آيت‌الله اراكي، عضو مجلس خبرگان رهبري درباره نظارت مجلس خبرگان و شفافيت نهادهاي زير نظر رهبري گفت: ايشان خودشان تأكيد كردند كه شما از هر بخش از بخش‌هاي دفتر يا نهادهاي زير نظر رهبري برويد جويا شويد و از داخل اطّلاع پيدا كنيد،‌ راه باز است و زمينه فراهم است و هر معلوماتي را كه نياز داشته باشيد و هر تحقيقي را بخواهيد انجام دهيد، كاملاً همكاري انجام مي‌گيرد. تاكنون هم گزارشي كه به مجلس خبرگان داده شده، اين است كه اين همكاري كامل بوده است.

 هدايت به آشوب

«ابراهيم اصغرزاده» در مصاحبه با روزنامه «سازندگي» گفته است: «من مي‌گويم دولت بايد مقتدر باشد. اگر دولت مقتدر باشد، اصلاح‌طلبان مي‌توانند سرشان را بالا بگيرند. دولت در حال گدايي اقتدار است و مي‌گويد به من اختيار بدهيد. روحاني بايد شرط بگذارد كه اگر اين اقتدار به من برنگردد و من نتوانم در حوزه اقتصاد، فرهنگ، رسانه، جامعه و سياست و به خصوص سياست خارجي به عنوان رئيس دولت و نفر دومي كه از مردم رأي گرفته انجام وظيفه كنم، استعفا مي‌دهم. من با اين روش موافق هستم. دولت اگر بخواهد اين اقتدار را به دست نياورد و دولت فرسوده و رنجوري باشد، اصلاح‌طلبان بايد موازنه قدرت را به سمت جامعه مدني ببرند؛ يعني بايد به سمت جامعه مدني برگردند و با جامعه گفت‌وگو كنند. بايد توده‌هاي مردم از جمله كارگراني كه ماه‌ها حقوق نگرفته‌اند، معلمان، پرستاران، دانشجويان و... همه گروه‌هاي اجتماعي را كه به دليل شرايط موجود اقتصادي و سياسي آسيب مي‌بينند، نمايندگي كنند و بلندگوي آنها باشند.»

 كوپن يا يارانه؟

پس از يك سال اختصاص حدود 14 ميليارد دلار ارز 4200 توماني براي واردات 25 قلم كالاي اساسي به منظور جلوگيري از افزايش قيمت‌ها، مسئولان دولتي به‌ صورت رسمي اعلام كردند كه ارز اختصاص داده شده به دست مصرف‌كننده واقعي نرسيده است و دولت روش‌هاي ديگري در اين زمينه اعمال خواهد كرد. نمايندگان نيز سه راهكار را براي توزيع كالاهاي اساسي ارائه داده‌اند. يكي از روش‌ها اين است كه مواد اوليه وارداتي با ارز دولتي قيمت‌گذاري شود؛ اما با كوپن الكترونيك در اختيار مردم قرار بگيرد. روش دوم اين بود كه دولت قيمت كالا را افزايش دهد؛ اما يارانه ريالي را به‌عنوان مابه‌التفاوت در اختيار مردم قرار دهد و راهكار سوم نيز اين است كه براي حمايت از توليد يارانه ريالي تنها در اختيار توليدكنندگان قرار بگيرد.

تأثيرات عميق انقلاب

محمدحسين صفار هرندي گفت: «ممكن است در روند پيشرفت و حركت انقلاب اسلامي ريزش‌ها و رويش‌هايي ايجاد شود كه روندي طبيعي است و در همه جريان‌ها و انقلاب‌هاي جهان وجود دارد؛ اما مردم در نهايت پشتيبان انقلاب هستند و از اصل انقلاب، حراست و حمايت مي‌كنند.» وي ادامه داد: «در عرصه بين‌المللي و منطقه‌اي نيز انقلاب اسلامي تأثير عميقي داشته و امروز براي حل‌وفصل مسائل منطقه‌اي، به ويژه در كشورهاي اسلامي از جمله يمن، سوريه و عراق، از ايران وساطت مي‌طلبند و همين امر نشانه قدرتمندي و پذيرش حقانيت ايران از سوي كشورهاي جهان است.» صفار هرندي گفت: «امروز تهديد ايران، معنايي ندارد؛ چرا كه از قدرت و نفوذ ايران در منطقه اطلاع دارند و جرئت تعرض به ايران را ندارند.»

عقب‌نشيني سنتكام

واحد فرماندهي مركزي آمريكا (سنتكام) كه از سوي ايران، گروهي تروريستي اعلام شده است، از اعزام ناوشكن «يواس‌اس ميسون» به درياي عمان در واكنش به حادثه‌اي كه براي دو فروند نفتكش اتفاق افتاد؛ خبر داد. با اين حال، «ارل براون» سخنگوي سنتكام، طي بيانيه‌اي تأكيد كرد واشنگتن تمايلي براي ورود به درگيري جديد در سطح خاورميانه ندارد. در بخشي از اين بيانيه آمده: «از منافع خود دفاع مي‌كنيم؛ اما جنگ با ايران در راستاي تأمين منافع راهبردي آمريكا و همچنين جامعه بين‌الملل نيست.» گفتني است بيانيه سنتكام ساعاتي پس از آن منتشر شد كه ايران تأكيد كرد اهميت ويژه‌اي براي تضمين امنيت خليج‌فارس و منطقه خاورميانه قائل است.

سيدتقي هاشمي/  تصميم‌ها و رويكردهاي دونالد ترامپ، رئيس‌جمهور ايالات متحده در مقابل ايران، ‌ممكن است در نگاه اول‌ با ديگر رؤساي‌جمهور اين كشور متفاوت به نظر بيايد. بيانيه‌ها، ‌تهديدات و تناقضات گفتاري و رفتاري مختلفي كه وي با شدت و حدت در شرايط مختلف اعمال كرده است، ‌اين تلقي تفاوت را پررنگ مي‌كند. از جمله در موضوع «تغيير رژيم ايران» با آنكه امري جديد نيست و از سوي دولتمردان و سياست‌گذاران آمريكايي و برخي هم‌پيمانانش در اروپا و منطقه در حدود 40 سال گذشته دنبال شده است، آنچه اين مسئله را در سال اخير مهم و قابل بررسي كرد، عزيمت اين سياست از حوزه اعلاني به حوزه اعمالي سياست خارجي ايالات متحده آمريكاست؛ البته اين موضوع كه از محورهاي پيام ترامپ به ايران از سوي نخست‌وزير ژاپن هم بود كه‌ از سوي رهبر معظم انقلاب تحقير شد معظم‌له فرمودند آمريكا همواره خواسته است نظام اسلامي را براندازد؛ اما توانايي آن را نداشته است؛ بنابراين به رغم تفاوت تاكتيكي و تمايزات شكل سياست‌هاي رؤساي‌جمهور گذشته آمريكا، در كلان سياست خارجي آنها درباره جمهوري اسلامي ايران روشن بوده است و تنها تفاوت ميان آنها در سطح‌بندي فشارهاست؛ كما اينكه تفاوت نيكسون و ريگان نسبت به شوروي نيز در درجه اعمال فشار آنها بود. در زمانه ما نيز اوباماي دموكرات (چپ) به ظاهر تعامل را با فشار توأمان دنبال مي‌كند؛ اما ترامپ جمهوري‌خواه (راست) با سياست تعامل كمتر و فشار حداكثري دنبال تحقق اهداف كلان آمريكا در قبال جمهوري اسلامي يعني براندازي تغيير رفتار است. هدف ترامپ در شرايط كنوني از طرح مذاكره اين است كه ميز جديدي براي معامله بر سر مؤلفه‌هاي قدرت ايران مانند ظرفيت‌هاي منطقه‌اي، هسته‌اي و‌ موشكي بچيند؛ البته هم‌زمان در راستاي بيشينه‌سازي عمليات رواني در زمينه بلورين كردن فساد و ناكارآمدي برخي مسئولان براي مشروعيت‌زدايي از درون نيز به موازات تلاش براي تغيير نظام از بيرون با تهديد نظامي از سوي دولتمردان فعلي آمريكايي به طور علني و رسمي در مواضع، سخنراني‌ها و بيانيه‌هاي رسمي و سياست اعمالي قابل رصد است. 

هدف‌گذاري مسئولان كاخ سفيد در قبال ايران در حوزه منطقه‌اي، بيشتر در قالب راهبرد ضعيف كردن تدريجي ايران، ‌جلوگيري از افزايش توان مالي،‌ منع سرمايه‌گذاري خارجي، تشديد ناكارآمدي‌ها و مهار نفوذ منطقه‌اي قابل تأويل و تفسير است كه ترامپ براي تحقق آن از راهبرد «مرد ديوانه در سياست» ‌استفاده مي‌كند؛ البته بي‌نتيجه بودن اين تلاش‌ها در دو سال گذشته و انتقادات تند دروني از وي سبب تغييرات در سياست‌هاي وي شده كه بخشي از آن را در قالب اعزام ميانجي‌هاي مذاكره مشاهده كرديم كه با نفي مطلق رهبري معظم انقلاب مواجه شد. اگر بخواهيم برخورد آمريكا با ايران را طي چند سال اخير تحليل محتوايي كنيم، به اين نتيجه مي‌رسيم كه عمق شناخت آمريكا از ايران اين است كه تضاد ميان دو كشور از نوع تقابلي است و ايران بازيگري غير متقارن، پيچيده و انعطاف‌پذير به شمار مي‌آيد. بر اين اساس واژه و مفهومي در دو دهه اخير توليد شده كه برخورد آمريكا با ايران بر اساس همين واژه و مفهوم Limbo يا «برزخ، در هوا نگه داشتن» استوار است؛‌ يعني عدم قطعيت در برداشت و پيش‌بيني از آينده مانند آنچه امروز در غالب تحريم‌هاي خود به كار گرفته‌اند يا در مورد مذاكرات بيان مي‌كنند. 

البته اين با فشار و انزواي اقتصادي و ديپلماتيك روش براي كشوري كه‌ در طول چهار دهه خود، دست پنجه نرم كرده است،‌ پديده جديدي نيست و جمهوري اسلامي نه تنها در مقابل خواسته‌هاي نامعقول آمريكا تسليم نخواهد شد، بلكه تهديدات و فشارها را به مثابه فرصتي براي تقويت پايه‌هاي قدرت اقتصادي و سياسي و نظامي خود مي‌داند. 

يك قلم تخلف

بازار بزرگ ايران در ميان تهران و كرج به مساحت 27 هكتار كه حالا با نام ايران‌مال شناخته مي‌شود، يكي از پنج مال بزرگ دنياست؛ اما تخلفات موجود در ساخت اين پروژه پرونده‌اي مفصل دارد. «سالاري» رئيس كميسيون شهرسازي و معماري شوراي شهر تهران، چندي پيش از تخلفات بزرگ و متعدد صاحبان اين پروژه بزرگ سخن گفته و مجموع تخلفات آنها را حدود 210 هزار متر مربع بيان كرده بود. علي نوذرپور شهردار منطقه 22 شهر تهران نيز اعلام كرد كه حكم در حال اجرا بوده و تنها اجراي يك بخش‌هايي از آن باقي مانده است. تا اين لحظه حدود 500 ميليارد تومان به حساب شهرداري مركز از سوي ايران مال پول واريز شده است و موجب شد كل بودجه شهرداري منطقه 22 تا پايان سال از محل اين جريمه محقق شود.»

امارات در پشت پرده

يك حساب توئيتري منتسب به نهاد امنيتي امارات كه خود را افسر دستگاه امنيتي امارات معرفي كرده و بيش از 200 هزار نفر آن را دنبال مي‌كنند،نوشت: امارات در پس حمله به دو نفتكش در درياي عمان قرار دارد. هدف از اين حمله وادار كردن ايران به مذاكره با آمريكاست تا ترامپ در انتخابات آتي به پيروزي دست يابد. 

مشكل فرمانده اقتصادي كشور

عزت‌الله ضرغامي رئيس پيشين صداوسيما در مورد اختيارات دولت در حل مشكلات مي‌گويد: «من در يك سال حضور در دولت شاهد بودم ايشان به‌خاطر اينكه به وزراي خود وقت نمي‌داد، بعضي مواقع وزرا مي‌آمدند كنار صندلي آقاي روحاني روي پنجه پا مي‌نشستند و مسائل وزارتخانه خود را حل مي‌كردند. بعضي اوقات تعداد اين وزرا اينقدر مي‌شد كه صف مي‌بستند يا در صندلي جلوتر مي‌نشستند. حتي يادم هست وقتي وزيري داشت مسئله مهمي را مطرح مي‌كرد كه خود رئيس‌جمهور هم پيگير آن بود، آقاي روحاني به ‌خاطر صحبت با وزرايي كه بغل دستش ايستاده بودند به صحبت‌‌هاي اين فرد گوش نمي‌كرد و او مرتب مي‌گفت آقاي روحاني خواهش مي‌كنم گوش كنيد...»