در منطقه و جهان شکل گرفته است؛ روندهایی که به یقین،‌ تداوم آنها پایان‌بخش دوران سلطه‌گری آمریکا و موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی و دولت‌های مرتجع ضد اسلامی و ضد مردمی در جهان اسلام خواهد بود. همین نگرانی‌های نظام سلطه موجب تشدید فشارهای آنان بر ملت ایران و نظام اسلامی شده است. حال چه باید کرد؟ تنها راه، مقاومت و ایستادگی است. به یقین پیروزی نهایی در پی ایستادگی و مقاومت حتمی خواهد بود. مذاکره با آمریکا، ‌نمی‌تواند مشکل دشمنی آنان با ملت ایران را مرتفع سازد. آمریکایی‌ها خواهان معامله بر روی هویت ملی ایرانیان هستند و هیچ ملتی، بر روی هویت خود سازش و معامله نمی‌کند. به حول و قوه الهی، امروز ملت ایران، ‌ملتی قدرتمند برای دفاع از هویت خود است. مشکل امروز ملت ایران، وجود برخی از افراد و گروه‌هایی از نخبگان است که، این توانمندی داخلی برای حفظ هویت ملی و پیشرفت براساس آن را، باور ندارند. بر همین اساس این جماعت تصور می‌کنند از طریق مذاکره و معامله، می‌توان موانع پیشرفت را از سر راه برداشت؛ فلذا این افراد، در مواردی اساساً نسبت به دشمن و دشمنی‌های آن حساسیت لازم را ندارند. تأکیدات پی‌در‌پی رهبر حکیم انقلاب بر موضوع دشمن‌شناسی و توجه به توطئه‌های دشمن بر همین اساس است. در همین راستا معظم‌له در مراسم تنفیذ حکم رئیس‌جمهوری روز پنج‌شنبه مورخ 12/5/1396 فرمودند: «یکی از نکاتی که اصرار دارم تکرار کنم و نگذارم از ذهن کسی بیرون برود، حضور دشمن و ترفندهای دشمن است. ... تعامل بین‌المللی نباید ما را از این نکته غافل کند که دشمنانی هستند که کمر به نابودی ما بسته‌اند.»


امیر محبیان و بیژن مقدم در گفت‌وگو با صبح صادق تبیین کردند
حسن فلاح/ رویکرد کلی رهبر معظم انقلاب در قبال دولت‌ها، رویکرد حمایتی است و ایشان بارها بر استمرار این رویکرد تأکید کرده‌اند، از جمله در دیدار رمضانی با مسئولان نظام مجدداً و مؤکداً گفتند: «دأب بنده هم این است که همیشه از همه‌ دولت‌هایی که بر سر کار هستند، حمایت می‌کنم؛ امروز هم همین‌جور است، بعد از این هم ان‌شاءالله تا زنده هستیم همین‌جور خواهد بود.» غرض از رویکرد حمایتی چیست؟ غرض آن است که دولتی که عهده‌دار کار سنگین مدیریت اجرایی است، بتواند به وظایف خود عمل، و از مشکلات کشور و مردم گره‌گشایی کند. یک لازمه اساسی در تحقق این هدف، انتخاب مسئولانی است که از بن دندان به اصول انقلاب و وظایف خود معتقد باشند و شأن خود را نوکری و خدمتگزاری به مردم بدانند. بیشترین تأکیدات رهبر معظم انقلاب در سال‌های اخیر بر حل مشکلات معیشتی مردم و تقویت اقتصاد کشور بوده است؛ اما مغرضانی که جز بدخواهی برای ایران و مردم در سر ندارند، تلاش کردند این تأکیدات را به مخالفت رهبری با دولت ترجمه کنند، در حالی‌که این رویکرد رهبر معظم انقلاب، بالاترین سطح از کمک و حمایت از دولت بود؛ نتیجه تلاش برای دور نگه‌داشتن دولت از حاشیه‌ها و هدایت آن به میدان خدمت و اقدام و عمل، در صورتی که با همراهی دولت همراه شود، موفقیت دولت و اقبال عمومی به خدمات دولت خواهد بود. در آستانه شروع به کار دولت دوازدهم به سراغ دکتر امیر محبیان استاد دانشگاه، مؤسس حزب نواندیشان و مدیرعامل خبرگزاری و مركز پژوهشي راهبردي آريا و بیژن مقدم مدیر مسئول سابق روزنامه جام‌جم و مدیر عامل پایگاه خبری الف رفتیم و درباره موضوعات مختلف دولت جدید به گفت‌وگو نشستیم. جزئیات این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید.
* یکی از موضوعاتی که رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) در مراسم تنفیذهای گذشته همواره به آن اشاره داشته‌اند، بحث رسیدگی به مشکلات مردم است، به نظر شما دولت چه وظیفه‌ای در راستای حل مشکلات مردم دارد؟
محبیان: مهم‌ترين اولويت هر دولتي پيشبرد جامعه در حوزه‌هاي مختلف و حل مشكلات مردم است. دولتي كه مشكلات مردم را شناسايي و رفع نكند، اساساً خود مشكل مردم خواهد بود. كشور داراي چشم‌انداز و برنامه‌هاي كلاني است كه برخی اجرا نشده و برخی نيمه‌كاره اجرا شده است. دولت نياز ندارد به حاشيه بپردازد، بايد در همان مسير حركت كند. متأسفانه دولت‌ها آنقدر درگير حاشيه‌ها مي‌شوند و گاه متأسفانه حاشيه‌سازي مي‌کنند كه از اصل كار و وظيفه خود دور مي‌شوند. فقط كافي است ميان وضعيت فعلي خود از لحاظ جايگاه در منطقه از لحاظ اقتصادي و جايگاه تعريف شده در چشم‌انداز، مقايسه‌اي كنيم تا عمق فاجعه را دريابيم.
مقدم: به نظرمن اگر اشاره شما به صحبت‌های رهبر معظم انقلاب هم نبود، وعده‌های خود رئیس‌جمهور کفایت می‌کرد که تمام همت خودشان و کابینه‌شان را به گونه‌ای به کار بگیرند که به رفع مشکلات مردم منتهی شود. اتفاقی که در دوره چهار ساله اول دولت افتاد که دولتمردان این تصور را داشتند با پذیرش برجام حتماً گشایش‌های زیادی در حوزه معیشت، اشتغال، تولید و رونق اقتصادی ایجاد می‌شود و عملاً ما به یک شکوفایی متفاوتی می‌رسیم. چهار سال به پایان رسید. برجام پذیرفته شد، اما معلوم شد هیچ یک از این عوامل در حقیقت نمی‌تواند میوه چنین توافقی باشد و راهکارهای دیگری نیاز دارد. دولت متأسفانه نسبت به آنها غفلت کرد و همه انرژی خود را در جای دیگری متمرکز کرد. بنابراین اگر دولت بخواهد حداقل به وعده‌هایش عمل کند که متعهد شده و رأی بخش زیادی از مردم را به واسطه آن وعده‌ها گرفته، چیزی جز توجه به رفع مشکلات مردم نخواهد بود.

* رهبر معظم انقلاب در دوره گذشته سفارش‌هایی به دولت کردند، به نظر شما اگر دولت در مسیرهایی که معظم‌له تبیین فرمودند تلاش می‌کرد و کابینه‌اش را برمی‌گزید، الان در چه موقعیتی قرار داشتیم؟
محبیان: در صحت جهت‌گيري‌هاي كلاني كه رهبر حکیم انقلاب مطرح مي‌كنند، اختلاف‌نظري نيست و حتي تحليلگران خارج كشور هم آن را قبول دارند، اولويت‌بندي درست است؛ اما متأسفانه دولت‌ها كه وظيفه دارند ميان راهبرد و اجرا را با برنامه‌هاي دقيق پر كنند در خوشبينانه‌ترين حالت غفلت مي‌كنند و در برداشت بدبينانه بي‌توجهي مي‌كنند؛ از همين رو رهبري مكرر همين اولويت‌ها را گوشزد مي‌كنند. شايد اگر كسي بگويد دولت‌هاي ما بيشتر از حل مسئله، براي مسئله‌سازي وقت مي‌گذارند، بيراه نگفته باشد. از اين‌رو بي‌گمان اگر دولت‌ها در چارچوب عمل مي‌كردند، اگر هم معلوم نبود چشم‌انداز تحقق پيدا مي‌كرد، ولي قطعاً در اين موقعيت نامناسب اقتصادي در مقايسه با رقباي منطقه‌اي آن‌هم با اين ظرفيت‌هاي عالي نبوديم.
مقدم: خیلی روشن است. دولت حداقل در وضعیت بهتری قرار داشت. با توجه به اینکه نسبت به عملکرد دولت نهم و دهم بود معترض و منتقد بود. البته در حوزه‌هایی مثل ثبات بازار اقتصادی و نوسانات ارز و دلار نوسانات شدید روزمره، هفتگی و ماهیانه، عملکرد موفقی داشت و می‌توانست در این راستا ثبات نسبی ایجاد کند، اما در دیگر بخش‌ها به دلیل اینکه ساختار کابینه از نظر تفکری و از نظر نوع افرادی که انتخاب شده بودند بعضاً دغدغه‌های متفاوتی داشتند، به آن اهداف نرسیدند. مردم هم به همین دلیل به رئیس‌جمهور دور اول رأی می‌دهند که کارهایی را که نتوانسته انجام دهد یا نیمه‌کاره گذاشته را در دور دوم به سرمنزل مقصود برساند.

* رئیس‌جمهور در چینش کابینه باید چه نکاتی را مدنظر داشته باشد که یک دولت کارآمد شکل بگیرد و بتواند اهداف انقلاب اسلامی را محقق کند؟
محبیان: كابينه كارآمد جز با حضور وزراي كارآمد امكان‌پذير نيست. كارآمدي كابينه نتیجه كارآمدي اعضاي آن ‌است. اگر فهرست‌های منتشر شده قطعيت داشته باشد، به نظر مي‌رسد شاهد تحول جدي نباشيم؛ اما بهتر است فرصت دهيم و بعداً قضاوت كنيم؛ هرچند تجربه‌هاي مكرر تا حدودي ما را بدبين كرده است.
مقدم: اولین نکته درباره همین سؤال شما، یعنی کارآمدی دولت است! در حال حاضر متأسفانه معیارهای متفاوتی مطرح و فشارهای زیادی به دولت وارد می‌شود که بخشی از آنها از جنس سهم‌خواهی و بخشی از آنها از نوع نگاه‌های جنسیتی و بخشی هم نگاه‌های تنگ‌نظرانه سیاسی است. هیچ یک از این نگاه‌ها نمی‌تواند به رئیس‌جمهور کمک کند. در حقیقت، ایشان برای عمل به وعده‌های‌شان به کارآمدی و استفاده از نیروهای هم‌فکر نیاز دارند. کسی به ایشان توصیه نمی‌کند از نیروهای مخالف خودشان استفاده بکنند که احیاناً در مسیر کار دچار فرسایش و چالش بشوند. حداقل انتظاری که از شخص رئیس‌جمهور می‌رود، این است که از افراد کارآمد استفاده کنند. 

* چه عواملی سبب موفق نشدن دولت در حل مسائل و مشکلات مردم می‌شود؟
محبیان: مهم‌ترين موضوع آن ‌است كه مسائل را درست شناسايي كرده و اولويت‌بندي دقيقي انجام دهد؛ نيروهاي مناسب را براي حل مسئله به كار گيرد و از درگيرشدن در حاشيه‌ها بپرهيزد. دولت بايد بداند كه كارنامه او را اقداماتش پر خواهد كرد، نه حاشيه‌پردازي‌هاي بي‌فايده.
مقدم: یکی از عوامل مهم تناقض گفتاری و رفتاری دولت درباره مسائل مربوط به تحریم‌هاست. در یک مقطعی دولتی‌ها اعلام کردند، 80 درصد مشکلات کشور مربوط به تحریم‌هاست؛ تحریم‌ها هم مربوط به رفتار دولت نهم و دهم بوده است؛ بنابراین ما باید این تحریم‌ها را برداریم که خود به خود 80 درصد مشکلات ما برطرف می‌شود. برجام را هم پذیرفتند؛ اما مشکلات حل نشد. معلوم می‌شود ادعای اولیه درست نبوده و سهم تحریم‌ها در مشکلات کشور براساس نظرات معتدل کارشناسان 20 تا 30 درصد بیشتر نیست. 
مابقی مربوط به نوع مدیریت و نوع استفاده از امکانات داخلی و همتی است که باید وجود داشته باشد؛ اما وجود ندارد. بحث دیگر حاشیه‌هایی است که دولت علاقه‌مند است یا حاشیه‌ها را بسازند یا آن حاشیه‌ها را بزرگ‌تر بکنند که این موضوع وقت و انرژی دولت را می‌گیرد؛ بهترین کار این است که از افراد حاشیه‌ساز داخل دولت فاصله بگیرند و خود رئیس‌جمهور هم تلاش کند منشأ حاشیه‌سازی نشود. 
* یکی از دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب بحث حل معضلات فرهنگی جامعه است. دولت چه وظیفه‌ای در حل و ساماندهی معضلات فرهنگی دارد و چگونه می‌تواند نهادها و ارگان‌های نظام را برای حل این معضلات سرخط بیاورد یا به عبارت دیگر هماهنگ کند؟
محبیان: ماهيت مسائل فرهنگي با مسائل سياسي متفاوت است. موضوع فرهنگ، ارزش‌ها و هنجارهاست.  زمان‌بري مسائل فرهنگي هم بسيار بیشتر از مسائل سياسي و اقتصادي است. تعارض رفتاري و ارزشي هم به شدت در فرهنگ مخل است در حالي كه در سياست اختلاف نظر مي‌تواند منشأ خير شود. مديران فرهنگي بايد ماهيت كار فرهنگي را بشناسند و خود در اين زمينه صاحب‌نظر باشند. هر فردی فقط به دليل مدير بودن نمي‌تواند مدیریت فرهنگي کند. 
متأسفانه، نهادهاي فرهنگي متفاوتي در كشور هستند كه عمدتاً موازي‌كاري مي‌كنند که اين كار هزينه‌هاي مضاعفي را به كشور تحميل مي‌كند.
مقدم: دولت در خط مقدم جبهه فرهنگی کشور قرار دارد. هر چند واقعیت این است که همه مسائل فرهنگی کشور در اختیار دولت نیست؛ اما سهم دولت آنقدر زیاد است که در حقیقت همه نگاه‌ها خود به خود متوجه آنها می‌شود. چه از نظر بودجه و چه از نظر سازوکار و تشکیلاتی که وجود دارد؛ اما به هر صورت همه دولت‌ها مربوط به دولت روحانی
 نیست. 
متأسفانه، برخلاف آنچه می‌گویند، فرهنگ به هیچ وجه اولویت همه دولت‌ها نبوده. با اینکه اتکا به فرهنگ بسیاری از مسائل ما را به صورت زیربنایی حل می‌کند؛ اما در دولت‌ها دغدغه فرهنگی وجود ندارد. افزون بر آن گاهی اتلاف فرهنگی و گاهی بی‌موالاتی فرهنگی دیده می‌شود.
 دولتی که در حقیقت باید به مسائل زیربنایی فرهنگ همت کند، به یکباره همه دغدغه‌اش این است که با عده‌ای به دلیل چند کنسرت لغو شده یا امضای سند 2030 بجنگد این نشان می‌دهد که دولت فهم درستی از مسائل فرهنگی کشور ندارد. 

* جریان‌های سیاسی حامی دولت درصدد نفوذ افراد ناکارآمد، سیاست‌باز و اعضای فتنه در دولت هستند، به نظر شما تأثیر این سهم‌خواهی‌ها بر دولت چه خواهد بود؟
محبیان: اشكالي ندارد آنها سهم بخواهند؛ اين وظيفه رئيس‌جمهور است كه كارآمدي دولت خود را در اولويت قرار دهد. اساساً ارزشي ندارد كه اين دولت مملو از نيروهاي اين جناح یا آن جناح باشد. دولت بايد متشكل از مديران كارآمد باشد؛ يك دولت كارآمد براي مردم مفيد است، نه يك دولت صرفاً جناحي!
مقدم: من احتمال می‌دهم این گونه نباشد که رئیس‌جمهور در حقیقت بخواهد تسلیم آنها بشود؛ البته ممکن است یک فرصت‌هایی را برای آنها درست کند؛ اما در مجموع به نظر من این گونه نیست که آقای روحانی تمام و کمال به خواسته‌های آنها تن بدهد. 

 امیدی 
به این مجلس نیست
خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک و تحلیلگر بازار نفت درباره وضعیت قراردادهای نفتی موسوم به IPC   و واکنش مجلس به این قراردادها خاطرنشان کرد: «بعید است مجلس در این زمینه حرکتی انجام دهد، اگر چه برخی از نمایندگان مجلس با طرح لایحه سه‌فوریتی می‌خواستند به این موضوع ورود کنند، اما در نهایت دیدیم که عده‌ای از نمایندگان با لابی و رایزنی دولتی‌ها این موضوع را پس گرفتند؛ لذا بعید می‌دانم این مجلس در حدی باشد که بخواهد جلوی این قضایا را بگیرد و امیدی به این مجلس نیست؛ چرا که اگر تصمیم داشت اقدامی انجام دهد تا الان انجام داده بود.»

هراس از
 سؤال موگرینی
گویا اصلاح‌طلبان بیش از آنکه بر اساس کرامت و اعتقاد واقعی به توانمندی‌های زنان برای مشارکت‌های سیاسی و اجتماعی مطالبه‌گری کنند، در پاسخ به دغدغه‌های غربی‌ها به لزوم حضور زنان در کابینه دولت جدید نظر دارند. در همین راستا، آذر منصوري، فعال سياسي اصلاح‌طلب، در توئیترش نوشته است: «موگريني ميهمان ويژه مراسم تحليف است. ممكن است سؤال كند كابينه ٢٤ميليونى چرا وزير زن ندارد؟ پاسخ احتمالى چيست؟» دلواپسی آذر منصوری از احتمال سؤال موگرینی در حالی  است که اصلاح‌طلبان که به صورت ذاتی یک نوع انفعال عمیق در برابر غرب دارند، درباره حوزه زنان بیشتر منفعل و دنباله‌رو خواسته‌های مسئولان اروپایی هستند.

او هم می‌توانست باشد
برخی از جریان‌های رسانه‌ای با برجسته کردن حضور نیافتن خاتمی در مراسم تنفیذ به مظلومیت‌نمایی برای وی پرداختند. این در حالی است که خاتمی نیز می‌توانست در آن مراسم به شرط آنکه خودش بخواهد، حضور داشته باشد. او باید بدون رودربایستی، با صدای بلند و رسا اعلام کند که دامن نظام از تهمت تقلب پاک است. او اگر به جای آنکه در اولین انتخابات بعد از ۸۸، در لواسان و مخفیانه رأی می‌داد، در حسینیه ارشاد و آشکارا رأی می‌داد و بلند اعلام می‌کرد که نظام اهل دست‌برد در آرای ملت نیست، امروز او هم در این روز و در این مراسم مهم می‌توانست شرکت کند. نظام جمهوری اسلامی، هیچ کس را کنار نمی‌گذارد، مگر آنکه خود کنار رود.

چرا قالیباف
 تخریب می‌شود
این روزها که حجم تخریب قالیباف از سوی اصلاح‌طلبان شدت گرفته و به احتمال قوی شدت بیشتری خواهد گرفت، باید به اصلاح‌طلبان حق داد. چرا که آنها نه در مقابل قالیباف که در مقابل این حجم عظیم خدمات قرار گرفته‌اند. در حقیقت رقیب اصلاح‌طلبان این خدمات شهری است و باید کمافی‌سابق رقیب که در اینجا خدمات است، تخریب شود؛ چرا که یارای تقابل با این حجم خدمات را ندارند. با آنکه 21 نفر منتخب شورا همه از یک طیف فکری بوده و در اصطلاح شورا «یک‌دست» هستند؛ اما انگار اعضای شورا در حال رقابتند. دست خالی منتخبان شورایی که قوی‌ترین گزینه مدیریت شهرداری‌اش نجفی و مرعشی بشوند، تا حدی ملموس است که باید به ایشان حق داد که توان‌شان را صرف تخریب رقیب کنند.

دوگانه‌سازی سیا
 برای ایران
پایگاه خبری ضد انقلاب رادیو فردا وابسته به سازمان جاسوسی آمریکا-در مطلبی با عنوان «ایران و دوراهی انتخاب بین برجام یا سپاه»، نوشت: «در این مرحله جمهوری اسلامی با یک انتخاب حساس از میان دو گزینه روبه‌رو است: قطع تدریجی فعالیت‌های نظامی برون‌مرزی نیروهای زیر مجموعه قدس و منظم کردن فعالیت‌های موشکی ایران مطابق با درخواست‌های مندرج در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، یا چشم‌پوشی از مزایای توافق اتمی و سوق دادن دوباره ایران به بحران اقتصادی توأم با تورم فزاینده سال‌های ۸۳ و ۸۴ که طی دو سال گذشته رو به کاهش گذاشته‌اند.»

پس از  توزیع بسته‌های غذایی از سوی جوانان ایرانی در بین مردمی که برای دفاع از قبله اول مسلمانان در مقابل مسجدالاقصی متحصن شده بودند، جمعی از جوانان فلسطینی با انتشار تصاویری از امام خامنه‌ای و جمله‌ای از ایشان؛ «تقدیر خداوند این است که فلسطین آزاد خواهد شد»، در صحن مسجدالاقصی، از حمایت‌های رهبری و جوانان ایرانی تشکر کردند. لازم به ذکر است این بسته‌های غذایی با کمک‌های مردمی جمعی از خانواده شهدای مدافع حرم که در مقابل دروازه‌های ورودی مسجدالاقصی تحصن کرده بودند، در مقابل «باب‌الاسباط» توزیع شد.
   مهدی سعیدی/ با برگزاري مراسم تنفيذ و تحليف، دوره‌ جديدي از مديريت کشور شروع می‌شود؛ سرآغازي براي پيشرفت و تعالي کشور که انتظار مي‌رود دولت دوازدهم بتواند با توان حداکثري در مسير تحقق آن موفق باشد. در اين میان انتظارات متعددي از دولتمردان و شخص رئیس‌جمهور وجود دارد که در صورت توجه به آنها خواهد توانست روز به روز بر محبوبيت دولت بيفزايد و به یقین بي‌توجهي به آنها از ميزان محبوبيت وی خواهد کاست. ضمن آنکه همين شاخص‌ها معياري است براي ترسيم حرکت صحيح دولت تا چهار سال آينده، تا بتواند در پايان کار از فعاليت‌هاي اجرايي سربلند بيرون بيايد.
1ـ تلاش براي تحقق وعده‌هاي داده شده انتخاباتي اولين انتظاري است که از رئیس‌جمهور طلب خواهد شد. واقعيت آن است که بخش عمده‌اي از آرای کسب شده به واسطه شعارها و وعده‌هايي است که نامزدها در رقابت‌هاي انتخاباتي مطرح می‌کنند. مردم با شنيدن برنامه‌هاي مختلف نامزدها، آن را که بيشترين سازگاری را با خواسته‌ها و نيازهاي‌شان داشته باشند برگزيده و به آنها اعتماد مي‌کنند و پس از انتخاب نيز انتظار دارند وعده‌ها عملي شود.
2ـ توجه به ضرورت‌ها و اولويت‌هاي جامعه يکي از انتظاراتي است که از دولت مي‌رود. مسئوليت به مثابه امانتي در اختيار دولتمردان است تا به وسيله آن نيازهاي جامعه را مرتفع کنند و اين مهم فلسفه ذاتي دولت را تشکيل مي‌دهد؛ لذا همه توان و انرژي و جهت‌گيري‌هاي دولت بايد براي رفع اين مهم سامان يابد و در اين مسير تدوين فوريت‌ها و اولويت‌ها حياتي است. از دولتي که تجربه چهار ساله گذشته را نيز در کارنامه خود دارد، انتظار آن است که برای عملی کردن وعده‌ها هر چه زودتر دست به کار شود.
3ـ‌ حرکت در مسير پيشرفت و رفع مشکلات کشور آن‌گاه حاصل می‌شود که مبتني بر برنامه‌اي جامع و همه‌جانبه باشد که اين برنامه در جمهوري اسلامي ایران در قالب برنامه ششم توسعه و ديگر برنامه‌هاي راهبردي کشور تدوين شده است؛ لذا از دولت دوازدهم نيز انتظار آن است که به اين نقشه‌هاي راه پايبند بوده و در جهت تحقق عملي آنها گام بردارد.
4ـ همراهي و تبعيت از رهنمودهاي رهبري در جایگاه دیده‌بان اول نظام اسلامي مطابق با قانون اساسي، انتظار ديگري است که رئیس‌جمهور و کابينه بايد براي تحقق آن تلاش کنند. بی‌شک نتايج اين همسويي بيش از هرکس نصيب دولت و ملت خواهد شد؛ چرا که رهنمودهاي دلسوزترين و حکيم‌ترين جايگاه مي‌تواند بدون هزينه در اختيار رئیس‌جمهوري قرار گيرد که براي موفقيت به همياري و رهنمود کارشناسان محتاج است. اين هم‌افزايي به سادگي بخش عمده‌اي از ترفندهاي دشمنان دولت را خنثي می‌کند و کار قوه مجريه را در پيشبرد برنامه هموار خواهد کرد. 
5ـ انتظار ديگر از دولت دوازدهم، جبران کاستي‌ها و ضعف‌هايي است که در دولت يازدهم شاهد آن بوديم. واقعيت آن است که همواره بين برنامه‌ها و عملکردها فاصله وجود دارد. تجربه چهار ساله دولت يازدهم فرصتي بود تا نقاط ضعف‌ها و قوت‌ها آشکار شود؛ لذا تمام همت دولت دوم آقاي روحاني بايد تلاش براي رفع نواقص و کنار گذاشتن خطاها  باشد؛ چرا که حرکت در مسير باطل و پرخطا دور از منطق تدبير و اعتدال خواهد بود. 
6ـ سوگندنامه روز تحليف نيز داراي مضامين متعالي است که رئيس‌جمهور در برابر نمايندگان ملت متعهد مي‌شود به آنها پايبند بماند. رئيس‌جمهور سوگند ياد کرده تا «خود را وقف خدمت به مردم و اعتلاي کشور، ترويج دين و اخلاق، پشتيباني از حق و گسترش عدالت کند.» اين تعابير به مثابه پيمان و عهدي ميان ملت و رئيس‌جمهوري خواهد بود که تحقق آن از جمله‌ انتظارات از دولت است.
بر فهرست فوق موارد ديگري هم مي‌توان افزود، که ذکر آنها مجال ديگري مي‌طلبد. سخن پاياني آنکه اولين گام رئیس‌جمهور در مسير تحقق انتظارات برشمرده، چگونگي تشکيل کابينه خواهد بود. اراده دولت براي تحقق انتظارات برشمرده، الزاماتي در شکل‌گيري کابينه به همراه خواهد داشت، چرا که بی‌شک همراهان رئيس‌جمهور مهم‌ترين نقش را در موفقيت ايشان خواهند داشت. کساني که خود را ملزم و متعهد به تحقق انتظارات برشمرده نمي‌دانند، به یقین در مسير برآورده کردن آن نيز قدم برنخواهند داشت؛ لذا بايد عملکرد رئيس‌جمهور را در اولين آزمون سنجيد و بنا بر ضرب‌المثل معروف «خشت اول گر نهد معمار کج، تا ثريا مي‌رود ديوار کج» اميدوار بود که معمار دولت، اولين خشت بناي دولت جديد را مستقيم و به دور از هرگونه انحراف و کژي بگذارد.


 خروش مجلس علیه سلفی‌بگیران
سیدجواد ابطحی با اشاره به حواشی به وجود آمده در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور، اظهار داشت: «مراسم شنبه 14 مرداد حاشیه فرا‌تر از متن داشت و تعدادی از همکاران مبادرت به گرفتن عکس‌های سلفی کردند که به دور از شأن پارلمان بود.»
 نماینده مردم خمینی‌شهر افزود: «هیئت‌رئیسه مجلس به‌ ویژه رئیس مجلس باید همان وقت تذکر می‌داد یا در جلسه اول صحن علنی مجلس در روز (سه‌شنبه 17 مرداد) رئیس مجلس طبق بند 11 ماده 24 آیین‌نامه داخلی مجلس از حیثیت مجلس دفاع کند و به این نمایندگان تذکر دهد. این اقدام برخی از نمایندگان باید در هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان بررسی و به آنها تذکرات لازم داده شود.»


تحریم‌ها لغو شد؟!
مسعود دانشمند، رئیس اتاق مشترک ایران و امارات اظهار کرد: «امارات با بهانه پول‌شویی، درست پس از تحریم‌های دو ماه پیش آمریکا علیه ایران درباره تحریم‌های موشکی، حساب شرکت‌های ایرانی را یک‌به‌یک می‌بندد.» دانشمند با بیان اینکه دامنه نفوذ تحریم‌های اخیر آمریکا از امارات، عمان، کویت و قطر به چین، کره و تایوان هم رسیده است، بیان کرد: «اماراتی‌ها هم از ترس جریمه، حساب شرکت‌های ایرانی را که فعالیت‌شان چندان شفاف نیست، می‌بندند تا خود را گرفتار تحریم‌های آمریکایی‌ها نکنند.»


وخامت حال رهبر شیعی
وکیل مدافع حجت‌الاسلام طالع باقرزاده، روحانی شیعی و رهبر جنبش اتحاد مسلمانان جمهوری آذربایجان از وخامت حال وی در سلول انفرادی زندان مخوف «قوبوستان» این کشور خبر داد. 
به گزارش پایگاه اینترنتی «راکورس تی وی» یالچین ایمانف گفت: «اطلاعات دریافتی از داخل زندان حاکی است که طالع باقرزاده به شدت تحت شکنجه قرار گرفته و حال وی وخیم است و با وجود اینکه درخواست رسمی برای ملاقات با موکلم را به مسئولان زندان تقدیم کرده‌ام، هنوز اجازه دیدار صادر نشده است.» شکنجه این زندانیان با شعارسال جاری که دولت جمهوری آذربایجان آن را «سال همبستگی اسلامی» نام‌گذاری کرده است، تناقض
دارد.

نکته: معلم می‌خواست میزان هوش دانش‌آموزان را بسنجد؛ پرسید پنج قورباغه در یک برکه زندگی می‌کردند، یکی از آنها تصمیم گرفت بپرد، حالا چه تعداد قورباغه باقی می‌ماند؟ کسانی که دست بلند کرده بودند، جواب دادند 4 تا! اما یکی گفت: آقا 5 تا! در کلاس همهمه شد و همکلاسی‌ها به این دانشمند خندیدند. در این حال معلم گفت: آفرین چرا 5 تا؟ او گفت: «چون تصمیم گرفتن، انجام دادن نیست.»
نظر: مسئولان یک به یک می‌آیند و می‌روند، اما تنها چیزی که از آنها به هم ارث می‌رسد، وعده‌های‌شان، تصمیمات عملی‌نشده‌شان و قول‌هایی است که به آنها عمل نکرده‌اند. تفاوت برنده با بازنده در عمل و بی‌عملی است. هرگاه کسی طرحی را ارائه کند، می‌بینید که ده نفری پیش از او به این طرح فکر کرده‌اند، اما فقط به آن فکر کرده‌اند. در این راستا مردم همواره وعده‌ها را می‌بینند و فرد را انتخاب می‌کنند؛ اما هنگامی که می‌خواهند عملکرد او را ببینند، فرصتی باقی نمانده است و آنها دیگر نمی‌توانند آن گزینه را از زندگی‌شان حذف کنند، یا کنار بگذارند. در انتخاب نمایندگان و مسئولان این نکته را باید مد نظر داشت که صرفاً نباید به شعارهای‌شان تکیه کرد، بلکه باید عملکرد آنها را سنجید.