(تقدیم به رهبر معظم انقلاب)
ای وای، در بهاران، باران اگر نبارد
در چشم چشمههایش، آبی دگر ندارد
ای وای، روزگاری، گر باغبان پیری
در باغ زندگانی، بذر وفا نکارد
مهر و وفا بمیرد، خفاش جان بگیرد
داغی به قلب نیکان، خفاش میگذارد
لبخند باغبان را، همواره دوست دارم
او تا ظهور مهدی(عج) عزت به بار آرد
***
آرزو و انتظار
شاداب میشود گل، با قطرههای باران
گل میشود شکوفه، همواره در بهاران
در آرزوی روزی، که آرزو بر آید
بینند روی ماهش، یک لحظه بیقراران
«یا رب»، عنایتی کن بر عاشقان بیدل
روشن شود دو چشم بیدار انتظاران
شوق هزار ساله، روییده در وجودم
از رحمتت الهی، بر جان ما بباران
این آرزو «فرائی» جانم به وجد آرد
روز ظهور جان را، در پای او بیفشان
***
بهاریه
بهار اندر بهار آن روز باشد، که نگار آید
عزیز فاطمه خوشحال، بعد از انتظار آید
چه خرم میشود عیدی، میان جمع ما باشد
اگر آید، به جمع بیقرارانش، قرار آید
جهان سرسبز باشد، از قدوم حضرت مهدی(عج)
ز کوی و برزن آوای دلانگیز نگار آید
گل و گلشن، به وجد آیند، از بوی خوش دلبر
سرود عشق از ما دل برد آنجا، که یار آید
ز روی و موی و بوی او، وزد گر باد نوروزی
جهان مسرور و خندان میشود بوی بهار آید
به هر کس آورد از او نشانی، مژدگانی ده
بگو: عید است، آن روزی که یار خوشعیار آید
مرا این آرزو در دل، هماره زنده میماند
مخور غم ای «فرائی»، زاده دل دلسوار آید
عبدالمجید فرائی