- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
* افغانستان به دلیل همجواری با آسیای زرخیر میانه، ایران، چین و پاکستان برای دنیای غرب و خصوصا آمریکا از اهمیت ویژه ژئوپلیتیکی برخوردار است. به نظر شما حضور آمریکا در افغانستان تا چه حد می‌تواند بر روابط دوجانبه تهران -کابل، تاثیرگذار باشد؟
** حدود 12سال از حضور آمریکا در افغانستان می‌گذرد و تاکنون این حضور در روابط ما با کشور دوست و برادر و همسایه «ایران» هیچ تاثیر منفی نداشته و نخواهد داشت، چون ایران چه قبل و چه بعد از آمریکا دوست، هم‌کیش و هم‌فرهنگ ما بوده و هست. ما با ایران پیوندهای بسیار عمیق و ریشه‌دار داریم که در مراحل مختلف تاریخ از آن یاد شده و در آینده نیز ادامه خواهد داشت. از طرفی درعین‌حال ما با آمریکا نیز روابط بسیار نزدیک و دوستانه داریم و آمریکا بزرگ‌ترین یاریگر افغانستان در بخش‌های مختلف، به خصوص توسعه و آبادانی است.
فکر می‌کنم دلایل حضور آمریکا در افغانستان نیز بر شما و همگان روشن است، چراکه آمریکا در پی یک ظرفیت و شرایط خاص و براساس نیازمندی متقابل، مطابق مصوبات شورای امنیت سازمان‌ملل متحد و در پی حملات تروریستی 11سپتامبر 2001 به کشور ما آمد، ولی این حضور، هرگز بر روابط ما و کشور همسایه و برادر «ایران» تاثیرگذار نبوده و نخواهد بود و افغانستان اجازه نمی‌دهد هیچ کشوری بر روابط او با ایران تاثیر بگذارد و بارها در سطوح عالی نیز بر آن تاکید شده و اسناد همکاری دو کشور هم به امضا رسیده و مسجل است. از طرفی در حال حاضر با آمریکا رابطه دوستانه داریم و بر محور همکاری‌ها و نیازمندی‌های متقابل حرکت می‌کنیم و به هر حال توانسته‌ایم با هر دو طرف رابطه داشته باشیم و امیدوار هستیم در آینده هم این روابط ادامه پیدا کند.
* ببینید افغانستان، هم‌پیمان آمریکا، می‌تواند خواست آمریکا را در تحولات داخلی ایران بهتر پیاده کند. آیا فشاری از سوی آمریکا درخصوص سیاست خارجی افغانستان نسبت به جمهوری‌اسلامی ایران وجود دارد؟
** هیچ فشاری اعمال نشده و اگر اینچنین بود که آثارش معلوم می‌شد. مقامات جمهوری اسلامی ایران می‌دانند که افغانستان، سیاست خارجی خود را مستقلا و مطابق با منافع ملی و حاکمیت ملی استقلال خود، اعمال کرده و می‌کند.
* درخصوص وجود پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان چه نظری دارید؟ چراکه در بین خود افغان‌ها نیز اتفاق‌نظر کامل در این خصوص وجود ندارد.
** موضوع پایگاه‌های نظامی زیاد مطرح نیست، بلکه عقد یک پیمان امنیتی بین دو کشور حایز اهمیت است که روی آن بحث و مذاکره می‌شود و هنوز هم به نتیجه نهایی نرسیده و هرگاه به نتیجه برسد در چارچوب شرایط و منافع افغانستان، طبق نظر و رای مردم از طرف پارلمان که شامل دو مجلس است، به تصویب می‌رسد و امضا می‌شود. رییس‌جمهور افغانستان جناب آقای کرزای بارها اعلام داشته‌اند که این توافقنامه در هر زمان، طبق نظر و توافق مردم افغانستان به امضا خواهد رسید. در هر حال چنانچه این توافق به‌عمل آید صرفا در جهت منافع ملی و نیازمندی‌های امنیتی افغانستان صورت می‌گیرد و هیچ مشکلی برای کشور ثالث نخواهد داشت.
* توافقی در سال 2005 بین افغانستان و آمریکا به‌عمل آمد که نظامیان آمریکایی در برخی پایگاه‌های خود در افغانستان تا 50 سال آینده حضور داشته باشند.
** نه، یک موافقتنامه‌ای تحت عنوان همکاری‌های استراتژیک با آمریکا در دو سال قبل امضا شد و به 2005 برنمی‌گردد و آن توافقنامه، بیشتر بر همکاری‌ها در عرصه‌های توسعه و فناوری و اقتصادی متمرکز است.
* افغانستان دارای منابع زیرزمینی بسیاری است و به‌تازگی آمریکا و ناتو در صورت ادامه حضور در این کشور، خواهان عقد قراردادهایی مبنی بر استفاده از این منابع هستند و کرزای اعلام کرده برای استفاده از منابع زیرزمینی، آمریکا دارای اولویت است. آیا ادامه این حضور با این روند، باعث حذف بخش عمده‌ای از سرمایه افغانستان نمی‌شود؟
** خب تقاضاهایی برای حضور هست و جناب رییس‌جمهور با صراحت به این موضوع پاسخ دادند که بر مبنای همکاری متقابل و نهتنها در چارچوب خواست ناتو، بلکه در چارچوب منابع دو طرف، مورد بررسی قرار می‌گیرد و چنانچه مغایرتی با منافع ملی افغانستان نداشته باشد آنها را همراهی می‌کنیم. با کشورهای متعدد، پیمان‌های استراتژیک امضا کرده‌ایم: با هند، ایتالیا، آلمان، نروژ، فرانسه و استرالیا و کشورهای دیگر به‌دلیل تحکیم روابط و نهادینه‌ساختن همکاری‌های دوجانبه در عرصه‌های مختلف، برای رشد اقتصادی و علمی و امثال آن، پیمان امضا کرده‌ایم.
* بحث‌هایی درخصوص مذاکرات آمریکایی‌ها با طالبان در کشورهای حوزه خلیج‌فارس پیش آمده و پیرو آن، برخی مقامات افغانستان آن را تکذیب کردند و در جایی دیگر از پیشنهاد کرزای برای بازگشت طالبان سخن به میان آمده. ارزیابی شما از این مذاکرات چیست؟
** خب افغانستان تشنه صلح و آشتی است و جناب آقای کرزای هم سال‌هاست به دنبال رسیدن به این هدف است و حتی زمانی که برادر ایشان را به شهادت رساندند باز از تلاش برای ایجاد صلح و آشتی دست نکشید و گفت کسانی که هر روز در افغانستان کشته می‌شوند برادران من هستند و امروز که برادر من کشته شد، باز هم از تلاش برای صلح و آشتی دست نخواهم کشید. آمدن صلح به افغانستان، هم برای مردم افغانستان و هم برای کشورهای همسایه و منطقه یک نیاز است. ما معتقدیم گروه‌هایی که با انتحار و انفجار و تخریب کشور خود، ابزاری برای دیگران شده‌اند را نیز با دلسوزی و دوستی دعوت به آرامش کنیم. ولی متاسفانه چون به‌عنوان بازرس سیاسی، آدرس مشخصی ندارند، کار سخت شده است.
افغانستان ترجیح می‌دهد تمام مذاکرات در داخل افغانستان صورت گیرد ولی به‌دلیل شرایط و اینکه کسانی که منتسب به طالبان هستند به لحاظ شرایط فعلی نتوانند به افغانستان بیایند (چه‌بسا قبلا مواردی بود که طالبانی که در پی تماس با دولت بودند احیانا دستگیر شده و به زندان رفتند) دولت افغانستان پذیرفت که با آنها از بیرون از افغانستان مذاکراتی صورت گیرد.
* یعنی مذاکرات فعلی آمریکایی‌ها با طالبان با هماهنگی دولت افغانستان انجام می‌گیرد؟
** خب ما در جریان رسمی و علنی‌اش نیستیم، چون همان‌طور که رییس‌جمهور هم گفته‌اند بنا به گفته اعضایی از جمع خود طالبان، گویا مذاکراتی در راه است اما آمریکایی‌ها هنوز تایید نکرده‌اند و آنچه روشن است، دفتری که قرار بود در قطر گشایش یابد هنوز به صورت رسمی گشایش نیافته است. اعضای این دفتر باید معلوم شوند که واقعا به نمایندگی از طالبان هستند یا خیر و آیا صلاحیت دارند و حرف طالبان را می‌گویند؟ و از طرفی به قانون اساسی افغانستان نیز احترام می‌گذارند و خود را از گروه‌های تروریستی بیرون جدا می‌کنند و به صلح پایبند هستند؟ ببینید ما تشنه صلح هستیم و می‌خواهیم در کشورمان صلح و آشتی برقرار شود و کسانی که متاسفانه در مورد افغانستان حسن‌نیت ندارند، در لباس افغانی وارد صحنه نشوند.
* آمریکایی‌ها از نتیجه این مذاکرات، دولت افغانستان را مطلع می‌کنند؟
** آمریکایی‌ها اعتراف نکردند که مذاکراتی داشته‌اند و گفته‌اند تماس‌هایی که تاکنون بوده به‌دلیل رهایی نظامیانی است که در زندان طالبان به سر می‌برند.
* می‌دانید که قبلا آقای «جو بایدن» گفته بودند که آمریکا دشمن طالبان نیست.
** آن سیاست مربوط به آمریکاست و افغانستان هم با کسی به‌عنوان طالبان دشمنی ندارد، ولی با کسانی که باعث انفجار‌ها در مساجد، محافل، مدارس و... می‌شوند دشمن است و مردم هم با این کارها که احیانا به نام طالبان صورت می‌گیرد، دشمن هستند، در عین حال که طبق گفته آقای‌کرزای معلوم نیست واقعا طالبان انجام داده است یا به نام آنان صورت می‌گیرد، چون طالبانی که قبلا شناخته‌شده بودند با دولت و رییس‌جمهور افغانستان به‌نحوی در تماس هستند و احیانا منکر این کارها می‌شوند.
* بعضا در صحبت‌های مردم افغانستان از حمله نظامیان آمریکایی به منازل مسکونی به صرف شایبه حضور یک فرد طالبان در منزل آنها می‌گویند، چرا دولت افغانستان درخصوص عدم رابطه با طالبان روشنگری نمی‌کند تا به صرف این حملات، از دشمنی مردم نسبت به آمریکایی‌ها کاسته شود.
** دولت افغانستان خود را مکلف می‌داند تا از جان و مال و امنیت فرزندان خود دفاع کند و همان‌طور که اعمال وحشیانه تحت نام طالبان را محکوم می‌کند اگر از طرف نیروها نیز اشتباهاتی صورت بگیرد، در عالی‌ترین سطح که شخص رییس‌جمهوری است، آن را محکوم می‌کند و احیانا مقامات آنها احضار و با شدیدترین الفاظ با آنها برخورد می‌شود. درست است کمک جامعه بین‌الملل برای تحکیم امنیت در افغانستان و مقابله با تروریسم را نیاز داریم ولی در عین حال اجازه نمی‌دهیم خانه و کاشانه مردم افغانستان مورد حمله قرار گیرد. پایگاه‌های تروریست‌ها در دهکده‌های افغانان نیست و بیرون افغانستان است و اگر کسی واقعا می‌خواهد با تروریسم مبارزه کند باید پایگاه امنش را هدف قرار دهد. این مطلبی است که بارها توسط مقامات افغان گفته شده است.
* به بحث موادمخدر بپردازیم. همان‌طور که می‌دانید ایران یکی از پیشروترین کشورها در بحث مبارزه با موادمخدر و شریک شماره یک سازمان‌ملل در این حوزه است. طرح‌هایی توسط ایران پیشنهاد شده بود مثل جایگزینی کشت که ترتیب اثر داده نشد، چه راهکارهایی را دولت افغانستان برای مبارزه با موادمخدر در پیش گرفته است؟
** این یک مساله ساده نیست و خود افغانستان هم قربانی تجارت موادمخدر و قاچاق است و متاسفانه از طرفی موادمخدر در ایران بازار دارد. ما وقتی می‌توانیم بر این مشکل فایق آییم که سه عنصر دخیل در این مساله صادقانه دست در دست هم بدهند یعنی کشور مقصد و کشور منبع که فعلا متاسفانه افغانستان است و کشورهای مسیر اگر با هم همکاری صادقانه داشته باشند و جامعه بین‌الملل هم همکاری کند، موفق خواهیم شد.
* ببینید بخشی از آن مسیر مربوط به ایران می‌شود و ایران واقعا نهایت همکاری را می‌کند و تاکنون حدود سه‌هزارو 700شهید داده و سالانه بالغ بر 700میلیون‌دلار هزینه کرده است.
** متاسفانه تنها ایران نیست و ممکن است از مسیر ایران کمترین مواد برود و مسیرهای متعدد دیگری هم هستند. باید در قدم اول، کشو��های مقصد کوشش کنند که بازاری نداشته باشند چون تا وقتی تقاضا هست بازار هم وجود دارد. افغانستان تلاش می‌کند که بتواند کشت مواد را جمع کند ولی اگر تقاضا وجود داشته باشد حتما کشت به‌جاهای دیگر انتقال پیدا می‌کند حتی کشت بدیل یکی از گزینه‌هاست ولی باز هم زمانی که بازار وجود داشته باشد و پولی که از این‌کار به‌دست می‌آید به‌مراتب بالاتر از کشت بدیل باشد، باز هم فکر می‌کنم نتوانسته‌ایم به مشکل موادمخدر پایان بدهیم. به هر حال هرگاه این سه عنصر در مجموع، همکاری همه‌جانبه کنند، می‌توانیم نتیجه بگیریم ولی اگر فقط از افغانستان تقاضا داشته باشیم این امر واقعیت نمی‌یابد. برای مثال خشخاش در افغانستان کشت می‌شود ولی خشخاش به خودی‌خود موادمخدر مورد توجه دنیا نیست ولی وقتی با پیش‌ساخت‌های شیمیایی ساخته شود دیگر به موادمخدر خطرناک تبدیل می‌شود و شما می‌دانید که افغانستان نه کارخانجات و نه پیش‌ساخت‌های شیمیایی موادمخدر را دارد.
* قبول دارید که افغانستان در مکانیسم کشت جایگزین هم موفق عمل نکرد؟
** خب همان‌طور که گفتم افغانستان به‌تنهایی تلاش می‌کند و متاسف است که هنوز موفق نشده و این ناشی از گرفتاری‌ها و مشکلاتی است که بیش از دو، سه‌دهه اتفاق افتاده و مسایلی نظیر اشغال و تجاوز و جنگ‌ها و ناآرامی‌ها، همه‌وهمه سبب چنین امری شده ولی اگر تلاش شود که تقاضایی نباشد و بازاری به‌وجود نیاید حتی کشت بدیل هم نباشد این مواد قطع می‌شود و این به نفع همه است.
* همان‌طور که در سوال قبلی گفتم جمهوری‌اسلامی در لب مرز هم سختگیری می‌کند و تاکنون کلی هزینه کرده و تعداد زیادی شهید هم داده اما طبق شنیده‌ها در آن‌طرف مرز، قاچاقچیان به‌راحتی تردد می‌کنند و مشکل هم ندارند.
** نه اینطور نیست. دولت و نهادهای امنیتی افغانستان تمام تلاش خود را می‌کنند و بارها دسته‌هایی از این گروه‌ها را بازداشت کرده و به مراکز قضایی سپرده‌اند ولی فراموش نکنید افغانستان با طالبان و تروریسم درگیر است و به محض اینکه افغانستان بتواند روی پای خود بایستد مطمئنا با این مسایل هم برخورد خواهد کرد. ضمن اینکه در جاهایی که بحث تروریسم وجود دارد این گروه‌ها آزادتر هستند.
* منهای بحث کشت بدیل و کاهش تقاضای طرح‌های مشترک، خود افغانستان آیا طرحی برای مبارزه با موادمخدر دارد؟
** افغانستان به‌دلیل اهمیتی که به موادمخدر می‌دهد وزارتخانه‌ای خاص تحت‌عنوان وزارت مبارزه علیه موادمخدر تشکیل داده. گذشته از آن، هرکدام از نهادهای امنیتی هم بخش خاصی را برای مبارزه با موادمخدر دارند. در کل تا جایی که برای دولت افغانستان مقدور است در بخش‌های مختلف این کار را کرده ولی نتیجه نهایی زمانی حاصل می‌شود که همه کشورها همکاری کنند.
* برخی از استان‌های افغانستان که همجوار ایران هستند از برخی منابع انرژی مثل برق ایران استفاده می‌کنند یا توسط ایران جاده‌هایشان آسفالت می‌شود. آیا این صرفا حسن همجواری است یا به ازای این خدمات ایران پول می‌گیرد؟
** این مطابق قرارداد نیست که بین دو کشور و دو وزارتخانه صورت گرفته و مطابق آن پیش می‌رود و در سه استان هرات و نیمروز و فراه، برق ایران صادر می‌شود و ما از همسایه‌های دیگر هم برق وارد می‌کنیم از جمله ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و در مقابل هم پول پرداخت می‌کنیم.
* روابط تجاری تهران- کابل را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا بعد از آمدن آقای کرزای از وضعیت مطلوب و قابل ارتقایی برخوردار است؟
** بله، خیلی ارتقا پیدا کرده، من سه‌سال پیش مدیرکل بخش خاورمیانه و آفریقا در وزارت‌خارجه افغانستان بودم. در آن زمان حجم مبادلات تجاری ایران و افغانستان حدود 500میلیون‌دلار در سال بود ولی به‌تازگی از منابع ذی‌ربط اطلاع یافتم که به مرز سه‌میلیارددلار رسیده، یعنی شش‌برابر شده، در نتیجه افزایش چشمگیری داشته که بسیار بی‌سابقه است.
* وضع بازار کالاهای ایرانی در آنجا چگونه است؟
** خوب است، از آنجا که افغانستان به لحاظ شرایط موجود، بیشتر مایحتاج خود را از بیرون وارد می‌کند این مربوط به کشورهای صادرکننده است که چطور بتوانند وارد بازار افغانستان شوند و نظر مشتریان را به خود جلب کنند. در مجموع می‌بینیم کالاهای ایرانی در افغانستان از وضعیت بسیار خوبی برخوردار هستند.
* میزبانی نمایشگاه‌های ایرانی در افغانستان یا برعکس در توسعه روابط تجاری نقشی بی‌بدیل را دارا هستند. در این خصوص چه تلاش‌هایی صورت گرفته؟
** هرازچندگاهی نمایشگاه‌هایی برگزار می‌شود و تجار در رفت‌وآمد هستند و چون افغانستان از اقتصاد بازار پیروی می‌کند دروازه‌هایش به روی سرمایه‌گذاری و پروژه‌های کشورها باز است. شما در سوالتان در مورد سهم کشورها در منابع زیرزمینی پرسیدید و گفتم در چارچوب قوانین افغانستان باید باشد. ببینید در میدان رقابتی هرکس که داخل صحنه می‌شود در چارچوب قوانین افغانستان وارد رقابت می‌شود و همین حالا مثلا آمریکا و دیگر دوستانش که برای حضور اقتصادی کمک‌های نظامی هم می‌کنند تاکنون هیچ پروژه‌ای را میدان رقابتی در دست نگرفته‌اند ولی برعکس چین که یک سرباز هم در افغانستان ندارد و هیچ هزینه نظامی هم در افغانستان نکرده، فعلا برنده بیشترین پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری در افغانستان است و از نظر به‌دست‌آوردن معادن، چین مقام اول را دارد.
* در مزایده‌های شما شرکت‌های ایرانی هم شرکت می‌کنند؟
** ایرانی‌ها هم حضور دارند، شرکت‌های ایرانی در افغانستان بسیار فعال هستند و من فکر می‌کنم ایران نسبت به کشورهای دیگر به حسن همجواری و همزبانی و کاسته‌شدن خیلی از هزینه‌ها، شانس بیشتری داشته باشد.
* در مورد آب هیرمند از دیرباز توافقات و مناقشات و حرف‌وحدیث‌های زیادی وجود داشته و به‌تازگی هم بحثی در مورد سد کمال‌خان مطرح شده. از زمان روی کارآمدن آقای کرزای چه تلاش‌هایی برای پایان‌دادن به این بحث‌ها انجام شده؟
** در مورد آب هیرمند هیچ مشکلی نیست و در سال 1351 موافقتنامه‌ای به امضا رسیده است.
* در سال 1318؟
** نه در سال 1351 بین نخست‌وزیران دو کشور، امیرعباس هویدا و محمد شفیق به امضا رسیده و اجرایی است و در آن، همه‌چیز مشخص است و زمانی که به لطف خدا بارندگی زیاد باشد بر عکس موافقتنامه تاییدشده، بیشتر آب وارد ایران می‌شود چون هنوز در افغانستان استفاده نشده ولی اگر خدای‌ناکرده خشکسالی شود، مشکل از طرف افغانستان به سمت ایران نیست چون باران نباریده و ما به تمام مفاد توافقنامه پایبند هستیم.
* در صورت خشکسالی، دولت افغانستان از سدکمال‌خان به ایران آبرسانی می‌کند؟
** ما در چارچوب موافقتنامه عمل می‌کنیم.
* در افغانستان یک شورای صلح برای مذاکره با طالبان تشکیل شد و بعد از تشکیل دفتر طالبان در قطر آقای کرزای به انحای مختلف بهانه آورد و گفت مذاکره نمی‌کنیم، آمریکایی‌ها حتی گفتند ما حاضریم پرچم طالبان را پایین بیاوریم ولی آقای کرزای باز هم نپذیرفتند. ولی بعد از حدود یک هفته آقای کرزای یکدفعه قبول کردند و گفتند یک هیاتی می‌فرستیم و مذاکره را قبول داریم. آیا توافق خاصی بین آقای کرزای و آمریکایی‌ها صورت گرفت؟
** همان‌طور که قبلا هم گفتم دولت و ملت افغانستان تشنه صلح است و می‌داند کسانی که جنگ می‌کنند و امنیت افغانستان را به تنش می‌کشانند، ابزاری بیش نیستند و دولت افغانستان چندین سال است که در پی آوردن صلح به این کشور است و دوست دارد از راه سیاسی و مذاکره این مساله محقق شود و ترجیح می‌داد و می‌دهد مذاکرات در داخل افغانستان باشد.
می‌دانید در افغانستان زندانی سیاسی نداریم و الان هرکس که عضو طالبان بوده و هست در این کشور رفت‌وآمد می‌کند و دولت افغانستان اعلام کرد که اگر نمایندگان با صلاحیت شناخته‌شده طالبان نیازی برای امنیت و اقامت در افغانستان داشته باشند، دولت افغانستان آمادگی دارد که به آنها کمک کند. توافق هم به خاطر این است که این روند ادامه پیدا کند و دولت افغانستان پذیرفت که دفتر مذاکرات در یکی از کشورهای اسلامی باشد، و هدف از این دفتر فقط آغاز مذاکرات مقدماتی برای مراحل مختلف است و دولت افغانستان اصرار داشت مذاکرات تحت رهبری دولت و مالکیت افغانستان باشد.
* یعنی آقای کرزای به‌صرف اینکه آن دفتر پایگاهی برای طالبان نشود، نمی‌پذیرفتند؟
** بله. چون باید این دفتر فقط برای مذاکرات باشد. دولت افغانستان هزینه‌های سنگینی را از جانب ایالات متحده متحمل شده که وقتی این دفتر تاسیس می‌شود اهداف دولت رعایت شود ولی وقتی دفتر افتتاح شد، همه به‌طور ناگهانی دیدند که در آنجا پرچم سابق طالبان برافراشته شد و نهتنها رییس‌جمهور بلکه تمام نیروها ی دولتی و دو مجلس افغانستان به این مساله اعتراض کردند.
* در همان زمان هم آمریکا اعلام کرد پرچم طالبان را پایین می‌آوریم، ولی باز آقای کرزای نپذیرفتند.
** نه، چون دفتر، مطابق تفاهم و در چارچوبی که دولت اعلام کرده بود، راه‌اندازی نشد.
* اینکه آمریکایی‌ها آنقدر کوتاه آمدند نشان از یک توافق خاص بین کرزای و آنها نیست؟
** توافق از قبل بود. آقای رییس‌جمهور و دولت افغانستان منتظر بودند تا این دفتر طبق توافقنامه راه‌اندازی شود و در مورد ��شتباه بزرگ صورت‌گرفته توضیح داده شود که چرا اینطور شد.
* طی دو، سه هفته اخیر آمریکایی‌ها منهای آنان که برای آموزش ماندگار شدند، خاک افغانستان را ترک کردند و نیروهای افغان امنیت کامل را برعهده گرفتند، ولی چند روز بعد در کاخ ریاست‌جمهوری انفجار رخ داد که این حاکی از عدم برقراری امنیت کامل است. به نظر شما آیا نیروهای افغانی توان برقراری امنیت را دارند؟
** در وضعیت فعلی افغانستان، برقراری امنیت کامل کار آسان و ساده‌ای نیست ولی امنیت برقرار است. متاسفانه گروه‌های تروریستی که از بیرون تامین می‌شوند، خواستند با استفاده از تعطیلات تابستانی مدارس دینی جمع بسیار بزرگی را برای عملیات انتحاری آماده کنند و آنها با کارت‌های شناسایی جعلی هدف‌های آسانی را مورد هدف قرار می‌دهند و صرفا این حملات، جنبه تبلیغاتی دارد. دیدیم که در چند عملیاتی که اخیرا صورت گرفت نیروهای امنیتی افغانستان با کمترین تلفات، مهاجمان را سرکوب کردند و از پا درآوردند که این خود مهارت‌های بالای نیروهای امنیتی افغانستان را نشان می‌دهد. قبلا ملاحظه می‌کردید که عملیاتی صورت می‌گرفت و احیانا ساعت‌ها و روزها را در بر می‌گرفت و بعضی از نیروهای امنیتی هم کشته می‌شدند، ولی خوشبختانه در عملیاتی که طی هفته‌های اخیر صورت گرفته، ما یک‌نفر تلفات هم نداشتیم و باسرعت نیروهای مهاجم هم از پای درآمده‌اند.
* ولی فراموش نکنید کاخ ریاست‌جمهوری باید یکی از امن‌ترین مکان‌ها باشد.
** خب آنها داخل کاخ نشدند و فقط با یونیفرم‌های ساختگی به محوطه کاخ آمدند و نیروهای امنیتی جلویشان را گرفته و آنان را از پا انداختند.
* به نظر شما نیروهای افغان نیاز به کمک ندارند؟
** نه، در عملیات رزمی نیاز به کمک ندارند و تجارب ثابت کرده و نشان داده که در مراحل مختلف امنیت بیشتر و بیشتر شده.
