چرا اینترنشنال در رفت؟

«الفرار»؛ این تیتری بود که یکی از روزنامه‌های صبح کشور پیرامون خروج «اینترنشنال» از انگلیس و رفتن به آمریکا منتشر کرد؛ اما در چند روز اخیر با این سؤال مواجه بوده‌ایم که علت خروج از انگلیس یا فرار به قول روزنامه «صبح نو» چه بوده است؟ نویسندگان و تحلیلگران در تحلیل این موضوع از چند زاویه به قضیه نگاه کرده‌اند:

تاریخ انقضای براندازان: اگر به رفتار غربی‌ها نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم تعامل و تقابل آنها در چند ماه اخیر تابعی از میزان التهاب و اغتشاش در کف خیابان بوده است؛ یعنی هر جا که کف خیابان ناآرامی‌ها افزایش یافته، رفتار غربی‌ها نیز تند شده است. هر جا و هر زمان که فضای جامعه به سمت آرامش و کاهش تنش پیش رفته و غربی‌ها دست از پا درازتر از براندازان ناامید شده‌اند، رفتار و ادبیات غربی‌ها به تعامل و ارتباط نزدیک‌تر شده است. بنابراین، اولین نگاه را باید به این معطوف کرد که رسانه بن سلمان یا همان ابو ارّه دیگر نمی‌تواند برای دربار ملکه سودآوری داشته باشد و لذا قید بودنش را باید زد؛ زیرا بودنش از نبودنش سودآورتر است.

سناریوی حقوق بشری: برخی رسانه‌ها سعی کرده‌اند این خبر را با صبغه امنیتی کار کنند. «نورنیوز» در تحلیل خود با این چارچوب تحلیلی به موضوع اشاره کرده است که جوسازی این رسانه سعودی با هدف جنگ روانی در حال انجام است. جنگ روانی بر این مبنا شکل گرفته است که بگویند جمهوری اسلامی در حال طراحی علیه خبرنگاران و رسانه‌هاست. نورنیوز در تحلیل خود می‌نویسد: «دولت انگلیس در چارچوب اجرای طرحی مخفی، به‌ دنبال زمینه‌سازی برای متهم‌ کردن ایران به دست داشتن در حوادثی است که می‌تواند با برنامه‌ریزی سرویس‌های اطلاعاتی این کشور برای عناصر ضدانقلاب ایرانی حاضر در انگلیس به وقوع بپیوندد.» این سناریو را باید جدی گرفت؛ چرا که این رسانه بارها نشان داده است در ایجاد پروپاگاندای رسانه‌ای تبحر خاصی دارد و حالا که کفگیر براندازان به ته دیگ خورده است، به دنبال سناریوی مظلوم‌نمایی علیه جمهوری اسلامی باشند.

پشتیبان بی‌پشتوانه: یکی از مسائلی که برخی تحلیلگران به آن اشاره کرده‌اند، این است که با  فرونشست اغتشاشات و کاهش التهابات کف خیابان، سعودی‌ها که تا دیروز بهای این رسانه را می‌پرداختند، امروز حاضر به پرداخت هزینه‌های سنگین این رسانه نیستند. سعودی‌ها چنین رویکردی را نسبت به حامیان‌شان قبلاً هم تکرار کرده‌اند. نمونه این رفتار به جمال خاشقچی بر می‌گردد. خاشقچی در زمانی که در حال تأسیس رسانه‌ای بود تا بتواند رقیبی برای الجزیره قطری‌ها شود، به یکباره زیر پایش خالی شد و مورد غضب جوانک خام آل سعود قرار گرفت تا لقب ابو ارّه را به واسطه قطعه قطعه شدنش با اره برای بن سلمان به یادگار بگذارد. شاید این روزها و پس از شکست سعودی‌ها در یمن و دست به دامان ایران شدن برای صلح، سعودی‌ها کمی فیتیله را پایین کشیده‌اند تا کمی مذاکرات جوش بخورد.

می‌توان سناریوهای دیگری را به کار بست و پیرامون هر یک از سناریوها شواهدی را نیز ردیف کرد؛ ولی همه سناریوهای گفته شده یک نکته در دل خود دارد وآن هم اذعان به اینکه پول‌های باد آورده بن سلمان نتوانسته است کف خیابان را برای آنها و غربی‌ها گرم نگه دارد و امید آنها در حال تبدیل شدن به یک یأس مفرط است. در این میان آنکه باید سر بریده شود، غلام حلقه به گوشی است که خود را به آب و آتش زده است تا فضا را ملتهب کند و به غربی‌ها و سعودی‌ها هم دلگرمی کاذب ‌داده است. ایران‌اینترنشنال را شاید بتوان سناریویی کپی شده از قطعه قطعه شدن خاشقچی در کنسولگری سعودی‌ها دانست.