حسین عبداللهیفر/ خبری که خیلی ظریف مطرح شد و بسیاری ظریفتر از آن گذشتند، طرح نامزدی محمدجواد ظریف بود. موضوع مهمی که با وجود شباهتش به یک شوخی سیاسی از جنبههای زیادی تأملبرانگیز است. یکی اینکه اهداف و انگیزه طراحان چیست؟ و دیگر اینکه تا چه حد و اندازه قابلیت اجرا دارد. به عبارت روشنتر، تصور نشستن ظریف در جایگاه رئیسجمهور ایران اسلامی چقدر به واقعیت نزدیک است؟
در پاسخ به این پرسشها نخست باید اشاره داشت طراحان اصلی این موضوع که در میانه اعتدالیون و اصلاحاتیها قرار دارند خود میگویند هدفشان این است که اگر روحانی به هر دلیلی از ورود به عرصه رقابتها خودداری کند، در آن صورت او باید رئیسجمهورساز باشد. درست شبیه آنچه درباره آقای هاشمی در انتخابات قبلی پیش آمد.
اما تحلیلگران معتقدند این پیشنهاد چند پیام ضمنی دارد؛ یکی اینکه حتی افراد نزدیک به دولت و بیطرف نیز رأی نیاوردن روحانی را محتمل دانسته و هر چه میزان ضریب احتمال آمدن احمدینژاد کاهش یابد، این خطر برای روحانی و هوادارانش جدیتر میشود.
جملات تحریکآمیز زیباکلام برای تقویت حضور احمدینژاد و پیشگویی در احتمال رأیآوری آن که حمایت اصولگرایان از او مشروط شده، در همین راستا قرار دارد؛ چراکه او بهخوبی میداند حمایت کامل اصولگرایان از نامزدی احمدینژاد تقریباًً محال بوده و آنها به دلایل زیادی ناگزیر به رقابت با وی هستند. در این صورت آرا احمدینژاد حتی اگر چنانچه اصلاحطلبان پیشبینی میکنند آرای وی 15 میلیون رأی باشد، اما برای پیروزی بر روحانی کفایت نخواهد کرد؛ چراکه حضور او بیش از آنکه برای خودش رأیساز باشد، برای حضور و حمایت تمامقد اصلاحاتیها و اعتدالیون و همه هواداران دولت فعلی از روحانی کارساز و تأثیرگذار خواهد بود.
پیام دیگر مطرح کردن ظریف، تسلای خاطر به روحانی است که این روزها برای آمدنش با تردیدهایی روبهروست؛ یعنی میخواهند به او بگویند که راه دولتش حتی بدون او هم ادامه خواهد یافت و شأن او در دولت ظریف کاهش نخواهد یافت.
دو پیام دیگر طرح نام ظریف، به دو جریان سیاسی کشور است. پیام به اصولگراها این است که گمان نکنند با نیامدن روحانی پیروز انتخابات خواهند بود.
پیام به اصلاحطلبان نیز این است که فکر منصرف کردن روحانی به امید اینکه جایگزین وی خواهند شد، نباشند. مؤید این ادعا را هویت حامیان ظریف تأیید میکند. طراحان نامزدی ظریف کسانی هستند که حفظ کرسی ریاست جمهوری در جایگاهی نزدیک به وضعیت کنونی را تنها در گرو روی کار آوردن امثال ظریف میدانند و از جایگزین اصلاحطلب روحانی به همان اندازه بیمناکند که از یک نیروی اصولگرا.
اما اینکه موضوع آمدن ظریف تا چه اندازه جدی و ریاست او در این جایگاه چقدر محتمل است، میتوان گفت؛ نه شخص آقای ظریف و نه کسانی که از او میخواهند تا وارد عرصه رقابتهای انتخاباتی شود، انتظار تحقق عملی این ایده را ندارند، اما چنانچه اشاره شد تصور حضور وی در این جایگاه بیش از واقعیت آن کاربرد دارد؛ چراکه اولاًً دست جریان میانه و اعتدالیون را برای داشتن جایگزین روحانی خالی نشان نمیدهد و ثانیاًً مشکل اساسی سرگردانی و ناامیدی که گریبان حامیان دولت را گرفته با ایجاد بارقه امیدی حل میسازد و مهمتر اینکه به شخص روحانی پیام میدهد که مبادا برای حل مشکلاتش به سمت اصولگرایان و جامعه روحانیت، یعنی خاستگاه اصلی خود حرکت کند؛ خبری که هفته گذشته از زبان سخنگوی جامعه روحانیت شنیده شد و با واکنشهای تندی مواجه شد.