طی چهار دهه‌ای که از آغاز انقلاب اسلامی ایران تا همین انتخابات پیش رو می‌گذرد، یکی از اتهامات واهی و تبلیغاتی دشمن علیه جمهوری اسلامی ایران نبودن آزادی و دموکراسی است. در واقع هدف اصلی دشمن در انتخابات گوناگونی که جمهوری اسلامی ایران به‌ طور متوسط هر دو سال برگزار می‌کند، این است که نشان دهد این انتخابات صوری، غیرواقعی و مبتنی بر شاخص‌های دموکراسی توده‌ای است و هیچ سنخیتی با جمهوریت موردنظر نظریه‌پردازان علوم سیاسی و مردم ندارد. به همین منظور آنها دو شاخص اصلی انتخابات در ایران یعنی مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح را که رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) و دیگر نهادها و سازمان‌های حکومتی به آن توجه می‌کنند، هدف قرار می‌دهند و برای موفقیت در این هدف نیز از دو ابزار مهم «تحریم انتخابات» و «انتخاب غیر اصلح» استفاده می‌کنند.

چگونه می‌شود همزمان که انتخابات تحریم می‌شود، دشمن مردم را به سمت افراد و جریان‌های خاصی برای رأی دادن سوق دهد؟ در پاسخ باید گفت رسانه‌های تبلیغی و جنگ روانی دشمن در حوزه انتخابات در ۴۰ سال گذشته سعی داشته‌اند به شکلی غیرملموس و غیرقابل رصد از این دو ابزار استفاده کنند و روش آنها این است که هیچ‌گاه همزمان این دو ابزار را به کار نمی‌گیرند، بلکه دشمن در شرایط زمانی متفاوت و بنا به مقتضیات زمانی و شرایط حاکم بر کشور یکی از این ابزارها را انتخاب می‌کند.

اولویت آنها ابزار تحریم انتخابات است و تا روزهای پایانی نزدیک به انتخابات از این حربه استفاده می‌کنند تا مشروعیت نظام سیاسی را زیر سؤال ببرند و اگر موفق شدند ابزار دوم را به کار نمی‌گیرند؛ ولی اگر نتیجه نظرسنجی‌ها و رصدهای میدانی آنها نشان دهد ابزار اولیه، یعنی تحریم انتخابات کارساز نیست و مردم با توجه به شرایط زمانی حضور پررنگ و مشارکت بالایی در انتخابات دارند، سعی می‌کنند حربه دوم را به‌کار بگیرند و با طرفداری از افراد و جریان‌های خاصی که احتمال نزدیک بودن به اهداف حیاتی آنها در حوزه‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی وجود دارد، مردم را به سمت رأی دادن به کاندیدای موردنظرشان تشویق ‌کنند.

برای نمونه در انتخابات مجلس هفتم دشمن به ابزار اول اکتفا کرده و احساس می‌کند کاهش مشارکت مردم امکان‌پذیر است؛ از این رو از حربه دوم استفاده نمی‌کند، هرچند مردم در این انتخابات مشارکتی فعال و پذیرفتنی داشتند. اما در انتخابات مجلس ششم، انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ و همچنین انتخابات مجلس در سال ۱۳۹۴ دشمن با ناامیدی از تلاش‌های اولیه برای کاهش مشارکت سیاسی مردم، سعی کرد تا با دفاع از افراد و جریان‌های سیاسی خاصی مردم را به سمت انتخاب‌های غیر اصلح سوق دهد که گاهی در این زمینه موفق شد و گاهی شکست‌ خورد.

توجه به این موارد در گام دوم انقلاب اسلامی ضروری است؛ به همین دلیل بر نسل جدید انقلاب اسلامی واجب است با آشنایی با سیاست‌ها، اهداف و ابزارهای دشمن در گام اول انقلاب اسلامی، به انتخابات ۴۰ سال دوم انقلاب اسلامی، به ویژه انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که اولین انتخابات گام دوم است، توجه جدی کنند تا بتوانند دشمن را همانند دیگر حوزه‌های سیاسی شکست دهند.

حسن خدادی