ضرورت دولت انقلابی و کارآمد

ارتقای کارآمدی نظام را می‌توان مهمترین مسأله‌ای دانست که می‌بایست در مرکزثقل مباحث مرتبط با انتخابات قرار داشته باشد. به تعبیر دقیق‌تر، هدف اصلی از انتخابات، باید تلاش برای تقویت کارآمدی نظام باشد. نکته مهم در این میان این است که تجربه نشان داده است در ایران این مهم جز از طریق انقلابی‌گری و انقلابی بودن ممکن نیست؛ یعنی تلاش‌ها برای تقویت کارآمدی نظام تنها زمانی قادر به حل مشکلات و چالش‌های موجود خواهد شد که با نگاه انقلابی و جهادی باشد. درواقع، انقلابی‌گری را می‌توان مهمترین مسأله کشور دانست که در صورت وجود آن، کارآمدی نظام و سایر مسائل نیز محقق خواهد شد. به عبارت دیگر، انقلابی‌گری پیش نیاز کارآمدی و علی‌رغم اهمیت فراوان کارآمدی، مقدم بر آن است.

باتوجه به آنچه گفته شد، در انتخابات ریاست جمهوری آینده نیز مهمترین مسأله «تشکیل یک دولت انقلابی و کارآمد» است. آنچه در اینجا بدان پرداخته می‌شود، بحث درباره‌ی ضرورت چنین دولتی است. در این خصوص می‌توان به چند مورد اشاره کرد:

1- اولین و مهمترین ضرورت برای تشکیل یک دولت انقلابی و کارآمد، خطرات و مسائلی است که از سوی دشمن و جریان‌های رقیب متوجه جریان‌ انقلابی کشور و در مجموع، نگاه انقلابی است. متأسفانه در چند سال اخیر در داخل کشور هجمه‌ها و تبلیغات مخرب فراوانی علیه نگاه انقلابی صورت گرفته و تلاش شده تا این نگاه را غیرعقلانی، ناکارآمد، در تضاد با رفاه و معیشت مردم، مانع پیشرفت، مانع تعامل سازنده با دنیا و... جلوه دهند، حال آنکه همانطور که در مقدمه نیز به آن اشاره شد تجربه انقلاب اسلامی نشان می دهد که بر عکس این تبلیغات هرجا انقلابی عمل شده است موفقیت به دست آمده است مانند صنایع فضایی و موشکی، سلول های بنیادین، دفاع مقدس و ... بنابراین، در این وضعیت لازم است تا با تشکیل دولتی انقلابی، هم به مسائل و شبهات و اتهامات مطرح‌شده، در عمل، پاسخ داده شود و هم گامی اساسی در کارآمدی نظام برداشته شود.

2- حجم مسائل و معضل‌های موجود در کشور نیز به اندازه‌ای است که با نگاه و عزم عادی و در قالب سازوکارها و روندهای بوروکراتیک موجود نمی‌توان از عهده حل‌ورفع آنها برآمد، بلکه تنها با یک نگاه انقلابی و جهادی می‌توان آنها را حل کرد. بویژه که در این زمینه فرصت نیز اندک است و دیگر زمانی برای آزمون و خطا وجود ندارد به گونه ای که استمرار مدیریت ناکارآمد و یا حد اقل مدیریتی که انتظارات مردم را پاسخ نمی دهد می تواند به ماهیت نظام ضربه وارد کند. درواقع، کشور به دولت و مدیرانی نیاز دارد که انقلابی، جهادی، فعال، باانگیزه، چالاک، کارآمد، نترس و شجاع و... باشند و بتوانند الگویی در طراز انقلاب اسلامی را ارائه و اجرایی نمایند.

3- پیچیدگی اوضاع جهانی و منطقه‌ای و سرعت بالای تحولات در ابعاد محیطی، منطقه‌ای و بین‌المللی نیز ایجاب می‌کند که از چند جهت، نگاه انقلابی در مصدر امور اجرایی کشور حاکم شود؛ اولاً به منظور غافل‌گیر نشدن در مقابل امواج این تحولات، ثانیاً برای نقش‌آفرینی متناسب با شأن و جایگاه نظام و به تعبیر بهتر، برای حفظ و تقویت جایگاه برجسته جمهوری اسلامی در منطقه و نظام بین‌الملل و ثالثاً به لحاظ محیط درونی و حتی بیرونی جمهوری اسلامی ایران، نگاه انقلابی و جهادی عاملی برای حفظ هویت و استقلال کشور و به مثابه تضمینی برای آن است.

4- تداوم انقلابی‌گری نظام و روی کارآمدن دولتی انقلابی، می‌تواند به معنای پاسداری از افق تمدنی نظام باشد. توضیح آنکه انقلابی و اسلامی بودن، وجه ممیزه نظام اسلامی از رژیم‌های مرتجع منطقه و در سطح نظام بین‌الملل است، این مهم براساس مبانی و افق‌هایی پیگیری و عملیاتی شده است که از مهمترین آنها، تلاش برای تحقق تمدن نوین اسلامی است. برهمین اساس است که نظام اسلامی از هضم و ادغام شدن در نظام سرمایه‌داری خودداری می‌کند و جهت‌گیری‌ها و سیاست‌های مستقل خود را پیگیری می‌کند. روی کارآمدن دولتی انقلابی و کارآمد در هر زمانی، گامی است در نزدیکی هرچه بیشتر به این افق تعریف‌شده.

بنابراین، یک دولت انقلابی و کارآمد هم از جهت حل‌ورفع مسائل و چالش‌های موجود و هم از جهت گام برداشتن در مسیر تحقق آرمان‌های بلندمدت و هم برای دفع خطرها و تهدیدهایی که متوجه نگاه و جریان انقلابی است، ضرورت دارد.