حسین عبداللهی‌فر/  نفس نامه‌نگاری از سوی هر شخص و گروهی به هر شخصیت و مرجعی نه تنها وفق ادبیات دینی و ملی ما نمی‌تواند محل اشکال باشد، بلکه از باب امر به معروف و نصیحت حاکمان نیز امر پذیرفته شده‌ای است؛ اما به طور قطع این امر آداب و منطقی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. مهم‌ترین آنها استشمام رایحه دلسوزی و داشتن درد اصلاح‌ جامعه و ساماندهی امور بی‌سامان است؛ از این رو اگر به آفاتی مانند خودبرتربینی، ترجیح نظر فردی به جمعی و علاقه سیاسی جناحی بر ملی مبتلا شود، نه تنها طرفی نمی‌بندد؛ بلکه می‌تواند متهم به افزون‌خواهی و قدرت‌طلبی شده، نویسنده نامه را بر اسب سرکش نفس بنشاند و از پرتگاه‌های مخوف نفسانی پرتاب کند. برای نمونه، طرح «فروپاشی اجتماعی» نیز از سوی کارشناسان و صاحب‌نظران اجتماعی، امری علمی و قابل توجه به شمار می‌آید؛ اما هم نامه‌نگاری و هم طرح این‌گونه مباحث، چنانچه با اغراض سیاسی و بهره‌برداری‌های ابزاری صورت گیرد، از جنبه‌های بسیاری محل نقد و اشکال است. 

نامه‌نگاری آن هم به مقامات عالی‌رتبه چنانچه با اهدافی سیاسی و مضامینی اهانت‌آمیز و ذهنیاتی خلاف واقع صورت گیرد، ضررهایش بیش از فوایدش خواهد بود. به ویژه آنکه این نامه‌ها با ادبیاتی موهن و از سوی اشخاصی نگاشته شده باشد که از نظرشان همه فاسد بوده و خودشان تنها مصلح و منجی کشور هستند. 

وقتی روند نامه‌نگاری از یک نفر و شخص واحد به جماعت و گروهی هر چند کوچک کشیده می‌شود، ابهامات و پرسش‌های بیشتری ایجاد می‌کند؛ چرا که اولاً، شائبه استفاده ابزاری از این گروه یا حداقل برخی از امضا‌کنندگان پیش می‌آید. ثانیاً، تجربه تاریخی در زمینه افراد و گروه‌هایی که دچار چالش‌های تئوریک شده و در دایره محدودی به راه‌حل می‌رسند، نشان می‌دهد که چند نفر می‌توانند به نام جمعی تصمیم‌گیری کرده و مقاصد خود را تحمیل کنند. ثالثاًً، فرجام گروه‌هایی که بیش از حد به شخصیت‌محوری خود اعتماد می‌کنند و به جای سنجش وی با حق، حق را با وی می‌سنجند، علایمی از فرقه‌گرایی و فرقه‌سازی پدیدار می‌شود که عوارض خاص خود را به همراه داشته و برخورد با آن را با پیچیدگی‌هایی مواجه می‌کند. به ویژه آنکه این‌گونه نامه‌ها با واکنش‌هایی از سوی دیگر گروه‌ها و مجامع مشابه روبه‌رو شده و موجب بروز کشمکش‌هایی دوطرفه می‌شود. آنچه کار را دشوار می‌کند، این است که شروع‌کنندگان به جای پندگیری و اصلاح خویش بنا به دلایل زیادی بر مواضع خود اصرار کرده و به روش‌های تندتری روی می‌آورند.    

وقتی نگرانی‌ها در این زمینه بیشتر می‌شود که نویسندگان این نامه‌ها بحث «فروپاشی اجتماعی» را مطرح می‌کنند؛ زیرا همه کسانی که در پایان راه قرار داشته و تصمیم خود را برای زدن به سیم آخر می‌گیرند، پیش از انتحار سیاسی و آخرین اقدام، دنیا را در حال غرق شدن می‌بینند. مصادیق این‌گونه برخوردها در موارد عدیده از سوی افرادی مطرح می‌شد که از انقلاب و نظام فاصله گرفته و خود از نظر فکری و سیاسی در آستانه فروپاشی قرار می‌گرفتند. نکته عجیب در موارد مشابه این است که خود این اشخاص در فروپاشی‌ای که به نظرشان می‌رسید، بیشترین سهم را داشته و رویکردها و راه‌حل‌های آنها به گاه مسئولیت، جامعه را در روند اضمحلال اجتماعی ادعایی آنها گذاشته است.

در این زمینه تجارب تلخی وجود دارد که ذکر نمونه‌های آن در این مجال ممکن نیست؛ اما به دور از هرگونه مشابهت‌سازی و قیاس زودهنگام، شوربختانه باید یادآوری کرد که در این‌گونه موارد هر اندازه تردیدکنندگان جوان‌تر و به تبع آن صادق‌تر و خالص‌تر بوده‌اند، امکان بهره‌برداری سیاسی و حتی ایدئولوژیک بیشتر بوده و خطر انحراف به شکل جدی‌تری نمایان شده است.

عزت‌الله ضرغامی، رئیس اسبق صداوسیما گفت: «اگر به من بگویید که پنج نفر از اعضای شورای شهر تهران را نام ببرم، واقعاً نمی‌توانم بگویم. اگر به من بگویید پنج نفر از نمایندگان تهران در مجلس را نام ببرم، به جز دو، سه نفر که به تازگی سروصدا کرده‌اند و حرف‌های متفاوت زده‌اند، نمی‌توانم بگویم. بیشتر آنان را به چهره هم نمی‌شناسم! اما اینها رأی آوردند چون مهندسی خوب کردند. فهرست اصولگرایان را تقریباً همه می‌شناختند؛ آقای حدادعادل و آقای توکلی؛ اما رأی نیاوردند؛ چرا؟ چون نتوانستند مهندسی خوب بکنند. انتخابات باید برای ما جشن و عروسی باشد. انتخابات پدیده بسیار شیرینی است؛ اما ما آن را تلخ کرده‌ایم. ببینید! وقتی به سایت‌ها و کانال‌های متعلق به آقایان سر می‌زدید، می‌دیدید که چطور علیه هم شمشیر می‌زدند. وقتی انتخابات تمام می‌شود، اینها رفاقت بیشتری با هم دارند. اصولگرایان مانند تیم فوتبالی هستند که سال‌ها مربی خوب نداشته‌اند که دور یکدیگر جمع‌شان کند. جریانات سیاسی باید مهندسی انتخابات را بلد باشند. الآن در تهران ‌گونه‌ای از مهندسی انجام شده که در دو، سه دوره انتخابات نتایجش را می‌بینیم. وقتی یک جریان سیاسی با شعارهای انتخاب شده، درست می‌تواند انگیزه درصدی از مردم را که نمی‌خواهند در انتخابات شرکت کنند، برای حضور در انتخابات بالا می‌برد، این مهندسی خوب است.»

مواضع ریاکارانه

احمدی‌نژاد در آخرین مطلبی که منتشر کرده، با اشاره به وضعیت منطقه نوشته است: «در درگیری‌های منطقه هر اتفاقی بیفتد، طرف پیروز، فقط و فقط مستکبران، صهیونیست‌ها، دولت‌های استعماری و فرامنطقه‌ای هستند.» او اینقدر نمک‌نشناسانه و بدون کوچک‌ترین اشاره به شهدای مدافع حرم، سخنانی را بیان می‌کند که آمریکا و صهیونیست‌ها هم از گفتن آن ابا دارند؛ زیرا می‌دانند کسی آنها را باور نمی‌کند. آقای احمدی‌نژاد چند ماه قبل پس از پیروزی تاریخی جبهه مقاومت در سوریه و عراق بر داعش در آبان 96، همرنگ جماعت شد و طی پیام تبریکی به حاج‌قاسم سلیمانی نوشت: «پیروزی بزرگ بر جریان خشن و تکفیری مورد حمایت نظام سلطه و صهیونیسم بین‌الملل که در سایه فداکاری خیل عظیمی از انسان‌های مؤمن به دست آمد را تبریک عرض می‌نمایم.» در همین حال کانون دانشگاهیان ایران اسلامی درباره مواضع ساختارشکنانه احمدی‌نژاد در بیانیه‌ای نوشتند: «پذیرش و تحمل این اعوجاج برای دوستداران انقلاب اسلامی که انتخابات پرشور سال ۱۳۸۴ ریاست‌جمهوری را به خاطر دارند، دشوار و ناگوار است که معتمد جمهور در پرچمداری عدالت و خدمت بی‌وقفه و بی‌منت به مردم، به نقطه‌ای برسد که امروز در پیشانی اقدامات یأس‌آفرین و محل امید براندازان داخلی و خارجی قرار گیرد. فروردین هر ساله یادآور نامه تاریخی امام راحل در زمینه عزل مرحوم منتظری از قائم‌مقامی رهبری است که متأسفانه ادبیات امروز آقای احمدی‌نژاد شباهت بسیار به صحبت‌های آن مرحوم پیدا کرده است.»

خبرگزاری آمریکایی «دیفنس نیوز» در تحلیلی به توانمندی موشکی ایران اعتراف کرده و آن را مرموز دانسته است. این خبرگزاری موشک کمین 2 ارتش ایران را مشابه موشک‌های آمریکایی معرفی کرد. یان ویلیامز، مدیر ارشد پروژه دفاع موشکی در مرکز CSIS در آمریکا در مصاحبه‌ای گفته است: «به‌ نظر می‌رسد، این موشک مرموز با نوعی سیستم هدایت الکترونیکی یا اشعه مادون قرمز یا صفحه تلویزیونی به وسیله یک اپراتور کنترل می‌شود و کار می‌کند.» او در ادامه مصاحبه می‌گوید: «این موشک تا 100 کیلومتر به صورت الکترواپتیکی هدایت می‌شود.»

آلت دست احمدی‌نژاد

محمدعلی رامین، معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در دولت دهم و مشاور سابق محمود احمدی‌نژاد گفت: «برخلاف تصور موجود که احمدی‌نژاد را آلت دست مشایی و بقایی می‌داند، من معتقدم هر دوی اینها از اول آلت دست احمدی‌نژاد بودند.» وی افزود: «هیچ رئیس‌جمهوری در ایران جسارت به چالش کشیدن ساختار نظام را نداشته و اینقدر نامه‌های وقیحانه و گستاخانه به رأس نظام ننوشته است، حتی بنی‌صدر.» رامین افزود: «در بعد بین‌المللی به احمدی‌نژاد قبولاندند که نظام و رهبری و نام ایران در دنیا شناخته شده نیست و این تو هستی که باید چهره شوی!»

بالشت‌های پر از دلار

نماینده مردم آمل در مجلس دهم شورای اسلامی گفت: «همین که به سمت تبدیل دلار به یورو برویم، پول‌های پنهان شده در بالشت رو می‌شود، با این حال این جایگزینی تأثیر اقتصادی آنچنانی ندارد؛ چرا که تازه باید فروش به یورو را آغاز و دلارهایی را که داریم، به یورو تبدیل کنیم.» عزت‌الله یوسفیان ملا با بیان اینکه جایگزینی یورو آثار روانی بر مردم دارد، بیان داشت: «با این حال آثار روانی که دلار بر مردم دارد، از بین می‌رود و مردم و افراد عادی به سمت تبدیل دلار به یورو می‌روند و همین سبب می‌شود دلارهای مخفی رو شوند.»

لب به اعتراف گشوده‌اند

شبکه ضد انقلاب «من و تو» نیز نتوانست از افزایش روزافزون قدرت جمهوری اسلامی در منطقه چشم‌پوشی کند و در گزارشی که از شرایط خاورمیانه پخش می‌کرد، ضمن اعتراف به قدرت منطقه‌ای ایران، گفت: «در پانزده سال گذشته، سلسله وقایعی که در منطقه رخ داده، خواسته یا ناخواسته قدرت تهران را در منطقه افزایش داده و ایران را به یکی از بازیگردانان اصلی این وقایع تبدیل کرده است.» اعتراف رسانه‌های ضدانقلاب و همچنین بین‌المللی به قدرت ایران در خاورمیانه در حالی صورت می‌گیرد که در گذشته مدعی انزوای ایران در منطقه و جهان بودند؛ اما حال لب به اعتراف گشوده‌اند که این مهم حاصل سیاست‌گذاری‌های صحیح مقامات جمهوری اسلامی و کنش‌های مناسب در حوادث منطقه است.

تلاش بدون برنامه

محمود صادقی، عضو فراکسیون امید درباره انفعال این فراکسیون گفت، متأسفانه در این مدت هنوز نتوانستیم طرحی جدید با رویکرد اصلاح‌طلبانه در مجلس ارائه کنیم و به این اعتبار نتوانستیم کنش فعال داشته باشیم و معتقدم این بزرگ‌ترین ضعف اصلاح‌طلبان در مجلس بوده که شخصاً از بدو ورود به مجلس همواره بر آن تأکید داشته‌ام. به تازگی شاهد بودیم دکتر سیدجواد طباطبایی نقدی اساسی درباره اصلاح‌طلبان مطرح کرده که رسیدن به قدرت به هدف اصلی این جریان سیاسی تبدیل شده است. در واقع ایشان می‌گویند اصلاح‌طلبان برای دستیابی به قدرت تلاش می‌کنند؛ اما وقتی به موفقیت می‌رسند، برنامه مشخصی نداشته و مشخصاً اکت و حرکت اصلاح‌طلبانه‌ای ندارند. آقای دکتر عارف تاحدودی از جمع نمایندگان جدا هستند و مثلاً در گروه فراکسیون در فضای مجازی نیز حضور ندارند و در این شرایط، طبیعتاً دبیر فراکسیون باید فردی پاشنه ‌ورکشیده باشد.