تقویم تاریخی انقلاب اسلامی حضور نیروهای مردمی را در جبهه و جنگ در زمستان سال ۱۳۶۰ گواهی می‌دهد که اوضاع کشور را در شرایط خاصی رقم زد. در عملیات طریق‌القدس نیروهای سپاه پاسداران برای اولین بار در قالب ۴ تیپ و در مجموع با ۲۷ گردان نیروهای پیاده، یک گردان تانک، ۲ گردان نفربر و ۲ گردان ادوات شرکت داشتند که عبارت بودند از: تیپ ۳۱ عاشورا، تیپ ۲۵ کربلا، تیپ ۱۴ امام حسین(ع) و تیپ امام سجاد(ع). یگان‌های پیاده ایران که اغلب از سپاه پاسداران تأمین شده بودند، حدود چهار برابر واحدهای پیاده دشمن بودند. حضور نیروهای داوطلب بسیجی به سپاه این امکان را داده بود که استعدادی حدود دو برابر عملیات ثامن‌الائمه(ع) را برای این عملیات سازماندهی کنند که این امر برای دشمنان انقلاب اسلامی بسیار اعجاب‌انگیز بود. از طرفی ملت ایران حضور نیروهای مردمی را حماسه‌ای بزرگ و ستودنی تلقی می‌کردند؛ چون سازماندهی و تشکیلات رزمی و توان بالا در جذب نیروهای مردمی در مقابله با دشمن چه داخلی و چه خارجی بسیار کارآمد شده بود. برای نمونه، استعداد نیروهای سازمان داده شده برای عملیات بعد از طریق‌القدس در زمستان سال ۱۳۶۰ به ۳۰۰ درصد رسیده بود و این حضور نیروهای مردمی از ماهیت دفاع ملی رزمندگان ایران حکایت داشت. افزون بر این، نیروهای در جبهه‌ها و پشت جبهه همه «مردم» بودند و بس. انبوه عظیم مردمی که هر یک کاری را عهده‌دار شده بودند و برای انجام هر مأموریت بر زمین مانده‌ای داوطلب می‌شدند. حضور فعال مردم در همه زمینه‌ها، مانند رودخانه خروشانی بود که خواه و ناخواه باید برای رسیدن به مقصد نهایی همه با یکدیگر همراه می‌شدند. به عبارتی، جامعه رزمنده به گونه‌ای ساخته شده بود که همه می‌خواستند توفیق خدمت بیشتر را به دست آورند؛ برای نمونه، وقتی به تعمیرگاهی مراجعه می‌کردی، عده‌ای را در گوشه‌ای می‌دیدی که به کاری مشغولند و جزئی از امور رزمندگان را رسیدگی می‌کنند. در واقع، هر یک از کارکنان بر دیگری در انجام کارها سبقت می‌گرفتند و حتی اگر برای انجام کاری در صحنه‌های سخت و خطرناک نیرویی خواسته می‌شد، بسیاری سر از پا نشناخته، داوطلب می‌شدند. چنین روحیه‌ای در زمان خودش بی‌نظیر بود تا جایی که در جاده‌ها زنجیره کامیون‌ها و تریلی‌های حامل هدایای کمک‌های مردمی سرازیر بود و قطع نمی‌شد. باید گفت اوضاع و فضای عمومی به گونه‌ای شکل گرفته بود که انگار همه کشور به سمت جبهه‌ها روانه شده بودند و روحیه ملکوتی بر همه‌جا حاکم شده بود. کمتر کسی بود که در آنجا بود و حضور داشت، اما تحت تأثیر آن فضا قرار نمی‌گرفت. به عبارتی، همه منقلب و متحول شده بودند و انگیزه دستیابی به روحیات و خلقیات متعالی پیدا کرده بودند. این روحیه و فرهنگی بود که از نفس زکیه امام خمینی(ره) ناشی شده بود. ایشان که تمامی امور زندگی‌شان را با تکیه بر ارزش‌های اسلامی گذرانده بودند، همواره تأکید داشتند که با استفاده از توان مردم باید مشکلات‌مان را حل و فصل کنیم.
