عبدالله عبادی/جمهوری بوسنی و هرزگوین به لحاظ موقعیت جغرافیایی در جنوب شرق اروپا و در شبه جزیره بالکان قرار گرفته است و با کشورهای کرواسی، صربستان و مونتهنگرو مرز مشترک دارد. این کشور از دو ناحیه بوسنی در شمال و هرزگوین در جنوب تشکیل شده است و مرز آبی آن به طول 22 کیلومتر تنها راه دسترسی این کشور به آبهای آزاد است.
براساس موافقتنامه صلح دیتون، بوسنی و هرزگوین از دو موجودیت به نام فدراسیون بوسنی با حدود 51 درصد «شامل مسلمانان و کرواتها» و جمهوری صربسکا با حداقل 49 درصد قلمرو و یک منطقه ویژه به نام برچکو که اداره آن با جامعه بینالمللی میباشد، تشکیل شده است.
آغاز روابط
در 26 دسامبر سال 1997 دیوید لوی، وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی با جادرانکو فرلیک، وزیر امور خارجه بوسنی دیدار کرد و با امضای چندین موافقتنامه همکاری در زمینههای مختلف روابط دوجانبه آغاز شد. در این دیدار وزرای خارجه دو طرف بر گسترش سطح تعاملات در زمینههای مختلف نیز تأکید کردند. چنانکه دیوید لوی به فرلیک گفت: «اسرائیل در سال 1992 برای شناسایی کشور بوسنی در سازمان ملل رأی مثبت داد و طی چند سال گذشته چندین محموله غذا، دارو و کمکهای اولیه برای مردم کشور شما ارسال کرده است، همچنین در جریان جنگ داخلی این کشور بیش از یکصد نفر از آوارگان بوسنی وارد اسرائیل شده و پناهندگی گرفتهاند.»
وی تأکید کرد که در جریان جنگ بوسنی، رژیم صهیونیستی بارها نگرانی خود را از حمله به غیرنظامیان اعلام کرده بود، لوی گفت: «از اینکه صلح دیتون سبب پایان جنگ و برقراری صلح و ثبات در بوسنی شده بسیار خرسندم، دولت اسرائیل امیدوار است مراحل بازسازی در بوسنی هرچه سریعتر آغاز شود و روابط دو طرف به سود مردم بوسنی و اسرائیل باشد.»
در 27 دسامبر سال 1999 یائول آلون، سفیر رژیم صهیونیستی در مجارستان استوارنامه خود را به رئیسجمهور بوسنی تقدیم کرد و به این ترتیب از زمان آغاز روابط در سال 1997، اولین سفیر رژیم صهیونیستی به دولت بوسنی معرفی شد. به دنبال ورود سفیر رژیم اشغالگر قدس دولت بوسنی نیز طی نامهای به وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی دنیل آبراهام رومانو را سفیر خود در اراضی اشغالی معرفی کرد. رومانو یکی از استادان یهودی بوسنی بود که در دانشگاههای این کشور مشغول به تدریس بود.
در سال 2014 با وقوع سیل شدید در بوسنی و ایجاد خسارات فراوان که بر اثر آن هزاران نفر خانه و کاشانه خود را از دست دادند، رژیم صهیونیستی که همواره مترصد استفاده از فرصتهاست با ارسال 15 تن مواد غذایی، چادر، دارو و... سعی در پنهان کردن چهره کریه خود در بین مسلمانان این کشور داشت؛ اما در سال 2015 حادثهای رخ داد که نشان داد مردم بوسنی هیچ علاقهای به داشتن روابط با این رژیم ندارند.
در تیرماه 1394 فدراسیون فوتبال بوسنی از فدراسیون فوتبال رژیم صهیونیستی دعوت کرد تا یک بازی دوستانه بین دو تیم ملی بوسنی و رژیم صهیونیستی برگزار شود، از این رو تیم فوتبال رژیم صهیونیستی برای یک دیدار دوستانه عازم بوسنی شد و در روز 12 ژوئن 2015 به مصاف این تیم در شهر زنیتسا رفت؛ اما تماشاگران بوسنیایی پیش از آغاز این دیدار با آتش زدن پرچم رژیم صهیونیستی شروع به سردادن شعار علیه رژیم صهیونیستی کردند، هرچند این بازی با پیروزی تیم بوسنی همراه شد؛ اما تماشاگران بوسنیایی پس از مسابقه با تجمع در اطراف هتل محل سکونت تیم رژیم صهیونیستی اقدام به لگدکوب کردن پرچم این رژیم و سردادن شعار به نفع فلسطین کردند.
به دنبال تضعیف موقعیت رژیم صهیونیستی در بوسنی، گالت بلک، یکی از مقامات وزارت خارجه این رژیم در مرداد 1394 عازم سارایوو شد و با مقامات بوسنیایی دیدار و گفتوگو کرد. وی در این دیدار به وزیر امور خارجه بوسنی گفت: «اسرائیل، بوسنی را بخشی از بالکان میداند و بر پایه این موضوع روابط خود را با این کشور برقرار کرده است، بوسنی، هم به دلیل فاصله جغرافیایی نزدیک و هم به دلیل نبود تفاوتی چندان بین روحیات و اخلاقیات مردمش برای صهیونیستها کشور مهمی است، ما به طور سنتی با منطقه بالکان روابط خوبی داریم و میتوانیم روابط با بوسنی را در همه سطوح توسعه دهیم.»
وی همچنین در رابطه با آتش زدن پرچم اسرائیل در مسابقه فوتبال گفت: «این مسئلهای است که باید با تعلیم و تربیت جوانان در فضای مدارا و مخالف با یهودیستیزی حل شود، در رابطه با فهم مناقشه اسرائیل و فلسطین فکر کنم نظر مردم بوسنی غالباً ریشه در کمبود اطلاعات دارد. اگر قرار باشد من 24 ساعت برنامه شبکه الجزیره را ببینم احتمالاً موضعی مبنی بر حمایت از فلسطین خواهم داشت، من با موضع حمایت از فلسطین مخالفتی ندارم؛ اما با موضع ضد اسرائیلی مخالفم.»
گالت بلک همچنین حجم مبادلات تجاری بین بوسنی و رژیم صهیونیستی را بسیار پایین دانست و بر افزایش آن تأکید کرد.