سرنوشت گروه 14 مارس در وضعیت جدید لبنان

1- ولید جنبلاط رئیس حزب سوسیالست مترقی به عنوان ستون فقرات جناح 14 مارس، پس از سلسله تحولات منطقه ای که در توافق دوحه، مذاکرات اروپا و سوریه و آشتی عربستان و سوریه نمود پیدا کرد، تصمیم گرفت خود و حزبش را از پیامدهای ناگوار این امور برهاند و از همین رو بدون قطع رابطه با جناح 14 مارس باب گفت و گو را با جریان 8 مارس باز کرد.
2- سعد حریری رهبر گروه 14 مارس و
رئیس جامعه اهل سنت در لبنان که امپراطوری تبلیغاتی و مالی گسترده ای در اختیار دارد و پست نخست وزیری دولت لبنان را به عهده گرفته، پس از مذاکره با گروههای جریان 8مارس بود که توانست راه خود را هموار کند و درمورد مسائل سیاسی و اقتصادی با آنها به تفاهم برسد و درنتیجه با آزادی عمل و استقلال بیشتری فعالیت کند که البته این امر باعث شد که رفتار ملایم و انعطاف پذیر سابق را با هم پیمانهای خود در جناح 14 مارس نداشته باشد و برای مشروعیت دادن به حضور سیاسی خود اجباری در این رابطه احساس نکند.
3- نکته سوم ترکیب جریان مسیحی 14 مارس است:
الف-دبیرخانه 14 مارس
اعضای دبیرخانه 14 مارس : بالاترین مرجع این جناح- را افراد مستقل و نمایندگان سابق لبنان از جمله فارس سعید، منصور البون، سمیر فرنجیه، کمیل زیاده، الیاس عطاالله، نایله معوض و پسرش میشل، نسیب لحود، غطاس خوری و کارلوس أده تشکیل می دهند. بعضی از این افراد در بحبوحه ائتلاف های انتخاباتی و انعطاف سیاسی رایج در آن زمان میان بعضی از گروههای 14 مارس ، شانس نامزدی برای نمایندگی پارلمان را دست دادند علاوه بر این دبیرخانه مذکور طی این مدت متحمل آسیب های فراوانی شد که از میان آنها می توان به مسئله جنبلاط و سپس حملات و انتقاد وسیع دیگر گروهها نسبت به ان از جمله حزب کتائب که دبیرخانه را مسئول شکست سازمانی جناح 14 مارس در مذاکرات تشکیل دولت عنوان می کرد اشاره نمود.
ب- حزب کتائب
حزب کتائب هم اکنون از عدم ثبات اندیشه و تزلزل سازمانی و سیاسی رنج می برد. این حزب در حالی که به توافق طائف پایبند است ، ادبیات جبهه لبنان در سال 1976و نیز حزب مسیحیان در دهه های 60 و 70 را حفظ کرده و هنوز هم گفتمان آن همان گفتمان دهه 70 است اما انتظارات متحدانش از آن انتظاراتی است که از یک حزب فعال در سال 2009 می رود. این تناقض در ارزیابی واقعیت عملی حزب و حجم انتظارات ازآن شکافی را میان حزب کتائب و متحدان سابقش ایجاد کرده است.
ج- نیروهای لبنانی
گروه موسوم به نیروهای لبنانی بعد از خروج سمیر جعجع رهبر خود از زندان توانست تجدید قوا کرده و حضوری دوباره در عرصه سیاسی و مسیحی لبنان پیدا کند. این گروه توانست با ایجاد یک فراکسیون پارلمانی، 2 پست وزارتی را از آن خود کند که البته بعضی بر این باورند که پطرس حرب به دلیل گرایش و رابطه نزدیک با نیروهای لبنانی وزیر سوم این گروه محسوب می شود. گرچه نیروهای لبنانی تنها گروه مسیحی جناح 14 مارس است که توانست حیثیت سیاسی و سازمانی مستقلی از این جناح داشته باشد ولی به دلیل اینکه در مقابل ائتلاف میشل عون و حزب الله نیازمند به یک شریک سیاسی مسلم می باشد همچنان به آن پایبند است از این رو بسیاری معتقدند نیروهای لبنانی شانس بیشتری در جلب نظر مستقل های جناح 14 مارس دارد.
با این حال مرحله سهم بندی سیاسی در نحوه تشکیل دولت به پایان رسیده و همه گروهها به سهم خود دست یافته اند و هم اکنون مرحله دیگری بر اساس تفاهم و توافق آغاز شده که اولین نتیجه این توافق ها در انتخاب وکیل امل حداد به ریاست صنف وکلای بیروت نمود یافت. در این میان تنها گروهی که از این مسئله احساس شکست و تنهایی کرد حزب کتائب بود که به بقا در چهارچوب سیاسی 14 مارس نیاز مبرمی دارد. کارشناسان سیاسی بر این باورند که حزب کتائب برای تسلط بر دبیرخانه جناح 14 مارس خواستار سازمان دهی مجدد این جناح است. زیرا به خوبی از این نکته آگاهی دارد که هرچه ثبات سیاسی بیشتر شود، نیاز به درگیری و یا پیروزی های موهوم نیز از بین می رود.