یکی از راهبردهای قدیمی دولت های غربی در رابطه با مسائل ایران که به طور خاص در بحبوحه تحولات اخیر کشورمان، به نحوی آشکار و صریح مورد تاکید قرار گرفته(از سوی غرب)، تاکیدِ عامدانه بر "خطای بنیادین برچسبزدن"، جهت برسازی تصویری منفی و خطرناک از ایران در عرصه بین المللی و به طور خاص نزد افکار عمومی جهان است. از این منظر، غرب و متحدانِ آن، همواره سعی داشته اند که کنش های ایران در حوزه مسائل مختلف را کاملا به مثابه متغیرهایی مستقل از سوی این کشور و نَه در واکنش به رویه های نامشروع و غیرقانونی کشورهای غربی و متحدان آن ها تصویرسازی کنند.
از این رو، در روزهای اخیر به کرات شاهد بوده ایم که کشورهای غربی و جریان های رسانه ای همراه با آن ها، به انحا مختلف رویه های ایران در حوزه پیشرفت های اتمی این کشور و یا نفوذ منطقه ای آن و یا توسعه توانمندیهای نظامی و تسلیحاتی تهران را هدفِ انتقاد قرار داده اند و آن ها را تهدیداتی جدی برای صلح و ثبات بین المللی ارزیابی کرده اند. با این حال، نَه دولت های غربی و نَه رسانه های وابسته به آن ها به این نکته اشاره نمی کنند که دلیل اصلی پیشرفت ها و پیشروی های ایران در حوزه های مذکور چیست؟ آن ها نمی گویند که اگر دامنه گسترده تهدیدات نظامی با ابتکار غرب و متحدان منطقه ای آن علیه ایران وجود نداشت و یا بدعهدی های گسترده غربیها در چهارچوب توافق هسته ای برجام نبود، تردیدی نیست که رویه های اتخاذ شده از سوی ایران نیز متفاوت بود.
از این رو، آن ها عملا در مورد مسائل مرتبط با ایران در حوزه های مختلف دچار "خطای بنیادین برچسب زدن" می شوند و نقش اقدامات مخرب و منفی خود در اتخاذ برخی سیاست ها از سوی ایران را مورد بی توجهی قرار می دهند.