جنگ نرم (بیست و هفتم)

دکتر احمدحسین شریفی
برخی از نمایندگان مجلس ششم نیز الحاق به این کنوانسیون(کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان) را مقدمه‌ای برای اصلاحات اساسی در قوانین داخلی دربارة حقوق زنان دانستند و از آن استقبال کردند. جالب است بدانیم نخستین کسی که از ضرورت الحاق ایران به این کنوانسیون سخن گفت و دربارة آن کتاب نوشت خانم مهرانگیز کار نویسندة کتاب «رفع تبعیض علیه زنان»‌ بود که توسط همسر رئیس جمهور امریکا مورد تشویق قرار گرفت و از سوی مؤسسة امریکایی موقوفة ملی، و به پاس خدمات کم‌نظیرش در پیشبرد اهداف فمینیسم در ایران، جایزه دریافت کرد! و البته این شگردی است که از سوی غربی‌ها علیه جمهوری اسلامی به کار گرفته می‌شود؛ آنان سعی می‌کنند، علاوه بر استفاده از پتانسیل قوانین بین‌المللی، از طریق برخی گرو‌ه‌های به اصطلاح مسلمان نیز اندیشه‌های خود را دربارة زنان در جامعة اسلامی ترویج دهند. به‌عنوان مثال، گروه‌هایی که با عنوان «فمینیست‌های مسلمان» در کشور فعالیت‌ می‌کنند در حقیقت نقشی جز جاده صاف‌کنی برای اجرایی شدن کنوانسیون‌های بین المللی (غربی) دربارة حقوق زنان در ایران اسلامی ندارند.
این در حالی است که اولاً، در بسیاری از کشورهای خاورمیانه که دوستی زیادی هم با غرب دارند زنان از بسیاری از حقوق اجتماعی و سیاسی محروم‌اند و جالب است که حتی یک بار هم از سوی مجامع به اصطلاح بین المللی مورد سؤال قرار نگرفته‌اند! ثانیاً، بزرگ‌ترین جنایت علیه زنان در کشور‌های غربی صورت گرفته است. آیا این کم ظلمی است که زن را به کالایی برای بهره‌برداری‌های نفسانی مردان تبدیل کرده‌اند؟ آیا این رفع تبعیض علیه زنان است یا تبدیل آنان به ابزاری در دست مردان هوس‌باز و هرزه؟ حتی بسیاری از اندیشمندان غربی از جنایتی که علیه زنان در غرب می‌شود به شدت اظهار نگرانی کرده‌اند. لیز فکت و فرانسیس وبر دربارة نقض حقوق زنان در غرب می‌نویسند:
زنان را از آفریقا، آمریکای لاتین و به طور روزافزونی از اروپای شرقی با وعدة اجازة کار و مشاغل پردرآمد، مثل رقاصی و کار در رستوران، به غرب می‌آورند ولی به بردگی می‌فروشند. وقتی به اروپا می‌رسند، پاسپورت‌شان را ضبط می‌کنند و بعد برای پرداخت بدهی‌های متورم شده برای غذا، مسکن و مسافرت، زنان را مجبور می‌کنند که روزی دوازده ساعت به صورت یک فاحشه کار کنند. گاه به آنان مواد مخدر می‌دهند تا کارشان قابل تحمل شود....
در ایتالیا، بر اساس گزارش ایل مانیفست، کودکان جوان، حتی نوزدان، برای فاحشگی، گدایی و بزه‌کاری خرید و فروش می‌شوند.
به اعتقاد برخی از اندیشمندان غربی، دولتمردان غربی آزادی زنان به ویژه آزادی در بهره‌برداری‌های جنسی از زنان را صرفاً سرپوشی برای نادیده‌گرفتن سایر آزادی‌های مردم قرار داده‌اند. به تعبیر دیگر، زنان را صرفاً به‌عنوان ابزاری برای برنامه‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی خود قرار داده‌اند در حالی که اینگونه وانمود می‌کنند که به زنان آزادی اعطا کرده‌اند! سال‌ها پیش، آلدوس هاکسلی در کتاب مدینة فاضلة نوین این حقیقت را بیان کرد که «برای جبران کاهش آزادی سیاسی و اقتصادی، آزادی جنسی شروع به افزایش می‌کند.»
و ثالثاً، هر انسان منصفی این حقیقت را می‌بیند که نظام جمهوری اسلامی بیش‌ترین عزت و کرامت و شرافت را برای زنان به ارمغان آورده است. بیش‌ترین فرصت را برای ارتقای علمی و نقش آفرینی سیاسی و اجتماعی ‌برای آنان فراهم آورده است. و البته زنان مسلمان نیز نقشی بسیار برجسته در پیروزی این نهضت داشته‌اند و همواره دوشادوش مردان و بعضاً پیشروتر از مردان از آرمان‌های بلند این انقلاب دفاع کرده‌اند. نگاه اسلام به زن، نگاهی کاملاً انسانی و متعالی است. اسلام هرگز زن را به‌عنوان ابزاری برای سوء استفادة مردان نمی‌خواهد؛ اسلام زن را همچون مرد، انسانی آزاد و کمال‌طلب می‌داند و معتقد است در مسیر تکامل معنوی و انسانی هیچ تفاوتی میان زن و مرد نیست.
در اینجا مناسب است به پاره‌ای از سخنان حضرت امام خمینی‌(ره) دربارة نگاه اسلام و جمهوری اسلامی به زن و جایگاه زن داشته باشیم. حضرت امام حدود 10 ماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در تاریخ 4، اردیبهشت سال 1357 در مصاحبه‌ای با لوسین ژرژ، خبرنگار روزنامة فرانسوی لوموند، دربارة نگاه اسلام به زن می‌فرماید:
در خصوص زنان، اسلام هیچ گاه مخالف آزادى آنان نبوده است، بر عکس اسلام با مفهوم زن به‌عنوان شى‏ء مخالفت کرده است و شرافت و حیثیت او را به وى باز داده است. زن مساوى مرد است. زن مانند مرد آزاد است که سرنوشت و فعالیت‌هاى خود را انتخاب کند؛ اما رژیم شاه است که با غرق کردن آن‌ها در امور خلاف اخلاق، مى‏کوشد تا مانع آن شود که زنان آزاد باشند. اسلام شدیداً معترض به این امر است.... ما مى‏خواهیم که زنان را از فساد، که آنان را تهدید مى‏کند، آزاد سازیم.
حضرت امام در تاریخ 16 آبان 1357 در مصاحبه با یک روزنامة هلندی دربارة حقوق زن در اسلام می‌فرماید:
از نظر حقوق انسانی، تفاوتی بین زن و مرد نیست. زیرا که هر دو انسانند و زن حق دخالت در سرنوشت خویش را همچون مرد دارد. بله در بعضی از موارد تفاوت‌هایی بین زن و مرد وجود دارد که به حیثیت انسانی آن‌ها ارتباط ندارد. مسائلی که منافات با حیثیت و شرافت زن ندارد آزاد است.        ادامه دارد...