از اتفاقات جالب در دوران ریاست «مهدی کروبی» بر مجلس می‌توان به ماجرای دستگیری «حسین لقمانیان» نماینده مردم همدان اشاره کرد. لقمانیان به دلیل نطق پیش از دستور هتاکانه به نظام اسلامی در اعتراض به «بازداشت فعالین ملی مذهبی» در دادگاه محکوم و سپس دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. کروبی از این اتفاق ابراز ناخشنودی کرد و گفت من دیگر قادر به اداره مجلس نیستم و به دفتر خود پناه برد! این اقدام عده‌ای از نمایندگان اقلیت را بر آن داشت تا با نوشتن نامه‌ای خطاب به رهبری از ایشان درخواست عفو کنند که با پذیرش رهبری غائله فروکش کرد. جالب است که لقمانیان در دوره نهم انتخابات ریاست‌جمهوری، ریاست ستاد کروبی در همدان را برعهده گرفت. کروبی در زمان ریاست مجلس انتقادهایی هم به شورای نگهبان داشت که بازتاب‌های مختلفی را شاهد بودیم؛ از جمله این اعتراضات می‌توان به مورد ذیل اشاره کرد: «شورای نگهبان چارچوب قانون را هم نمی‌پذیرد، به نام شورای نگهبان دوپینگ نکنید و شورای نگهبان وارد رقابت سیاسی با جریان مورد تأیید امام(ره) شده است.»^۱ مهدی کروبی در انتخابات نهم ریاست‌جمهوری شرکت کرده بود که با شکست سنگین وی انتخابات به پایان رسید. کروبی معتقد بود، نهادهای خاص به نفع یک کاندیدا وارد عمل شده‌اند و با تقلب وی را به پیروزی رسانده‌اند. وی از رهبر معظم انقلاب درخواست کرد، در این مسئله مداخله کند. رهبر معظم انقلاب از درخواست غیرقانونی وی ابراز ناخرسندی کردند و فرمودند اگر اعتراضی دارید، می‌توانید از مجرای قانونی وارد شوید. پس از پاسخ رهبری به درخواست و مطالبه غیر قانونی وی، نامه‌ای به رهبر معظم انقلاب نگاشت و طی آن به روند انتخابات اعتراض کرد. این نامه بلافاصله مورد استقبال رسانه‌های خارجی قرار گرفت و به صورت کامل منتشر شد. کروبی پس از این نامه از تمام سمت‌های خود استعفا داد. کروبی که به عنوان نماینده مجمع روحانیون مبارز در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرده بود، به دلیل اختلاف نظر بین جبهه اصلاحات و نیز حمایت نکردن جدی اعضای مجمع از کروبی و دلایلی دیگر، زمینه انشعاب در مجمع پدید آمد و از مجمع استعفا داد و به تأسیس حزب اعتماد ملی دست زد. کروبی که خاطره تلخی از انتخابات ۸۴ داشت، پس از انتخابات ریاست‌جمهوری نهم در صف منتقدان دولت قرار گرفت و در اظهارنظرها و مقاله‌ها در روزنامه حزب خود (اعتماد ملی) دولت را به باد انتقاد گرفت.

پی‌نوشت:

۱ـ محمدعلی الفت‌پور، بازگشت از نیمه راه.

شهاب زمانی

دعوت اسلامی، یعنی تبلیغ پیام اسلام و توجه دادن انسان به مسئولیتی که در قبال خالق خود دارد. در نوع نگاه انقلاب اسلامی به روابط بین‌الملل، اساس ارتباطات بین‌المللی بر دعوت اسلامی استوار است.(اصل ۱۵۴) در بررسی ابعاد این موضوع توجه به نکات زیر حائز اهمیت است:

۱ـ نظام پذیرش بیگانه باید بر این مبنا صورت گیرد و نمی‌تواند مبنایی صرفاً اقتصادی داشته باشد.(توبه/ ۶) بنابراین تسهیل ورود بیگانگان به سرزمین اسلامی باید به منظور دعوت آنها و زمینه‌سازی هدایت آنها صورت گیرد.^۱ یکی از گله‌هایی که حضرت امام(ره) به رژیم طاغوت داشتند، شرایط غیر اخلاقی گردشگاه‌ها و مراکز توریستی بود.^۲

۲ـ در هرگونه برقراری ارتباط و عضویت در مجامع بین‌المللی، اصل توجه به توحید و محور قرار گرفتن پرستش خداوند متعال ضروری است.(آل عمران/ ۶۴) از این امر چند مطلب برداشت می‌شود:

اول: انگیزه اصلی و اولیه دولت اسلامی از گرد هم آمدن و دست دوستی دراز کردن به دیگر ملل برای دعوت آنها به این امر است که توافق کنند «غیر از خدا را نپرستند و کسی را شریک او قرار ندهند.»(آل عمران/ ۶۴) پس قطعاً مفهوم آیه این خواهد بود که قوانینی جز قوانین خداوند متعال و اراده‌ای جز اراده او را بر خود حاکم نکنند.

دوم: نباید اجازه داده شود حکومت‌های فرعونی و نظامات استکباری بر روابط بین‌المللی حاکم شوند؛ زیرا دعوتی که در آیه ۶۴ سوره آل عمران بیان شده، فقط دعوت به داشتن عقیده نیست؛ بلکه دعوت به عمل و اقدام است.^۳ تبلور این اقدام نیز این است که اجازه داده نشود نظامی به جز نظام الهی بر جهان حاکم شود.^۴

سوم: چون انقلاب اسلامی ذاتی فرهنگی دارد، اصل دعوت به اسلام از ارزش‌های بنیادین آن به شمار می‌رود. بنابراین در تشکیل سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های جمهوری اسلامی قبل از هرچیز باید به ویژگی و مأموریت اصلی آن، یعنی دعوت اسلامی^۵ و دفاع از هویت نظام اسلامی^۶ توجه کرد.

چهارم: روش‌های دعوت نیز باید روش‌هایی فرهنگی باشند.(نحل/ ۱۲۵) به این ترتیب، راه جذب غیر مسلمانان و روبه‌رو شدن با جهانیان به منظور هدایت آنها، استفاده از روش‌های علمی و اقناعی است.

پی‌نوشت‌ها:

۱ـ علامه طباطبايى، المیزان، ج ۹، ص ۲۰۵.

۲ـ امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج ۱۶، ص ۱۵۰.

۳ـ علامه طباطبایی، همان، ج ۳، ص ۳۹۰.

۴ـ امام خمینی(ره)، همان، ج ۱۵، ص ۵۰۷.

۵ـ امام خمینی(ره)، همان، ج ۱۴، ص ۵۹.

۶ـ مقام معظم رهبری، دیدار مسئولان وزارت امور خارجه با رهبر انقلاب، ۲۵/۵/۱۳۸۲.

عباسعلی عظیمی‌شوشتری