یکی از مطالبات مهم مردم مبارزه با فساد و بسترهای فسادزاست؛ مجلس شورای اسلامی به واسطه اینکه جایگاه و رسالتش در نظام اسلامی قانونگذاری است، میتواند در تحقق این مطالبه عمومی گامهای بلندی بردارد.
در این میان قوه مقننه به عنوان نهاد قانونگذار برای دستگاههای دولتی و قضایی ریلگذار حرکت کشور است؛ از اینرو انتخاب افرادی که نسبت به زمینههای فسادزا در همه حوزهها اعم از اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... اعتقاد راسخ داشته باشند. میتوانند به منزله نماینده، بسیار تعیینکننده باشند.
رسالت دیگر مجلس شورای اسلامی نظارت بر حسن اجرای قانون و مدیران کشور است که آن هم از طریق تذکر کتبی، شفاهی، پرسش، دخل و تصرف و استیضاح انجام میشود که این امر نیز نقشی جدی به مجلس در موضوع مبارزه با فساد داده است.
در این باره توجه به چند نکته بسیار اساسی است؛ اول اینکه نمایندگان تأثیر سزایی در انجام دقیق وظایف خانه ملت برعهده دارند و حضور افرادی با این شاخصهها بستگی به انتخاب مردم در انتخابات پیش رو دارد! در واقع خود مردم میتوانند با انتخاب دقیق مسیر تحقق مطالباتشان را هموار کنند.
نکته بعدی این است که بر اساس این اعتقادات لوایح و قوانین را تصویب کنند. نکته سوم اینکه بر این مسئله نظارت داشته باشند که این مصوبات اجرایی شده است یا خیر؛ بنابراین با توجه به این مسائل رسالت مجلس روشن است.
نمایندگان مجلس آینده نیز پس از برگزیده شدن، نباید شعارهای دوران انتخابات را فراموش کنند و در عمل باید یک مجلس فسادستیز تشکیل دهند.
حجتالاسلام احمد سالک
رقابت برای ورود به اولین مجلس شورای اسلامی با حضور ۱۹۰۰ نامزد با انواع و اقسام گرایشهای سیاسی کلید خورده بود و همه مدعیان به صحنه آمده بودند!
انتخابات در روز جمعه ۲۴ اسفند ماه ۱۳۵۸ برگزار شد و حزب جمهوری اسلامی و جامعه روحانیت پس از رایزنیهای فراوان بر سر ارائه فهرست مشترک با هم به توافق رسیده و با انتشار بیانیهای به امضای «آیتالله سیدعلی خامنهای» از طرف حزب جمهوری اسلامی و «مهدی شاهآبادی» از سوی جامعه روحانیت مبارز ائتلاف خود را با عنوان ائتلاف بزرگ اعلام کردند. در این ائتلاف افزون بر گروههای همسو با دو تشکل یاد شده، گروههایی نظیر «سازمان مجاهدین»، «سازمان فجر اسلام»، «نهضت زنان مسلمان»، «اتحادیه انجمنهای اسلامی» و «بنیاد الهادی» نیز شرکت کردند.
گروههای دیگر همچون «دفتر هماهنگی مردم با رئیسجمهور» (ابوالحسن بنیصدر)، «نهضت آزادی» و گروههای اقماری آن نیز فهرستهای جداگانهای ارائه کردند. نهضت آزادی با وجود استعفای دولت موقت در جریان اشغال سفارت آمریکا فهرست انتخاباتی خود را با عنوان «کاندیداهای همگام» منتشر کرد. منافقین (مجاهدین خلق) نیز که از روزهای نخستین انقلاب مسیر سهمخواهی از قدرت را میپیمودند، در این دور از انتخابات حاضر شدند.
در ۱۴ فروردین ۱۳۵۹ نتایج اولیه انتخابات به صورت رسمی اعلام شد و ۱۸ نفر در تهران اكثریت مطلق را به دست آوردند.
پس از برگزاری انتخابات تعدادی از گروههایی كه نمایندگانشان به مجلس راه نیافته بودند، به نحوه برگزاری انتخابات اعتراض كردند و تقاضای برگزاری مجدد انتخابات به ویژه در تهران و چند شهرستان دیگر را داشتند.
مهدی سعیدی
چرا باید در انتخابات شرکت کنیم و اصولاً رأی دادن چه اهمیتی دارد؟ این مسئله در وضعیت کنونی که جامعه با برخی معضلات و مشکلات دست و پنجه نرم میکند و سطحی از اعتراض و نارضایتی در لایهها و طبقات گوناگون جامعه آشکار شده، بیشتر از پیش مطرح میشود.
نکته نخست در پاسخ به این پرسش آن است که این قاعده دموکراسی در همه جای دنیا و مردمسالاری در نظام سیاسی ما محسوب میشود. مسئله آن است که اگر جامعهای به الزامات دموکراسی پایبند نباشد، تنها انتخاب باقیمانده، دیکتاتوری و تن دادن به نظام استبدادی است. علم سیاست و آموزههای جامعهشناسی سیاسی مراجعه به آرای مردم را نشانه سلامت و توسعهیافتگی یک نظام سیاسی معرفی میکند. از این رو، اصرار جمهوری اسلامی برای اداره کشور بر اساس انتخابات نیز مستثنی از این قاعده نبوده، فرصت و موقعیت تاریخی برای مردم ایران محسوب میشود.
از سوی دیگر، حضور هوشمندانه مردم در انتخابات بخش مهمی از راهحل برای برطرف کردن معضلات گوناگونی است که در سطح جامعه وجود دارد. سامان یافتن و تنظیم امور مردم و مسائل اجتماع از بستر انتخابات و مشارکت خردمندانه در آن میگذرد.
تصمیمات غیرکارشناسی مدیران و هزینههایی که در نهایت متوجه مردم و منافع ملی میشود، گاهی اوقات بر اثر انتخابی است که از سوی مردم صورت میگیرد. نکته اساسی در اینجا آن است که راه گزینش مدیران شایسته و دلسوز از بستر انتخابات میگذرد.
نکته آخر اینکه راه غلبه بر دشمن در وضعیت کنونی انتخابات باشکوه و انسجامبخش ملی است. مقطع فعلی، زمانی است که مردم دیدند چگونه آمریکا عهدشکنانه برخلاف جمهوری اسلامی که کاملاً به توافق هستهای پایبند بود، از برجام خارج شد و مسیر فشار حداکثری را علیه مردم ایران در پیش گرفت.
عزیز غضنفری
هنگامه انتخابات همواره فرصت مناسبی برای اقدامات مخالفان نظام جمهوری اسلامی با هدف مشروعیتزدایی از آن و دلسردکردن مردم بوده است؛ از این رو، رصد هفتگی اقدامات و مواضع و طراحیهای ضد انقلاب و دشمنان بیرونی در دستور کار این ستون خواهد بود. در هفتهای که سپری شد، مهمترین مواضع و اقدامات مخالفین نظام جمهوری اسلامی درباره انتخابات مجلس به شرح زیر بوده است:
یک) تشویق برای تحریم انتخابات و تقسیم کار بین مخالفان: اپوزیسیون خارجنشین معتقد است اکنون که از رهبری واحد محروم هستیم، بهتر است به وحدت نظر و تقسیم کار برای برهم زدن بازی بردـ برد نظام جمهوری اسلامی دست یابیم. آنها مشروعیتزدایی از حکومت اسلامی را با ارائه برنامه مشخص از سوی اپوزیسیون شاخص مفید میدانند و معتقدند اجرای آن باید از سوی مخالفان عملگرا و مصمم نظام امکانپذیر باشد.
دو) القای ناامیدی و تلاش برای کاهش مشارکت: دشمنان نظام از هر فرصتی برای کاهش مشارکت مردم در انتخابات استفاده میکنند. برخی رسانههای ضد انقلاب، مطالب منتشر شده در شبکههای اجتماعی را در پی برقراری مجدد اینترنت بعد از چند روز موجب ناامیدی و خشم فروخورده مردمی عنوان کرده و چنین وانمود کردند که بیشتر مردم ایران، معتقد به اصلاحپذیر بودن نظام هستند و با وجود شمار زیاد کسانی که به عنوان نامزد ثبتنام کردهاند (بیش از 16 هزار نفر)، این باور قوی میان تحلیلگران داخلی و خارجی وجود دارد که میزان مشارکت مردم در انتخابات در اسفند ماه به طور چشمگیری بالا باشد.
در برخی رسانههای ضد انقلاب با نظرسنجیهای مختلف از هم اکنون به گونهای وانمود میکنند که 86 درصد! مردم در انتخابات شرکت نخواهند کرد، اگر غیر از این بود و نظام مشارکت بیش از ۶۰ یا ۷۰ درصد را اعلام کرد نشان از تقلب دارد!
علی بیگدلی