حریری گزینه‌ای احتمالی

احسان حسینی
دو ماه پس از تکلیف سعد حریری برای تشکیل کابینه، هنوز امیدها قوت پیدا نکرده و رایزنی های داخلی، پس از سفرهای خارجی نیز ادامه دارد.
اگر چه فقدان ساز و کار قانونی در طائف، سقف زمانی تحرک در مورد تشکیل کابینه را برداشته ولی مولفه های خارجی و منطقه ای، به دنبال شرایط مطلوب و دیگری است. این روشن است که پارامترهای سیاسی داخلی بر وفق مراد حریری به پیش نرفته و بازتاب انفتاح آمریکایی- غربی به سوریه در لبنان و دگرگونی در رویکرد جنبلاط، موازنه قوا را در بین دو جبهه سیاسی بهم زده است. همه گمانه زنی های داخلی و خارجی، معتقدند، سعدحریری در انتظار یک تحول و جابه جایی و دگرگونی مهم در معادلات منطقه ای است تا در سایه آثار این تحول و عنصر منطقه ای در لبنان، شرایط خود را برای تشکیل کابینه بهبود بخشد.
مهمترین بهانه حریری و بازمانده های 14 مارسی این بود که «وزارتخانه ارتباطات» را به جیران باسیل (داماد میشل عون) ندهند. فضاسازی 14 مارسی ها تا آنجا پیش رفت که به جز زیر سوال بردن مطالبات حزب میشل عون، حزب الله را عامل فشار معرفی کنند. حال آنکه درخواست عون به عنوان مهمترین و برترین جناح مادونی در پارلمان و رکن قوی در جبهه 8 مارس بسیار طبیعی است و طفره رفتن حریری نیز برای عدم پذیرش باسیل فاقد وجاهت قانونی و عرفی در لبنان است. دیدار حریری و عون هم پشت سرگذاشته شد و باسیل نیز با حریری ملاقات کرد ولی بدلیل «خارج نشدن دود سفید از خیمه بازیگران خارجی» یک حرکت در جا در لبنان جاری است. در عین حال که حریری بهانه چندانی برای طولانی کردن تشکیل کابینه ندارد، چهار گزینه احتمالی در مقابل وی می باشد و سعدحریری باید به زودی یکی از این چهار انتخاب را به اجرا بگذارد.
1- استمرار وضعیت فعلی با دیدارها و رایزنی های داخلی برای مقصر جلوه داشتن معارضه و اینکه دلیل تعویق در تشکیل کابینه، داخلی است و ارتباطی با آمریکا، عربستان و مصر ندارد و در انتظار مولفه های تأثیرگذار خارجی نیست.
2- روی آوردن به شعار و سیاست افراطی و حذف معارضه از محاسبات و تشکیل کابینه و از یک جبهه سیاسی، که تجربه 5 سال گذشته در لبنان و رفتار 14 مارس و حامیان خارجی آنها این رویکرد را نشان می دهد.
3- عذرخواهی از تشکیل کابینه و عقب نشینی حریری و واگذارکردن این مسئولیت به فرد دیگری از سوی 14 مارس که عمدتاً صحبت از فواد سینوره خواهد بود.
4- عقب نشینی 8 مارس از مشارکت فعال و موثر در کابینه و یا کنار گذاشتن شروط خود برای مشارکت و پذیرش اراده حریری و 14 مارس.
بدیهی است که در بین گزینه های چهارگانه فوق، گزینه اول از شانس بیشتری برخوردار بوده و شاخص های بیشتری آن را همراهی و تأیید می کنند.
گزینه اول که به امید مولفه های خارجی مانند حمله اسرائیل به حزب الله یا ایران و یا شکل گیری جبهه ای قویتر در سطح منطقه در محوریت آمریکا و رژیم صهیونیستی است تا جبهه مقاومت را به نقطه ضعف و انفعال براند، لذا برای حفظ طرفداران 14 مارس و پایگاه مردمی خود، باید دست به مانورهای سیاسی زده و با هشدار و تهدید به خروج از رویکرد «حکومت وحدت ملی»، حریری را مسلط بر اوضاع نیز نشان دهد. آسیب پذیری طرح های آمریکایی - صهیونیستی در منطقه و ضعف هم پیمانان آن در ادامه کارکردهای موثر و فرسایش استراتژیک معادلات آنها کمترین شاخص و دلیل برای چشم انداز مبهم یا تاریک در تحولات منطقه ای است و شاخص بهتری برای جبهه آمریکایی- صهیونیستی در بر نخواهد داشت، حال آنکه جبهه مقاومت به شکل منفرد و دسته جمعی در نقطه اوج قوت خود قرار داشته و به استقبال امتیازات جدید نیز می روند.