حسین عبداللهی‌فر/ با اظهارنظر یکی از تحلیلگران سیاسی منتسب به اردوگاه اصولگرایان درباره پیش‌بینی آینده انتخابات و اینکه برخی از چهره‌های این جریان ادامه ریاست جمهوری روحانی را محتمل دانسته‌اند، عده‌ای با ذوق‌زدگی از این موضوع، آن را به نوعی پذیرش شکست جبهه اصولگرایی دانسته و برخی دیگر نیز آن را نشانه‌ای از عقلانیت در عقلای آن توصیف کرده‌اند؛ این در حالی است که حامیان دولت در جریان اصلاحات با تردید جدی به پیروزی روحانی نگریسته و به استناد برخی شواهد و نظرسنجی‌ها از ضرورت رقیب‌تراشی برای وی سخن
می‌گویند.
اینکه اصلاح‌طلبان و حتی برخی کارگزاران نگران رأی‌آوری مجدد روحانی هستند، عجیب به نظر نمی‌رسد؛ چراکه برگزاری انتخابات در شرایط کنونی و وضعیت عادی به پیروزی روحانی منتهی نمی‌شود و آنچه می‌تواند رأی‌‌‌آور باشد، حضور رقبای جدی است. اگر این فرد از جریان اصولگرا یا هر کس دیگری، مخالف روحانی باشد، اصلاح‌طلبان و اعتدالیون را به حفظ روحانی تحریک می‌کند؛ اما اگر این شخص از جانب اصلاح‌طلبان باشد، اصولگرایان را ناگزیر به حمایت از روحانی می‌نماید تا به اصطلاح بین گزینه بد و بدتر به گزینه بد تن دهند. ضمن آنکه اصلاح‌طلبان روی ماندن رقبای مخالف روحانی تردید جدی دارند؛ به ویژه آنکه ردّ صلاحیت آنها را نیز بعید نمی‌دانند.
عجیب آنجاست که اصولگرایان در وضعیت کاملاً متفاوتی قرار داشته و نمی‌توانند به صورت انفعالی تسلیم هر نتیجه‌ای شوند؛ از این رو ورود این جریان به عرصه رقابت‌ها الزاماً باید جدی و حداکثری باشد؛ زیرا منطق و دلایل عدیده‌ای دارد. برخی از این علل عبارتند از:
۱ـ بقای گفتمانی اصولگرایان ایجاب می‌کند که در انتخابات آتی مقهور دوقطبی‌سازی‌ها قرار نگرفته و به هیچ یک از دو قطب گرایش پیدا نکنند. رفتن اصولگرایان به هر یک از دو قطب اختلافات داخلی آنها را تشدید کرده و کیان و موجودیت‌شان در افکار عمومی را به مخاطره می‌اندازد.
۲ـ موجودیت اصولگرایان به حضور مستقل و کارکرد جریانی آن در ایجاد قطب سوم در انتخابات است که اولین نتیجه آن نجات کشور از پیامدهای فضای دوقطبی و از بین بردن زمینه‌های بهره‌گیری دشمنان انقلاب از آن است. ضمن آنکه هضم شدن این جریان در قطب‌های موجود سبب کاهش مشارکت مردم در پای صندوق‌های رأی می‌شود که خواست دشمنان نظام اسلامی است.
۳ـ اصولگرایان می‌توانند به نتیجه هم نیم نگاهی داشته باشند؛ اما مهم‌تر از آن حفظ پایگاه اجتماعی و برنامه‌ریزی برای آینده است که با پی بردن به وزن خویش، می‌توانند با نگاهی آسیب‌شناسانه به بازسازی آن بپردازند.
۴ـ حضور نداشتن اصولگرایان سبب سرگردانی آرای بسیاری از تکلیف‌گرایان می‌شود. کسانی که از وضعیت موجود راضی نبوده و می‌خواهند آن را تغییر دهند؛ اما نمی‌‌خواهند به وضع سابق باز گشته و آزموده را بیازمایند.
بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آنچه اصولگرایان از نتیجه انتخابات می‌گویند، به معنای انفعال و کناره‌گیری از عرصه رقابت‌ها نیست؛ بلکه رصد و تحلیل وضعیتی است که برای فائق آمدن بر آن، اولین گام پیش‌بینی دقیق صحنه و باز نکردن دست خویش نزد رقبا و پرهیز از شتابزدگی در اعلام نامزدهای اصلی است.
