فرمان اتحاد

مرجان توحیدی: غلامعلی حدادعادل پشت تریبون بود و طبق عادت مشغول بیم و انذار به اصولگرایانی بود که تا ساعت ١١:٣٠دقیقه، هنوز هم، همه صندلی‌های سالن مجتمع فرهنگی شهدای سرچشمه را برای حضور در ششمین کنگره جمعیت ایثارگران پر نکرده بودند. با این حال حدادعادل که البته قرابت زیادی هم با جمعیت ایثارگران دارد و پنجشنبه گذشته یکی از سخنرانان کنگره بود، حرف آخر را زد. او ضمن گفتن اینکه «مجلس آینده باید مجلس اصولگرا باشد.» تاکید کرد: «رقبای ما طعم شیرین پیروزی را در اثر وحدت چشیده‌اند، آیا ما هم طعم تلخ شکست را در اثر تفرقه چشیده‌ایم؟» شاید این بیم و انذارها باعث شده بود که میهمانان ششمین کنگره ایثارگران را ترکیبی متفاوت تشکیل دهد، اگر محل برگزاری مراسم یعنی مجتمع فرهنگی شهدای سرچشمه که چندی است به محل تجمعات حزب موتلفه تبدیل شده است، می‌توانست نشانه‌ای بر نزدیکی دوباره سنتی‌های اصولگرایان و ایثارگران باشد، اما حضور پایداری‌ها در کنگره به قدری غافلگیر‌کننده بود که تحلیل‌ها را تحت‌تاثیر قرار دهد و نشان‌دهنده تغییر زمین بازی برای اصولگرایانی باشد که به هر قیمت می‌خواهند ناکامی انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٢ را در انتخابات مجلس آینده جبران کنند. 

شاهد این مدعا می‌تواند سخنان مهم و کوتاه محمدنبی حبیبی در این کنگره باشد. او با تاکید بر اینکه اصولگرایان راهی جز وحدت و ائتلاف ندارند، گفت: «این ائتلاف جز از طریق روحانیت کلید نمی‌خورد؛ روحانیتی که در مسیرهای گوناگون امتحان خودشان را پشت‌سر رهبری پس داده‌اند. شخصیتی مانند آیت‌الله مصباح می‌تواند محور و چتر قرار بگیرد و جامعه روحانیت مبارز و مدرسین، محور وحدت ما باشند.» محور قراردادن آیت‌الله مصباح یزدی - پدر معنوی جریان پایداری - از زبان دبیرکل حزب سنتی اصولگرا شاید حاوی این پیام است که سنتی‌ها و دیگر شاخه‌های اصولگرایی- البته به غیر از جریان علی لاریجانی و فراکسیون رهروان ولایت که قصد راه‌اندازی حزب را دارند و هیچ‌یک از منتسبان به آن، در کنگره روز گذشته حضور نداشتند- در ذهن، سودای ایجاد ائتلافی جدید را می‌پرورانند که با اتکا به پایداری‌ها بتوانند مجلس آینده را از آنِ خود کنند.

این سخنان حدادعادل می‌تواند این نکته را روشن کند، آنجا که می‌گفت: «مهم این است که مجلس، اصولگرا باشد؛ اصولگرایی هم به حزب و دسته نیست بلکه به پیروی از انقلاب و رهبری است و باید در این مساله صداقت داشت نه اینکه هرجا به نفعمان بود در مقابل توهین به رهبری سکوت کنیم یا استفاده ابزاری از رهبری داشته باشیم، زیرا این اصولگرایی نیست.» او سپس دست به دامان صائب‌تبریزی شد و با شوخ‌طبعی گفت: «حالا اگر مجلس هم نشد، می‌رویم جای دیگر، سر زلف تو نباشد، سر زلف دگر /از برای دل ما قحط پریشانی نیست.» حداد اما باز هم به اهمیت مجلس اشاره کرد و گفت: «انقلاب باید حفظ شود، من که جزو هیچ حزبی نیستم، اگر هم بودم برایم فرض است که یک نفر هم از آن حزب وارد نشود، اما مجلس اصولگرا باشد، باید دست به دست هم دهیم و از انقلاب محافظت کنیم.» حدادعادل در ادامه با پیوندزدن رویداد «٩دی» و راهپیمایی اربعین گفت: «روزنامه‌های رنگارنگ که با پول‌های کلان منتشر می‌شود به آن ارزش خبری ندادند که آن را در صفحه اولشان منعکس کنند.

معنای این موضوع چیست؟ این به ما نشان می‌دهد که باید هوشیار باشیم و انقلاب را به دست آنها ندهیم. آنها از چه می‌ترسیدند که این خبر را منتشر نکردند یا برجسته نکردند؟ این یک هشدار است که باید مراقب باشیم و این امانت را حفظ کنیم.» خطابه حداد با این جملات پایان گرفت که «چهره آقای دعایی را می‌بینم که در صندلی‌های آخر مثل همیشه نشسته‌اند و از ایشان تشکر می‌کنیم.» کمی قبل‌تر از آن بود که حسین فدایی هم آمد و بر پیشانی محمود دعایی، مدیر مسوول روزنامه اطلاعات که به اصلاح‌طلبان بیشتر نزدیک است تا اصولگرایان، بوسه‌ای زد و دعایی هم با بوسه‌ای بر پیشانی فدایی ابراز احساسات کرد. این تنها میهمان عجیب این کنگره نبود.

فدایی: از اختلاف آسیب جدی دیدیم

مراسم اگرچه از ساعت هشت‌صبح شروع شده بود، اما سالن مجتمع خالی بود. ولی هر قدر که عقربه‌های ساعت از هشت‌صبح می‌چرخید و به میانه روز نزدیک‌تر می‌شد، بر تعداد میهمانان و اهمیت آنها اضافه می‌شد. ساعت از ٩:٣٠دقیقه گذشته بود. تا آن ساعت فقط حسین فدایی دبیرکل جمعیت سخنانی را در باب اهمیت موضوع وحدت اصولگرایان مطرح کرده بود. فدایی در سخنان خود گفت: «هر جایی که اختلافی به وجود آمده آسیب جدی دیده‌ایم و باید باور کنیم که نظام سلطه روی اختلاف بین ما سرمایه‌گذاری کرده است. از اول انقلاب شاهد گروه‌های اندک متملق و چاپلوسی بوده‌ایم که با شیرین‌زبانی و ارتباط‌گیری توانسته‌اند محاسبات مسوولان را به هم بریزند. آدم‌های فاسدی که مصونیت خود را در ایجاد اختلاف می‌بینند و در همه دولت‌ها بوده‌اند، بیشترین ضربه را زده‌اند، کمترین آسیب را دیده‌اند و پاسخگو هم نیستند.»

حجت‌الاسلام کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران هم با ذکر صلوات حاضران به روی سن رفت و با صدایی آرام سخنان خود را آغاز کرد. تا آن ساعت تنها دو یا سه ردیف جلوی سالن را علاوه بر سیدرضا تقوی که بحث وحدت اصولگرایان را آغاز کرده، خودی‌‌های ایثارگرانی که عضویت این جمعیت را هم در کارنامه ندارند، مثل علیرضا زاکانی به همراه چند چهره ناآشنا پر کرده بودند و در کنار او حسن غفوری‌فرد از اعضای موتلفه و یکی، دو نفر از وزرای سابق دولت احمدی‌نژاد بودند مثل عباسی وزیر تعاون و حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش او. آن سوی سالن هم طریقت‌منفرد، وزیر بهداشت دولت احمدی‌نژاد نشسته بود.

صدیقی: آنچه در قانون اساسی آمده همه اختیارات ولی‌فقیه نیست

همان‌طور که فدایی، وحدت را حول محور ولایت دانست، صدیقی هم در سخنانش بر این موضوع تاکید کرد و گفت؛ «آنچه در قانون اساسی آمده همه اختیارات ولی فقیه نیست بلکه بخش اندکی از آن است.» او سپس وحدت اصولگرایان را مورد اشاره قرار داد و گفت: «نیروهای اصولگرا یعنی نیروهای متدین و پیرو ولایت و کسی که پیرو آقا باشد تعبیر و تفسیر نمی‌کند و وقتی هم امام زمان (عج) بیاید همین کار را می‌کند. البته من بعد از امام زمان (عج) کسی را به این ظرفیت، نورانیت و اصالت و رنگ تعبد و عبودیت نمی‌شناسم. کسی می‌تواند این نعمت را کفران کند؟ ما باید واحد و با هم باشیم. آقای تقوی مدتی است که حرکتی سالم و روشی متین را کلید زده که آقای مهدوی‌کنی نیز آن را حمایت کرده‌اند و اجتماعات شما هم امام زمان (عج) و هم دل رهبر را خشنود می‌کند و هم مردم را دلسرد نمی‌کند.

وقتی شما جمع می‌شوید و برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنید و ایثار را تمرین می‌کنید، دشمن را ناخشنود می‌سازید. ما باید دنبال آینده باشیم، دنبال این نباشیم که گروه خود را جلو بیندازیم و بگوییم از گروه ما چند نفر، از گروه شما چند نفر، این درست نیست. باید ید واحده باشیم. وحدت شما آینده را مطمئن می‌کند و آینده از آن شماست.» سیدرضا تقوی که تلاش برای وحدت اصولگرایان را بر عهده دارد هم بعد از حجت‌الاسلام صدیقی پشت تریبون رفت و ضمن ارایه گزارشی از فعالیت‌های خود باز هم به رسم مالوف خود از ساز مخالف‌زدن‌های برخی از اصولگرایان گلایه کرد و گفت که در برخی جلساتی که برای هماهنگی می‌گذارد برخی از اصولگرایان شرکت نمی‌کنند و می‌گویند که حاضر نیستند در کنار دیگر اصولگرایان بنشینند. او ادامه داد که گاهی لفظ‌هایی در ارتباط با ما به کار برده می‌شود مبنی بر اینکه «اینها اثرگذاری ندارند» یا «عرضه‌ای ندارند»، اگر می‌خواهیم موثر باشیم و اینگونه واژه‌ها را برای ما به کار نبرند، مقدمات و شرایطی لازم داریم که باید فراهم شود. یکی از این مقدمات همگرایی و وفاق است. او تاکید کرد باید از خودشیفتگی عبور کنیم و از شعار همه با من، به شعار همه با هم برسیم.

لحظه غافلگیری

ساعت از ٩:٣٠دقیقه گذشت، محمدرضا میرتاج‌الدینی معاون پارلمانی دولت احمدی‌نژاد و بعد هم در عین‌تعجب مرتضی آقاتهرانی، دبیرکل جبهه پایداری از در خروجی وارد سالن شدند. مجری برنامه به هنگام ورود آنها صلواتی فرستاد و بعد از آن هم کم‌کم این حلقه تکمیل شد، اول فاطمه آلیا از اعضای جبهه پایداری وارد سالن شد و بعد هم حمید رسایی. مهرداد بذرپاش و مسعود زریبافان از نزدیکان احمدی‌نژاد در سال‌های دور هم زودتر در جلسه حاضر شده بودند. تا قبل از آن مرتضی طلایی عضو شورای شهر تهران و الیاس نادران نماینده مجلس هم به جمعیت حاضر اضافه شده بودند. احمد توکلی هم آمد، اما زود رفت و رسایی هم برای لحظات و دقایقی در جلسه حضور داشت. حمیدرضا ترقی و محمدنبی حبیبی در کنار دیگر موتلفه‌ای‌ها تقریبا تا ساعت پایانی کنگره یعنی نزدیک به اذان ظهر در نشست حضور داشتند.  فدایی به اتفاق آقاتهرانی و حجت‌الاسلام واعظ‌آشتیانی از اعضای جامعه مدرسین و محمدنبی حبیبی قبل از سخنرانی حدادعادل در یک میزگرد حاضر شدند.

مرتضی آقاتهرانی که عادت دارد سخنانش را با موضوعات دینی گره بزند و چندان سیاسی صحبت نکند، در سخنان خود درباره وحدت گفت و به موضوعات کلی بسنده کرد؛ بی‌آنکه وارد جزییات شود اما این سوال را طرح کرد که: «همه وحدت اصولگرایی را قبول دارند، اما آن چیزی که امروز اهمیت دارد و باید روشن شود، موضوع خود وحدت است؛ یعنی اینکه چه چیزی موضوع وحدت قرار گیرد. ما باید به سمت خدا و بااخلاص حرکت کنیم تا بتوانیم به این موضوع دست یابیم. حساسیت و سیاست‌زدگی را بزداییم و با اخلاص و در ارتباط با خدا و مقام ولایت که جز توحید چیزی نیست، در مسیر وحدت حرکت کنیم.» او ادامه داد: «این وجه مشترک همه بچه‌های مذهبی است و قبول دارند که بدون ولایت وحدت ممکن نیست و در این مسیر باید با مردم صادق و راستگو باشیم.» ششمین کنگره ایثارگران با نهار به اعضا و میهمانان خاتمه یافت، اما ظاهرا محور تحرکات جدید در دل اصولگرایی قرار گرفت که باید در روزهای آینده ثمره آن را دید؛ اینکه آیا پایداری‌ها حاضر به هضم‌شدن در ائتلاف با سنتی‌ها می‌شوند یا نه؟