حسن خدادی/
4ـ رواج انحرافات از مبالغه‌گویی تا تصغیر اهل بیت(ع)/ متأسفانه دامنه انحراف در برخی مداحی‌ها از مسیر تعالیم نورانی اهل بیت(ع) محدود به «مبالغه‌گویی» از مقام و منزلت معصومین(ع) نیست. گاه از این سوی بام افتاده‌ایم؛ «تصغیر و تضییق مرتبت» آن بزرگواران در ذکر مراثی و مدایح، رایج‌تر از گزافه‌گویی است و امتیازاتی مانند قدرت مادی و جسمانی یا زیبایی بی‌نظیر ظاهری را که ممکن است منتهای آرزوی خود و مخاطبان‌مان باشد به آن بزرگواران نسبت می‌دهیم، بی‌آنکه این امتیازات ظاهری در نظام ارزشی دینی ما واجد ارزش حقیقی باشد:
دیگر آسیب، طرح مسائل غلوآمیز در عزاداری‌ها است «حسین اللهی شدن!»، «زینب‌اللهی شدن!» و از این رهگذر خود را مقدس جلوه دادن. قرآن کریم از غلو نهی میکند؛ «یا اهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم ولا تقولوا علی الله الا الحق»؛ ای اهل کتاب، در دین غلو نکنید و بر خدا جز حق نگویید. امام رضا(ع) فرمود: «لعن الله الغلاه... لا تقاعدوا هم و لا تصادقوا هم و ابرأء منهم بریء‌الله منهم»؛ خدا غلات را لعنت کند... همنشین اینها نشوید، طرح دوستی با آنها نریزید، همان‌گونه که خداوند از آنها برائت جسته، شما هم برائت بجویید.
امام خامنه‌ای فرمودند: «گاه می‌شود که مداحان ما در ذکر مناقب حضرت صدیقه‌اطهر(س) یا دیگر معصومین(ع) از مرز «توحید» می‌گذرند و در ورطه «شرک» در‌می‌غلتند. حال آنکه در زیارت‌های معتبره مأثوره، به رغم انتساب عالی‌ترین و شگفت‌انگیزترین مقامات معنوی و اوصاف الهی به وجود مقدس حضرات معصومین(ع)، بر «عبودیت» آن بزرگواران تأکید تمام شده است.»(18/6/1380)
رهبر معظم انقلاب در جای دیگر فرمودند: «چیز دیگری که بنده اطلاع پیدا کردم، استفاده از مدح‌ها و تمجیدهای بی‌معناست که گاهی هم مضر است. فرض کنید راجع به حضرت اباالفضل(ع) صحبت می‌شود، بنا کنند از چشم و ابروی آن بزرگوار تعریف کردن؛ مثلاً قربون چشمت بشم! مگر چشم قشنگ در دنیا کم است؟ مگر ارزش اباالفضل(ع) به چشم‌های قشنگش بوده؟ اصلاً شما مگر اباالفضل(ع) را دیده‌اید و می‌دانید چشمش چگونه بوده؟! اینها سطح معارف دینی ما را پایین می‌آورد...»(همان)
5ـ سیاست‌گریزی هیئت‌ها/ «هیئت‌ها نمی‌توانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ(ع) سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین(ع) است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین(ع) این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که نبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.
البتّه معنای این حرف این نیست که هر حادثه سیاسی در کشور اتّفاق می‌افتد، ما باید حتماً در مجلس روضه آن را با یک گرایش خاصّی‌ـ حالا یا این طرف، یا آن طرف‌ـ بیان کنیم و احیاناً با یک چیزهایی هم همراه باشد؛ نه، امّا فکر انقلاب، فکر اسلام، خطّ مبارکی که امام(رضوان‌الله علیه) در این مملکت ترسیم کردند و باقی گذاشتند، اینها بایستی در مجموعه‌‌ها و مانند اینها حضور داشته باشد.»(20/8/1392)
6ـ صلاحیت اخلاقی نداشتن برخی مداحان/ «واعظان و مداحان باید به اخلاق حسینی متخلق باشند. مردم باید ببینند که مداحان دروغ نمی‌گویند، خیانت نمی‌کنند و زن و بچه آنها مؤدب به آداب اسلامی هستند و بدحجابی در میان آنها نیست.
در میان مداحان، گاهی کسانی پیدا می‌شوند که از نظر اخلاقی و پاکی نگاه و مهذب بودن رفتار و برخورد، در حد «ذاکر امام حسین(ع)» و «مداح اهل بیت(ع)» نیستند؛ بلکه آلودگی‌هایی دارند که دامن پاکان و خوش‌نامان را هم می‌گیرد و خوبان را هم بدنام می‌سازد؛ البته تعیین حدود و شرایط و بایستگی‌هایی برای آنان که به این کار می‌پردازند و برخورد با ناصالحان، می‌تواند گامی در حفظ کرامت و قداست تلاشگران صادق و صالح این وادی باشد... مداحان هم اگر خلاف شرع انجام دهند، باید جریمه شوند!» (7/1/1371)
