وجودت همه هستی است

روزها و شب‌ها بدون شما چه سخت می‌گذرد. زندگی بدون حضور شما از معنا تهی است. مگر می‌توان بدون شما آرام و قرار داشت؟ وقتی گیاهان به شوق قدم‌های شما می‌رویند؛ درختان در آرزوی دیدار شما شکوفه می‌دهند؛ کوه‌ها به پشتوانه شما با صلابتند؛ ستارگان در بهت زیبایی شما نور می‎‌‍دهند؛ دریاها، رودها، جویبارها و چشمه‌سارها به برکت وجود شما با طراوتند.
مگر می‌توان بدون شما آرام و قرار داشت؟ وقتی «بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَری وَ بِوُجوُدِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء» پس هر ذره‌ای به واسطه‌ وجود شما جان می‌گیرد و زیبا می‌شود و جوان می‌شود. بدون شما دنیا روی مدار نیست؛ بغض و دلتنگی و نابسامانی است. ای کاش شما را می‌دیدم. ای ‌کاش دنیا آنقدر کوچک بود که می‌شد شما را هر لحظه و هر ساعت دید. ای کاش همه چشمانی که شما را می‌دیدند، چشمان من بود.
آقا جان! ای کاش در خانه دل ما آیه «فَاسْتَجَبنَا لهُ ونَجَّينَاهُ مِنَ الغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤمنِین»؛ پس ما دعای او را اجابت کردیم و از غم نجاتش بخشیدیم و اینگونه مؤمنان را نجات می‌دهیم، با صدای شما جوانه اجابت می‌شد.

منبع: هفته نامه صبح صادق