صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۰۳ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۸:۳۳  ، 
کد خبر : ۲۸۷۷۸۲

اگر تعدادي از اهل خبره، خبرگان را براي تعيين رهبر معين كنند و مردم مداخله‌اي نداشته باشند، چه اشكالي دارد؟

اين پيشنهاد با كليتي كه دارد، شبهاتي را ايجاد مي‌كند؛
 اولاً، كساني كه از نظر عقلي و عرفي بايد به اهل خبره رجوع كنند تا در امری عمومي و اجتماعي مانند انتخاب رهبري به نتيجه نهايي برسند، به‌یقین خود مردم هستند و وظيفه آنان در اين زمینه، رجوع به اهل خبره است. بايد توجه داشت كه در جوامع غربي دو نگرش حاكم بوده است؛ نگرش تفريطي (كليت)که «در قرون وسطي هرگونه حضور و مشاركت سياسي مردم را نفي مي‌كرد و در امور سياسي و اجتماعي غير از حضور اطاعت‌وار، نقشي براي آنها قائل نبود» و نگرش افراطي كه «روشنفكران غربي در مقابله با كليت پس از رنسانس به آن قائل بودند و تمام عرصه‌هاي تصميم‌گيري و قانون‌گذاري را با شعار مردم‌سالاري و اطاعت اقليت از آرای اكثريت را به اراده جمعي افراد سپردند». اما در جوامع اسلامي تكاليف اجتماعي، وظيفه همه اقشار مسلمانان است و مردم پس از اتخاذ مذهب خويش، در پرتو موازين شرعي و مذهبي، از ايفاي نقش اجتماعي و حضور در صحنه‌هاي سياسي معاف نيستند؛ اما تعيين آن موازين را طبق روش عقلي و از طريق دين‌شناسان خود به انجام مي‌رسانند.
ثانياً، خبرگاني كه متصدي تشخيص رهبر هستند، اگر مردم آنها را نپذيرند، مقبوليت را ـ كه اعمال ولايت است نه اصل ولايت ـ از دست خواهند داد.
ثالثاً، از نظر حقوقي نيز معلوم نيست چه مرجعي، بايد اهل خبره را شناسايي كند. بنابراين، بهترين راه براي تعيين خبرگان، مراجعه به آرای مردم و انتخاب عمومي است كه مطابق با مبناي عقلي نيز است تا در اين صورت، رضايت و مقبوليت مردم، سبب استحكام پايه‌هاي حكومت اسلامي شود.
در این باره بايد به دو نكته توجه شود:
1- ‌رجوع به اهل خبره و انتخاب عمومي بدان معنا نيست كه ولي‌فقيه، مشروعيت خود را از انتخاب مردم به دست آورد؛ بلكه انتخابات فقط در تحقق شاخصه مقبوليت نظام اسلامي دخيل است و فقيه جامع‌الشرايط، مشروعيت خود را از نصب الهي به دست آورده است.
2- وجود شاخصه مقبوليت در يك نظام ضروري است، چون اداره حكومت به آن بستگي دارد، گو اينكه راه كسب مقبوليت مردمي در انتخاب عمومي، منحصر نيست.
نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات