اوباما برنامه‌ای برای پایان اشغال عراق ندارد

جرمی اسکاهیل / ترجمه پوراندخت مجلسی
نیویورک تایمز گزارشی دارد در مورد <تحول آشکار> فکری باراک اوباما رئیس جمهور منتخب آمریکا در مورد عراق و اظهارات اخیر او را نقل کرده است درباره اینکه پس از بیرون آوردن تعداد معینی از نیرو های آمریکایی از عراق، بقیه آنها در آن کشور باقی خواهند ماند. طبق این گزارش او همچنین متعهد شده است که در این باره پیشنهاد فرماندهان نظامی را مورد توجه قرار دهد.
در حالی که باراک اوباما آماده می شود فرماندهی نیرو های مسلح آمریکا را برعهده گیرد، از نظر نظامیان در پنتاگون و ستاد های نظامی در عراق، او و تیم امنیت ملی اش نظریه حساب شده ای در مورد سطح تعداد نیرو هایی که در عراق می مانند، اتخاذ کرده اند؛ در حقیقت تحولی در کار نیست.
هر کس حرف های اوباما را در مبارزات انتخاباتی او درباره <تغییر> و پایان بخشیدن به جنگ عراق مورد توجه دقیق قرار داده باشد، خیلی زود متوجه شده است که رئیس جمهور منتخب نظر خود را در مورد پایان دادن به وضع اشغال عراق تعدیل کرده است. وقتی او بر تعهد خود در بیرون کشیدن <نیرو های رزمی> از عراق طی 16 ماه تاکید می کرد، همچنین گفته بود که قصد دارد <بقیه نیروها>، را تا آینده ای قابل پیش بینی در عراق حفظ کند. انتخاب این کلمات جالب است. بقیه، به عنوان تعدادی که پس از هر فرآیندی باقی می ماند تعریف می شود و در این مورد به این مفهوم به کار رفته است که او در نظر دارد تا وقتی عقب نشینی کامل شود، نیرو هایی را در آنجا حفظ کند و اهمیتی ندارد که اسم این نیرو های باقیمانده را چه می گذارد، واقعیت این است که آنها هم نیرو های اشغالی خواهند بود.
تیم امنیتی اوباما این هفته اعلام کرد که اوباما بر این موضع تاکید کرده است که <من تعهد کرده ام نیرو های رزمی مان را از عراق طی 16 ماه بیرون بیاورم و این کار را خواهم کرد ولی احتمالالازم است باقیمانده نیرو ها را برای آموزش توان رزمی نیرو های عراقی و <حفظ غیرنظامیان مان در عراق> حفظ کنیم. بعضی ها این حرف را به عنوان بازگشت اوباما به تعهدات انتخاباتی اش تصور می کنند ولی این طور نیست، آنچه تازه است این است که اوباما هرگز یک طرح جامع و مبسوط برای پایان بخشیدن به اشغال عراق ارائه نکرده است. گزارشگر نیویورک تایمز تام شانکر نوشته است: <سناتور باراک اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی اش با متعهد شدن برای پایان دادن به جنگ در عراق، سعی کرد پایگاه لیبرالی اش را به هیجان بیاورد و به آن انگیزه بدهد ولی با نزدیک تر شدن تاریخ ورودش به کاخ سفید، این موضوع بیشتر روشن شده است که ده ها هزار نیروی آمریکایی در عراق باقی خواهند ماند، حتی اگر او بتواند طبق قول خود تا 16 ماه نیرو های رزمی را از آن کشور بیرون بیاورد.> شانکر ادامه می دهد که <مدت ها است معلوم شده که طرح اوباما برای عراق با حرف های انتخاباتی او در تناقض است ولی متاسفانه تاکنون انتقاد قابل توجهی از طرف جناح چپ ضدجنگ حزب دموکرات در این مورد به عمل نیامده است.>
برای کسانی که طرح های اوباما و مشاوران او را از اول به دقت بررسی کرده اند این موضوع تازگی ندارد. اوباما هرگز پایان دادن به جنگ عراق را با بیرون آوردن همه نیرو ها مشخص نکرده است. علاوه بر این، بنا بر توصیه و مشاوره نزدیک ترین مشاورانش - که بسیاری از آنها از باز های طرفدار جنگند- طرح اوباما بر مبنای دو اصل اساسی قرار دارد؛ پیشنهاد های هامیلتون - بیکر و لایحه تکمیلی هزینه های عراق در سال 2007 که در آن زمان به عنوان طرح عقب نشینی دموکرات ها تصویر می شد؛ که هر دوی اینها ادامه حضور نیرو های آمریکایی در عراق را به مدتی نامعلوم پس از عقب نشینی پیش بینی می کنند.
در حمایت از لایحه تکمیلی 2007 اوباما گفته بود که <این لایحه یک امضا تا پایان بخشیدن به جنگ عراق فاصله دارد.> این لایحه بر اساس بیرون آوردن نیرو ها از عراق در 180 روز تنظیم شده بود ولی طبق تحلیلی، به وسیله انستیتوی مطالعات سیاسی، در این لایحه هم، که پرزیدنت بوش آن را وتو کرد، در مورد پیمانکاران خصوصی در عراق صحبتی نشده بود. طبق این لایحه قرار بوده است 20 تا 60 هزار نیرو برای آموزش نیرو های ضدتروریست یا برای حفظ امنیت دیپلمات های سفارت آمریکا در عراق باقی بمانند. دلایل قابل ملاحظه دیگری نیز بر ماهیت واقعی طرح اوباما برای عراق در اظهارات مشاوران او یافت می شود، به ویژه در مورد تعداد نیرو هایی که پس از عقب نشینی، در آنجا باقی می مانند. اوباما در اظهارات خود در ماه اکتبر، از صحبت در این مورد خودداری کرد. بسیاری از یاران او هم دارای چنین موضعی هستند. ریچارد دانزیک وزیر دریاداری دوران کلینتون هم که ممکن است پس از گیتس به وزارت دفاع منصوب شود، پیش از انتخابات گفته بود: <نیروهایی که پس از عقب نشینی باقی می مانند ممکن است حدود 55 هزار نفر باشند که این تعداد شامل بلک واتر و سایر نیرو های حقوق بگیر خصوصی نمی شود. تیم اوباما هم اعلام داشته است نمی توان استفاده از این نیرو ها را رد کرد.> در حال حاضر تعداد پیمانکاران در عراق، زیاد تر از سربازان است که باقی ماندن آنها در عراق، برای این کشور بسیار شوم و تهدیدآمیز است.
در آوریل گذشته آشکار شد که گروه هماهنگ کننده سیاست های اوباما در عراق نامه ای را منتشر کرده است که در آن پیشنهاد شده: آمریکا باید بیرون آوردن تعداد معقول و با دقت تعیین شده 600 تا 80 هزارنفر) را تا پایان 2010 انجام دهد، اگر چه زمان بندی آن باید با مذاکرات دوطرفه در محل تعیین شود. در ماه مارس سامانتا پاور مشاور اوباما توضیح داد که برنامه 16 ماهه عقب نشینی نیرو های رزمی عراق در زمان نامزدی اوباما برای ریاست جمهوری بهترین طرح او بود ولی روی بعضی از طرح هایی که اوباما در زمان مبارزات انتخاباتی خود و دوران سناتوری اش ارائه کرده بود، نمی توان اتکا کرد.
با توجه به این نکته و اینکه نام غول های قدرتمندی به عنوان تیم انتقالی اوباما مطرح شده، نیویورک تایمز این بحث را پیش می کشد که اوباما وقتی طرح عقب نشینی16ماهه را مطرح کرد - با توجه به حرف هایی که برنامه ریزان پنتاگون می زنند- از حرف های او اشتباه برداشت شده و نظر او همان وقت هم باقی ماندن بخشی از نیرو ها بوده است به عنوان آموزش عراقی ها و حمایت از آنها.
همه بحث های بالارا مقایسه کنید با آنچه اوباما در اول جولای اظهار داشته است: <من بر آنم که این جنگ را پایان ببخشم. اولین روزی که به دفتر ریاست جمهوری پا بگذارم، رئیسان ستاد ارتش را احضار خواهم کرد و ماموریت جدیدی به آنها خواهم داد. ماموریت پایان بخشیدن به این جنگ را؛ مسوولانه، باکفایت ولی قاطعانه.> بعضی ها ممکن است اوباما را متهم کنند به سیاست الاکلنگی. واقعیت این است که ما نیاز داریم بفهمیم واژه های <پایان>، <جنگ> و <قاطعانه> وقتی اوباما آنها را به زبان می آورد چه مفهومی دارند.