مهربان باشیم

مهربانی نیاز است...

نیازی برای آدم گمشده امروز

مهربانی یک انتخاب است

«باور کنیم آدم‌های خوب خودشان نخواسته‌اند هفت‌خط باشند.»

کسانی که دوست‌تان دارند شاید پشت هر لبخندشان، از شما رنجی به دوش دل دارند، اما دوست‌تان دارند؛ 

لابد آنها ارزش دوست داشتن را می‌دانند!

دوست داشتن حرمت است، منفعت نیست

خلوص است، رنگارنگ شدن نیست

صفای دل است و بلاهت نیست

دوست داشتن را دوست بداریم.

بی‌ریا، پاک و با تمام وجود مثل خدای مهربان لایق مهربانی باشیم...

امیرالمؤمنین علی(ع) فرمودند: 

«به راستى كه خداى تبارك و تعالى بر زمين نظر افكند و ما را برگزيد و نیز براى ما پیروانی برگزيد كه ما را يارى می‌كنند و با شادى ما شاد می‌شوند و به خاطر اندوه ما اندوهگين می‌گردند و مال و جان‌شان را در راه ما بذل می‌کنند، آنان از ما هستند و به سوى ما می‌آيند.»

غرر‌الحكم 

و درر‌الكلم، ص 118

 مهدی امیدی/ خبر «خودکشی دو نوجوان، تحت تأثیر بازی نهنگ آبی» بار دیگر اهمیت توجه به سرگرمی‌های رایانه‌ای و مجازی را برجسته کرد. 

این مطلب مبنای اصلی را بر این موضوع قرار نداده که تمامیت فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای را محکوم کند؛ بلکه همه سخن بر آگاهی نسبت به چنین پدیده‌ها و ابزارهایی است. مردم باید بدانند که بازی‌های رایانه‌ای و تلفن همراه، برخلاف عنوان‌شان به هیچ وجه ابزارهایی صرفاً سرگرم‌کننده و تفریحی نیستند. به ویژه بازی‌های خارجی، ابزارهایی راهبردی برای کاشت انواع ذهنیت‌ها و روحیات در خردسالان هستند. حتی بازی‌هایی که به ظاهر هیچ‌ وجه ایدئولوژیک یا غیر اخلاقی هم ندارند؛ اما به طور غیر مستقیم بر ضمیر ناخودآگاه کودکان تأثیر می‌گذارند. تأثیری که شاید سال‌ها پنهان بماند و در دوران بلوغ یا بزرگسالی، در قالب ناهنجاری روانی و رفتاری یا انحراف جنسی و اخلاقی بروز پیدا کند.

بنابراین، اگر نظارت دستگاه‌های مربوطه و به ویژه خانواده‌ها اعمال نشود، نمی‌توان انتظاری جز آسیب دیدن نسل جدید از این‌گونه ابزارها داشت. 

واقعیت تأمل‌برانگیز در زمینه بازی‌های رایانه‌ای این است که در حال حاضر خطر این موضوع فقط از یک جنبه نیست. طی سال‌های اخیر و با گسترش فضای مجازی، بازی‌های رایانه‌ای از چنان دامنه رشد کمی و کیفی برخوردار شده‌اند که اگر برخورد حساب شده و هوشمندانه‌ای در برابر آنها صورت نگیرد، خسارت‌های فراوانی را باید پرداخت. همچنان که خودکشی دو نوجوان در اثر آموزه‌های روانی و ذهنی یک بازی، خسارت جبران‌ناپذیری است. چند سال گذشته، رسانه‌ها درآمد بازی‌های رایانه‌ای در منطقه غرب آسیا را بیش از 100 میلیارد دلار در سال تخمین زده بودند که این آمار به طور حتم امروز بیشتر هم شده است. نکته مهم این است که رژیم صهیونیستی نیز در تولید بسیاری از بازی‌های مخرب که در کشورهای اسلامی و از جمله ایران منتشر می‌شود، مشارکت دارد. 

آنچه حساسیت و اهمیت این بازی‌ها را بالاتر برده، پیشرفت کیفی آنهاست؛ یعنی بازی‌های مجازی جدید، برخلاف بازی‌های قدیمی که در قالب‌هایی، چون «آتاری»، «میکرو»، «سه‌گا» و... مشهور بودند، تنها به یک سناریو محدود نیستند. ویژگی خاص بازی‌های نوین، تعاملی بودن آنهاست؛ یعنی نرم‌افزار بازی‌ها به گونه‌ای است که به بازیگر می‌گویند چه برنامه‌ها و فعالیت‌هایی را می‌توانند اجرا کنند و چه اقداماتی را نمی‌توانند. هر چه فرد امکان بیشتری برای دخل و تصرف در گزینه‌ها و سناریوهای بازی‌ها داشته باشد، بیشتر لذت می‌برد، در نتیجه احتمال اعتیاد و تأثیرپذیری از چنین بازی‌هایی بیشتر از گذشته است. افزون بر این، بازی‌های نوین از نظر گرافیکی نیز واقع‌گرا و جذاب‌تر هستند و می‌توانند فضایی شبیه به زندگی واقعی را بازسازی کنند. به همین دلیل هم رخنه آنها در ضمیر ناخودآگاه کودکان و نوجوانان در زمینه نهادینه شدن سبک زندگی، شدیدتر و عمیق‌تر صورت می‌گیرد. شاید بسیاری از خانواده‌ها ندانند؛ اما واقعیت این است که برخی از بازی‌های مجازی جدید که در دسترس فرزندان آنهاست، مضمون و محتوای وحشت و توهم دارند. این بازی‌ها ‌ـ که حتی استفاده از آنها در غرب هم ممنوع است ‌ـ یکی از عوامل ایجاد اختلالات عصبی و روانی در نوجوانان هستند. حتی کارشناسان اعتقاد دارند، بعضی از توهمات و کابوس‌ها در بچه‌ها، ثمره بازی‌های مجازی است. همچنین، بیشتر بازی‌های رایانه‌ای خارجی و غیر مجاز، روایت‌هایی جنسی دارند؛ یعنی بچه‌ها در حین بازی، گاهی در نقش یک فعال جنسی ظاهر می‌شوند و این نتیجه‌ای جز درگیر شدن ذهن کودکان و نوجوانان با موضوعات ضد اخلاقی ندارد که خود به ضعف عصبی و بحران‌های روانی منتج خواهد شد.

اما پس از طرح همه این مسائل، این سؤال پیش می‌آید که چه باید کرد؟ قدم اول این است که مسئولان فرهنگی، به ویژه در حوزه‌هایی چون فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای، احساس مسئولیت بیشتری کنند؛ یعنی مسئولان باید همه کودکان و نوجوانان ایرانی را فرزند خودشان بدانند. متأسفانه، طی سال‌های اخیر با اهداف سیاسی و برای جلب رأی و حمایت نسل جوان، برخی از سیاست‌گذاران و مدیران فرهنگی و رسانه‌ای به سمت تضعیف نظارت رفته‌اند. غافل از اینکه نبود نظارت بر این عرصه به معنای آزادی نیست؛ بلکه نتیجه‌ آن سلطه دشمن بر این عرصه و محدود شدن توان ماست. ضمن اینکه نظارت به هیچ وجه به معنای کاهش آزادی و حذف و سانسور نیست؛ بلکه از یک سو باید دائم درباره تهدیدات فضای مجازی و از جمله بازی‌های عرضه شده در این فضا به خانواده‌ها هشدار داد و از سوی دیگر، روش‌های جایگزین افزایش یابد؛ یعنی باید بازی‌ها و سرگرمی‌های سالم فضای مجازی به مردم معرفی شوند.

پیاده‌روی اربعین در دوران ظهور چگونه است؟

از همه ملیت‌ها می‌آیند.

همه زبان هم را می‌فهمند.

هیچ زباله‌ای روی زمین نمی‌ماند.

وقت نماز، هر جا بایستی قامت جماعت می‌بندی.

سراسر مسیر روشن و چراغانی است.

حیوانات برای قربانی و غذای نذری شدن پیش‌قدم می‌شوند.

هیچ غذایی اسراف نمی‌شود.

از اول تا آخر مسیر وسیله نقلیه هست، اما زائران پای پیاده را ترجیح می‌دهند.

لازم نیست زودتر در موکب‌ها زنبیل بگذارید و جا بگیرید، هر جا توقف کنید، محل اسکان شماست.

دولت‌ها و حکومت‌ها هم، همپای ملت برای خدمت به زوار دست و پا می‌شکنند.

هیچ کس دلهره ناامنی و آشوب ندارد.

هیچ کس نمی‌گوید این همه فقیر و گرسنه در جهان است آن وقت شما کجا خرج نالازم می‌کنید.

جنگ و خشونت و تروریسم و کشت و کشتار در جهان نیست.

قلب و عقل زائران مملو از شور و معرفت عاشورایی است.

پایمال حق‌الناس، بدخلقی، کینه‌های قومیتی نداریم.

هیچ کس با دمپایی دیگران حمام نمی‌رود، لباس خیس‌شان را بالای سر ملت آویزان نمی‌کنند که تا صبح چکه 

کند!

دستگاه گرمایش و سرمایش همه موکب‌ها سالم است.

اینترنت رایگان نامحدود پرسرعت در همه مسیر برقرار است.

هیچ مرد و زن نامحرمی به هم تنه نمی‌زنند.

همه خانوم‌ها پوشیه بر صورت دارند.

همه مردها چشم‌شان درویش است.

بدون ترس از مفقودی، کفش و کوله‌ات را هر جا بخواهی رها می‌‌کنی.

انعکاس رسانه‌ای بین‌المللی خواهد داشت.

هیچ کس در فضای مجازی با سوز و گداز التماس دعا نمی‌گوید که قلبت فرو بریزد و تردید کنی نکند به جای 

ثواب، فقط حسرت بقیه را برانگیختی.

این سفر هیچ دو محبوبی را از هم دور نمی‌کند، همه راضی هستند.

اعضای خانواده و کاروان همدیگر را گم نمی‌کنند.

آدم‌ها خودشان را پیدا می‌کنند در طریق‌الحسین...

اسیر باده عشقم  بهانه می‌خواهم

کبوترانه ز دست تو دانه می‌خواهم

به زیر پای غلام تو خانه می‌خواهم

غزل غزل، اثری جاودانه می‌خواهم

به روی دوش گرفتم علم به خاطر تو

دل به جاده و صحرا زدم به خاطر تو

ز آستان نجف پر گرفت اشعارم

قدم‌قدم به مسیرت، ترانه می‌بارم

دوباره کوله‌ای از جنس عاشقی دارم

نمی‌توانم از این شوق دست بردارم

چقدر عاشق خسته به راه بسیار است

چقدر قلب شکسته به راه بسیار است

عصا به دست، زنی سمت جاده می‌آید

برای عرض ارادت پیاده می‌آید

به سر هوای حرم صاف و ساده می‌آید

به شوق روی تو با خانواده می‌آید

فرشتگان به تماشای جاده آمده‌اند

دخیل بر کف پای پیاده‌ها زده‌اند

صدای دخترکی می‌رسد، بیا زائر

تو را قسم به رقیه «هلا، هلا» زائر

بنوش اندکی از آب و چای ما زائر

غبار هر قدمت روی چشم‌ها، زائر 

تمام زندگی ما فدای ارباب است

دل شکسته ما خاک پای ارباب است

دوباره نوکرتان غرق درد جانکاه است

دل شکسته‌ام انگار قسمتش آه است

و شعر همدم این اشک‌های بیگاه است

حسین ذکر نفس‌های مانده در راه است

چقدر واژه ببارم که رخصتی بدهی

به قلب عاشق بی‌تاب فرصتی بدهی

دوباره نوکرتان از مسیر جا مانده

شبیه قطره‌ای از عاشقان جدا مانده

اسیر و دربه‌در شعر کوچه‌ها مانده

خودت بگو به همه شاعرت چرا مانده؟

دوباره روضه به روضه گدای‌تان شده است

نفس‌نفس غزلش کربلای‌تان شده است

حسین رستمی

 آرزوی نویسنده مطرح ترکیه‌ برای نوشتن کتاب قاسم سلیمانی

مرات تکین، روزنامه‌نگار تركيه‌اي در ديدار وابسته فرهنگي ايران در استانبول گفت: «آرزو دارم کتاب بعدی خودم را درباره قاسم سلیمانی بنويسم.»

عبدالرضا راشد، وابسته فرهنگی ایران در استانبول با ایلبر اورتایلی، ایران‌شناس و مورخ و مرات تکین، نویسنده و روزنامه‌نگار تركيه‌اي، دیدار و گفت‌وگو کرد. مرات تکین، در اين ديدار ضمن تمجید از سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در ابعاد مختلف سیاسی و فرهنگی در منطقه، گفت: «آرزو دارم کتاب بعدی خویش را درباره شخصیت ژنرال قاسم سلیمانی که در واقع قهرمان قرن 21 است، به رشته تحرير درآورم.»

ایلبر اورتایلی، مورخ شهير تركيه‌اي هم با تحسین ایرانی‌ها در طول تاریخ، ایران امروز را نقطه قوت در منطقه خاورمیانه دانست و بر ضرورت همکاری‌های فرهنگی دو کشور تأکید کرد.

عبدالرضا راشد، وابسته فرهنگي كشورمان در استانبول نیز با تأکید بر نقش نویسندگان و روشنفکران جامعه در تقویت روابط دو کشور ایران و ترکیه در سطوح مختلف، برای زمینه‌سازی تعامل نویسندگان مستقل جامعه ترک با نویسندگان کشورمان اعلام آمادگی كرد.

سوگند به دل‌های تپنده زائرانت

سوگند به پاهای خسته

و غبار نشسته برجامه‌هاشان

که دیگر غریب و تنها نیستی، حسین جان!

مگر می‌شود غریب بود با این همه زائر عاشق؟!

تو اینک پُر کس‌ترین شهید روی زمینی 

اگر دیروز ندای «هل من ناصر ینصرنی»‌ات را پاسخ نگفتند

امروز به جبران دیروز

کاروان کاروان عشق

پای پیاده

با همة دل لبیک‌گویت شده‌اند

به ارادت می‌آیند

و به حرارت نامت را زمزمه می‌کنند

آذرخشی است در پس سوسوی چشمان‌شان

و قوتی است در پس کشان‌کشان گام‌های‌شان

ارباب خوبان!

بهار عاشقانت ظهور حضرت حجت است

دعا کن که برسد این بهار

تا همگی در رکاب مولامان و 

همنوا با او

بر سر خوان کرمت میهمان شویم...

 حسین کارگر/ قیام بزرگی که در قالب «پياده‌روي اربعين» هر سال از مبدأ نجف به مقصد کربلا برگزار می‌شود، سراسر جلوه‌های فرهنگی و هنری ناب و کم‌نظیری دارد. این سوگواره و آیین مذهبی و اجتماعی، برخلاف بیشتر جشنواره‌هاي هنري يا مسابقات ورزشي، نه براساس اهداف و مقاصد مادي‌گرايانه، بلکه در نتیجه جوشش خودآگاهی و شعور فرهنگی انسان‌ها حادث می‌شود؛ به همین دلیل هم رسانه‌های غربی تمام تلاش خود را می‌کنند تا بزرگ‌ترین گردهمایی در جهان را سانسور کنند. با این حال، راه‌پيمايي اربعین و مشارکت‌کنندگان در این مناسک، خودشان به طور مستقل یک رسانه و پدیده فرهنگی ژرف و تأثیرگذار هستند که پیام انقلاب اسلامي و جبهه مقاومت را به جهانيان ابلاغ مي‌کنند؛ اما این مراسم چه ارتباطی با هنر دارد؟

همه قبول دارند که برترين محصولات هنري، آنهایی هستند که در عين بومي بودن، مخاطب جهاني را هم هدف قرار می‌دهند. مهم‌ترين ويژگي فرهنگي مناسک عظيم اربعين هم اين است که در عين بومي و مکتبي بودن، جهاني هم هست. جلوه جالب چنين مراسمي، حضور افرادي از مليت‌ها، قوميت‌ها، نژادها و فرهنگ‌هاي مختلف در کنار يکديگر است. را‌ه‌پيمايي اربعين از اين نظر، وحدت در جهاني پر از کثرت و گوناگوني است. حضور دسته‌ها، مواکب و گروه‌هاي مختلف عزاداري و فعاليت‌هاي آیینی آنها، يکي از جلوه‌هاي آشکار و ظاهري تجلي فرهنگ در اين گردهمايي است؛ اما افزون بر اينها، در اين پياده‌روي عظيم، مي‌توان لايه‌هاي دراماتيک و هنري عميق‌تري را هم کشف کرد.

چالش اصلي در حوزه نظريه‌هاي هنري و دراماتيک، به ويژه در عرصه دانشگاهي و دانش‌پردازي، اين است که مبناي همه نظريات ما، غربي است؛ برای نمونه در دانشگاه‌هاي ما به هنرجويان 36 وضعيت دراماتيک تدريس مي‌شود که در ميان آنها وضعيت‌هايي ترسيم شده که ربط و نسبتي با اخلاق، مرام و دين ما ندارند. اين در حالي است که در راه‌پيمايي اربعين که ميدان بزرگ تجلي فرهنگ اسلامي و ايراني است، مي‌توان وضعيت‌هاي نمايشي و دراماتيک مختلف و تازه‌اي را کشف کرد؛ عشق، حماسه، غيرت، از خودگذشتگي، اندوه، شعف، نياز، مبارزه، سلوک، حرکت جمعي و... همه مؤلفه‌هایی هستند که در اين پياده‌روي قابل کشفند و منبعي الهام‌بخش براي درام‌پردازها محسوب مي‌شوند.

يکي ديگر از شاخصه‌هاي مهم در آثار نمايشي و هنري، نمايش سبک زندگي است. اين موضوع مهم در فيلم‌هاي سينمايي و انيميشن، بيشتر به چشم مي‌آيد و اساس داستان و محتوا در بسیاری از اين آثار، بازنمايي نوعي خاص از روش زيستن است. بی‌ترديد، يکي از ميدان‌هاي بزرگ ظهور و بروز آنچه سبک زندگي اسلامي و ايراني مي‌ناميم، در پياده‌روي اربعين اتفاق مي‌افتد. ما در اين عرصه، شاهد يک جامعه خالص و زيستن به شيوه‌اي ناب و برتر هستيم؛ به گونه‌ای که تمرکز يک فيلمنامه‌نويس يا فيلمساز يا کارگردان تئاتر روي گوشه‌اي از اين رود مواج، به اثري کامل و ديدني درباره انسان و انسانيت متعالي تبدیل مي‌شود. پياده‌روي اربعين، تنها جايي در جهان است که همه مرزها و رنگ‌ها، رنگ مي‌بازند و همه براي نيکي و زيبايي مسابقه مي‌دهند. 

اينها همه سوژه‌هايي بديع و خارق‌العاده براي توليدات هنري و تصويري است و مي‌تواند چشم جهانيان را به خود خيره کند. اگر چنين آثاري خلق شوند و به ديده بيگانگان در بيايند، بسياري از تبليغات منفي عليه اسلام و انقلاب اسلامي بي‌اثر خواهد شد.