نشست اسلامبول بدترین کنفرانس سازمان همکاری اسلامی

(روزنامه جمهوري اسلامي – 1395/01/30 – شماره 10570 – صفحه 6)

«شاید اغراق نباشد اگر بگوییم نشست سران سازمان همکاری اسلامی که روز پنجشنبه فعالیت‌ خود را در اسلامبول آغاز کرد بدترین نشست از زمان تاسیس این سازمان باشد که در سال 1969 (48 ش)به دنبال به آتش‌ کشیده شدن مسجد الاقصی تاسیس شد و شاید هم اگر "فتنه مذهبی" که بر جهان اسلام یا به طور کلی خاورمیانه حاکم است، مهار نشود، این نشست شاید آخرین نشست سران این سازمان باشد.»

روزنامه مستقل رای الیوم در سرمقاله خود درباره نشست سازمان همکاری اسلامی نوشته است: «سازمان همکاری اسلامی یک سازمان ناکارآمد و سست است و به مکانی برای گروهی از کارمندان تبدیل شده است که برای آن‌ها حقوق و مزایای خوب درنظر گرفته شده است چراکه عربستان این را می‌خواهد اما نشست سران کنونی بیماری‌های جهان اسلام و اختلافاتشان را به بدترین شکل نشان داد. بهتر است این کنفرانس سران را کنفرانس سران "اختلاف" و نه همکاری اسلامی دانست و تنها با انداختن یک نگاه سطحی به این نشست و دیدن عدم حضور بیشتر رهبران این حقیقت را می‌توان تایید کرد.

برای اینکه به اغراق‌گویی متهم نشویم می‌توانیم به رعایت نکردن کمترین میزان از تعارفات پروتکلی اشاره کرد. برای مثال رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه ریاست این نشست را تحویل گرفت بدون اینکه از عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهور مصر برای حضور در آن دعوت به عمل آورد. اردوغان همچنین از دست دادن با سامح شکری، وزیر خارجه مصر که به نیابت از سیسی در این نشست سخنرانی می‌کرد، خودداری کرد.

بر این باور نیستیم که چنین رفتارهایی در نشست سران دیگری غیر از نشست‌های سران کشورهای عربی و اسلامی اتفاق بیفتد. اگر سیسی در این نشست حضور می‌یافت چه می‌شد؟ اگر اردوغان از سیسی دعوت می‌کرد یا با شکری که مهمانش بود، دست می‌داد چه چیزی را از دست می‌داد؟ رهبران عربی با همتایان اسرائیلی خود دست می‌دهند و به عادی‌سازی روابط با اشغالگران اسرائیلی آن هم در روز روشن می‌پردازند و حتی از توصیف اسرائیل به "دشمن" خودداری می‌کنند.

نهاد سران کشورهای عربی که از اتحادیه عرب سرچشمه می‌گیرد کاملا ازهم فروپاشید. اکنون نشست سران کشورهای اسلامی نیز به همان سرنوشت دچار شده طوری که ویروس‌های سمی اختلافات عربی به آن نفوذ کرده و خدا می‌داند هدف آینده آن کجا خواهد بود.

کنفرانس سران اسلامی که تا این حد دارای دودستگی و اختلافات و جانبداری است نمی‌تواند راه حلی را برای مسائلی همچون تروریسم، اسلام هراسی، فلسطین و دیگر مسائل پیدا کند بلکه به افزایش بحران‌ها و وخیم‌تر کردن خطرات می‌انجامد. اگر یک مسئله یعنی تروریسم را ذکر کنیم باید بگوییم که کشورهای شرکت‌کننده در این نشست یا برخی از آن‌ها اکسیژن مالی، نظامی و رسانه‌ای را برای حمایت از تروریسم فراهم می‌آورند و این علاوه بر فضای مناسبی است که برای تروریست‌ها در سوریه، عراق، یمن و لیبی به وجود آمده است.

نکته مهمی که در سخنرانی اردوغان در افتتاحیه این نشست دیده می‌شد این بود: " دین و مذهب من سنی یا شیعه نیست بلکه اسلام است." این عبارت به نوعی مرضی سرطانی را منعکس می‌کند که تمامی جهان اسلام را تهدید می‌کند و نشان می‌دهد که هر لحظه ممکن است منطقه وارد جنگ‌های ویرانگر طایفه‌ای شود. منظور اینجا جنگ طایفه‌ای و مذهبی است که این روزها برخی طرف‌ها به صورت عمدی دنبال آن هستند.

ما امیدواریم اردوغانی که به عنوان رئیس این نشست این عبارت را گفت تلاش واقعی برای نجات جهان اسلام از فاجعه طایفه‌ای و جنگ‌هایی داشته باشد که به سرعت درحال گسترش است. ما همچنین از اردوغان انتظار داریم مذاکراتی را میان عربستان و ایران برگزار کند به ویژه اینکه ترکیه با ریاض و تهران روابط خوبی را براساس احترام متقابل و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر و متمرکز شدن بر دشمن مشترک دارد.

http://jomhourieslami.net/?newsid=87348

ش.د9502767