ذکر مدام

سلام‌ بر شما که یادتان دل‌ را به‌ تپش‌ و چشم‌ را بارانی و قلب را تطهیر می‌کند. سلام بر شما که وجودمان به هستی شما بند است. سلام بر شما که هنوز سایه‌تان بر سر ماست. مایی که با هزار گناه و هزاران توجیه عقل خود را بری از گناه می‌دانیم. سلام بر شما که دلسوزید وقتی کسی دلسوزی ندارد.
آقاجان! اگر هیچ نعمتی نداشتیم و فقط می‌توانستیم نام شما را بر زبان جاری کنیم و با شما انس بگیریم، از تمام نعمت‌های دنیا ما را بس بود. نام شما زمستان وجودمان را بهار می‌کند؛ گریه‌های تنهایی‌مان را به تبسم مبدل می‌کند؛ دل ناشاد را شاد می‌کند و بذر امید را در زمین لایزرع دل بار می‌آورد. اگر نام‌تان را از ما بگیرند، هیچ وسیله‌ای برای برآورده شدن‌ آرزوهای‌مان نخواهیم داشت.
مولاجان یا صاحب‌الزمان(عج)! نام شما ذکر بی‌امان ماست. ما چشم به راه شماییم و جای خالی‌تان لبریز از حضور پنهانِ شماست. مگر می‌شود بی شما زندگی کرد وقتی مولای‌مان امام علی(ع) می‌فرماید: «أنا و أهلُ بيتي أمانٌ لأهلِ الأرضِ ، كما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السّماءِ»؛ من و خانواده‌ام مايه امان مردم زمينيم، همچنان كه ستارگان مايه امان اهل آسمانند.
مهربانم! ما را در این دلتنگی‌های بی‌هنگام تنها مگذار.

منبع: هفته نامه صبح صادق