خط مقدمی به نام مسجد

«سنگرها را باید پر کرد، این دژهای محکم را محکم نگاه دارید، این مساجد سنگرهای اسلام است. این سنگرها را برای اسلام حفظ کنید. مسجد محلی است که از آن باید امور اداره بشود، این مساجد بود که این پیروزی را برای ملت ما درست کرد، این مراکز حساسی است که ملت باید به آن توجه داشته باشند، این‌طور نباشد که خیال کنیم حالا دیگر ما پیروز شدیم، دیگر مسجد می‌خواهیم چه کنیم؟ پیروزی ما برای اداره مسجد است.»
این صحبت‌های بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) درباره اهمیت مسجد را کمتر کسی هست که نشنیده باشد. اگر به فیلم‌ها و خاطرات دفاع مقدس توجه کنیم، می‌بینیم مبدأ تمام حرکات نیروهای دفاع مقدس به همین مساجد گره خورده است. همین نکته کفایت می‌کند تا دوباره و جدی‌تر به کلام امام خمینی(ره) نگاه بیندازیم. نامیدن مسجد به منزله سنگر و پایگاه و دژ مفهوم بزرگ‌تری را می‌رساند و به معنای آن است که دشمن از این منطقه غافل نیست و در پی آن است که این پایگاه و سنگر را خالی کند. سنگری که خط مقدم و مبدأ تمام حرکات و جوشش‌های دینی و جهادی بوده و هست. اهمیت این موضوع هم در نگاه شهدا مؤید این صحبت است. شهید اکبر رمضان‌پور می‌نویسد: «سخن امام را گوش فرا دهیم که فرمود من از آمریکا نمی‌ترسم، ولی از مساجد خالی می‌ترسم؛ زیرا دشمن از خالی بودن مسجد علیه اسلام استفاده می‌کند.» یا شهید حسین آزرانی راه نجات از گمراهی‌ها و انحرافات فکری را در احیای مساجد می‌بیند و می‌نویسد: «به نماز و روزه اهمیت بیشتری بدهید و نمازهای‌تان را به جماعت بر پا دارید. مسجد را رها نکنید که این جماعت‌ها و مسجدها بودند که ما را به سرمنزل حیات رساندند.» یکی از ویژگی‌های ممتاز مساجد این است که می‌تواند انسان‌های پای کار و انقلابی و مؤمن را دور هم جمع کند؛ از این‌رو بسیاری از حرکات انقلابی که در دوران پیش از انقلاب رقم می‌خورد، از دل این مساجد می‌جوشید و همیشه یک پای قضیه حرکات انقلابی به مسجد می‌رسید. منبری‌ها و جانبازان و خانواده‌های شهدا از این راه برای جوش و خروش جوانان به منظور دفاع از میهن استفاده می‌کردند و بهره می‌بردند. بنابراین، لازم است نگاهی دوباره به مسجد و ماهیت آن داشت و نباید به آن به مثابه محلی که فقط برای برپایی نماز جماعت ساخته شده است، نگریست. هر چند در چند سال گذشته به سبب شیوع ویروس کرونا اوضاع به گونه‌ای رقم خورد که این پایگاه، گاهی به سبب رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی بسته شد و برخی نیز برای جلوگیری از ابتلا به بیماری در مساجد حضور پیدا نکردند؛ اما این روزها که به سبب تلاش‌های جانانه نیروهای پزشکی و انقلابی جامعه که در این مساجد رشد یافته بودند بر این بیماری فائق آمده‌ایم، انتظار می‌رود دوباره و با شدت بیشتری این سنگرها را پر کنیم.