تحریمها به دلیل ساختار ضعیف، ناکارآمد و شکننده اقتصاد ملی ایران بر کشور اثرگذار بوده و در واقع ضعفهای ساختاری اقتصاد ایران را پیش چشم ما نمایان کرده است. تحریم اگرچه مشکلات جدی برای کشور به وجود میآورد؛ اما در عین حال یک فرصت طلایی برای اصلاح ساختارها ایجاد کرده و مقاومت سیاسیون در برابر اصلاح ساختارهای اقتصاد را کاهش میدهد. در وضعیت فعلی، اگرچه تحریمها ناکارآمدی اقتصاد ایران را نمایانتر کرد، اما حذف تحریمها قادر به حل مشکلات ساختاری اقتصاد ایران نخواهد بود و تنها راه، عزم جدی دولت برای سالمسازی اقتصاد است؛ در غیر این صورت حذف تحریمها صرفاً مسکنی موقتی خواهد بود.
اقتصاد چین در دهههای اخیر از معدود اقتصادهای دنیا بوده که همواره رشدهای اقتصادی مثبت و بسیار بالا داشته است، با این حال طبق آماری که دولت چین درباره شرایط اقتصادی این کشور در سال گذشته منتشر کرد، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در سال گذشته به ۶/۱ درصد منحصر شد که نسبت به سالهای گذشته کاهش داشته است. از زمان اصلاحات اقتصادی اواخر دهه ١٩٧٠، اقتصاد چین رشد قابل توجهی داشته که در برخی سالها حتی از ۱۵ درصد هم بیشتر بوده است. با این تفاسیر میتوان گفت رشد اقتصادی در چین به پایینترین میزان خود در سه دهه گذشته رسیده است.
«نقدینگی» به مجموعه پول و شبه پول در اقتصاد گفته میشود. پول همان اسکناسهای در اختیار مردم و افراد جامعه (Cash) و شبه پول نیز میزان پول و اعتبار افراد حقیقی و حقوقی در حسابهای بانکیشان است که به مجموع این دو (پول و شبه پول) نقدینگی گفته میشود. هر گاه در اقتصادی قیمتها همواره در حال افزایش بوده و ثبات قیمتی در حداقل حالت ممکن خود قرار گیرد، درصد شبه پول کاهش و میزان پول در جامعه افزایش پیدا میکند که خود این موضوع سبب افزایش سرعت گردش پول در آن اقتصاد و افزایش قیمتها خواهد شد.