واکاوی جایگاه رسانه های بیگانه در افکار عمومی ایرانیان

بصیرت:«حکومت ایران کارش تمام است و دیگر نمی توانند مملکت را اداره کنند، امروز حکومت در برابر ملت ایستاده است، تقریبا می توان گفت که جمهوری اسلامی به پایان خط رسیده، احکام دستگاه قضایی عادلانه نیست، من فکر می کنم جمهوری ایرانی ایده آل تر است تا جمهوری اسلامی، مردم ایران از اسلام خسته شده اند و باید دین از سیاست جدا باشد، امروز احکامی که به نام دین اسلام در ایران وجود دارد مانع پیشرفت ملت است، مردم از بسیج و نیروی انتظامی تنفر دارند، امروز آزادی های شهروندی در ایران بسیار محدود شده است، حکومت ایران مردم را تحت فشار قرار می دهد، مسئولان دولت جمهوری اسلامی هیچ اعتقادی به مردم سالاری ندارند و به همین خاطر مردم را تحت شکنجه قرار می دهند...»
در نگاه اول به این سخنان چنین استنباط می شود که اظهارات فوق توسط عناصر فراری و ضدانقلاب علیه ایران اسلامی در رسانه های خارجی مطرح شده است، اما واقعیت این است که مطالب مذکور توسط برخی از افرادی بیان شده که هم اکنون در کشورمان حضور دارند و با عناوینی همچون حقوقدان، فعال حقوق بشر، چهره سیاسی، فرهنگی و یا عضو مرکزی برخی از احزاب داخلی در کشورمان فعالیت دارند و بعضا طرف گفتگو با رسانه های ضدانقلاب و معاند قرار می گیرند.
در فتنه پس از انتخابات شبکه های ماهواره ای و اینترنتی دشمنان ملت ایران تمام تلاش خود را به کار بستند تا شاید بتوانند در ایجاد بحران و ناامنی در کشورمان اقدامی انجام دهند و البته افرادی هم در داخل فریب فضاسازی های رسانه ای ضدانقلاب را خورده و با این استدلال که «علی آباد هم شهری است!» به مصاحبه با این رسانه ها پرداخته و علیه نظام برآمده از خواست و اراده ملت سخنانی را بر زبان راندند.
اما در این میان سئوالی که در افکار عمومی مطرح می باشد این است که چرا با چنین افرادی در داخل برخورد قانونی صورت نمی گیرد و نگاه مردم به اشخاصی که طرف مصاحبه با چنین رسانه هایی قرار می گیرند چیست؟ گزارش امروز و فردای کیهان را به بررسی و تحلیل این موضوع اختصاص داده ایم.
مردم چه می گویند؟
به اتفاق محمد شیخ زاده، عکاس پیشکسوت کیهان به سطح شهر تهران می رویم تا از دیدگاه های مردم درباره اشخاصی که طرف مصاحبه با رسانه های ضدانقلاب قرار می گیرند مطلع شویم.
در نگاهی کلی به دیدگاه های مردم، چنین استنباط می شود افرادی که بعضا از چهره های شناخته شده سیاسی یا فرهنگی هستند اگر با رسانه های ضدانقلاب به گفتگو بپردازند در وهله اول به پایگاه اجتماعی و شخصیت مردمی خود لطمه می زنند و به نوعی نگاه مردم نسبت به آنان تغییر خواهد کرد.
«زهرا محمدخانی» که خود را دانشجوی سال آخر علوم سیاسی از دانشگاه تهران معرفی می کند، در پارک دانشجو مخاطب سئوال ما قرار می گیرد و می گوید: «اصولا افرادی که با ارزش های انقلاب اسلامی فاصله گرفته باشند حاضرند با رسانه های ضدانقلاب گفتگو کنند، چون معمولا کسانی که پایبند به آب و خاک میهن اسلامی خود باشند هیچگاه حاضر نخواهند بود با رسانه های اجنبی مصاحبه کنند.»
دوست دانشجوی دیگر این فرد سخنان او را چنین ادامه می دهد: «امروز مردم از شعور بالای سیاسی و قدرت تحلیل برخوردارند و در واقع به افرادی که حاضرند علیه کشورمان در رسانه های بیگانه سخن بگویند نگاه مثبتی ندارند، یعنی آن فرد که مثلا با صدای آمریکا یا بی بی سی مصاحبه می کند قطعا در ایران پایگاه مردمی و اجتماعی خود را از دست می دهد.»
وی در ادامه می گوید: «به عقیده من باید مسئولان قضایی تدابیری را بیندیشند تا هر کسی نتواند از یک طرف به راحتی با رسانه های دشمنان علیه میهن اسلامیمان سخن بگوید و از طرف دیگر هم در امنیت کامل در کشور به زندگی خود ادامه دهد، بلکه باید با چنین افرادی برخورد قاطعانه صورت بگیرد.»
سؤال افکار عمومی
بسیاری از مردم در گفتگو با سرویس گزارش کیهان بر این باورند که مسئولان دستگاه قضایی باید با افرادی که طرف گفتگو با رسانه های معاند قرار می گیرند برخورد نمایند، اما طیف دیگری از مردم معتقدند که وجود رسانه های ضدانقلاب نعمتی است که می توان از طریق آن افراد منافق را شناسایی کرد و پی به هویت آنان برد.
محمود ذاکری که کارمند یکی از ارگان های دولتی است در خیابان ولیعصر تهران مخاطب سئوالم قرار می گیرد و در تحلیل این موضوع می گوید: «رسانه هایی مثل بی بی سی، صدای آمریکا، رادیو فردا، رادیو زمانه و... همگی رسانه های جهت دار و مخالف صددرصد جمهوری اسلامی ایران هستند و بر همین اساس هیچگونه پایگاه قوی مردمی در ایران ندارند.»
وی در ادامه می گوید:
«این عرایض بنده شعار نیست بلکه واقعیتی ملموس و عینی است که واقعاً این رسانه ها در ایران حامی ندارند و اگر هم افرادی طرفدار آنها باشند بسیار بسیار ناچیز است، حال افرادی که از چهره های مطرح فرهنگی و هنری یا شخصیت های سیاسی هستند اگر با این رسانه ها به گفتگو بپردازند قطعاً در افکار عمومی ایرانیان مورد سؤال و بازخواست قرار می گیرند از اینکه چرا مصاحبه کردید و چگونه به اجنبی اعتبار بخشیدید که با آنها حاضر به گفتگو شدید؟»
فرد دیگری که خود را «ولی زاده» کارمند یک شرکت غیردولتی معرفی می کند افراد طرف گفتگو با شبکه های ماهواره ای فارسی زبان ضدانقلاب را خائنین به وطن می نامد و به سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «امروز تمامی ملت ایران با خط فکری بی بی سی و صدای آمریکا کاملا آشنا هستند و هویت غیرقابل دفاع این رسانه ها برای مردم ایران به خوبی آشکار است، یعنی مردم می دانند که این رسانه ها به دنبال چه چیزی هستند و اصولا اهداف راه اندازی آنها چه بوده است، حال افرادی که در داخل کشورمان حاضر به گفتگو با این رسانه های استکباری می شوند از دو حالت خارج نیستند، یا ناآگاهند که این احتمال بسیار ضعیف است، و یا مغرض و منافق، اگر ناآگاهند باید تلاش کرد تا آنان را با اهداف آشکار و پنهان رسانه های معاند آشنا کرد و اگر هم منافق و مخالف میهن اسلامی هستند باید به سزای اعمالشان برسند.»
نعمتی به نام رسانه های دشمن!
برخی از مردم و کارشناسان سیاسی معتقدند که رسانه های دشمن فرصت خوبی را برای دشمن شناسی مهیا می کنند.
عزیزی، دانشجوی ای تی در تهران نیز در پارک دانشجو چنین به سؤال ما پاسخ می دهد: «رسانه هایی همچون بی بی سی و صدای آمریکا و... در ایران طرفداری ندارند و معمولا طرفداران آنها نه فقط در اقلیت بلکه در اقلیت اقلیت اند، از همین رو کسانی هم که در ایران هستند و طرف مصاحبه آنها قرار می گیرند بدون شک به شأن و اعتبار مردمی خود لطمه می زنند.»
دوست دانشجوی ایشان به مصاحبه های متعدد یکی از خوانندگان موسیقی سنتی با رسانه های ضدانقلاب اشاره می کند و می گوید: «مثلا آقای شجریان با مصاحبه هایی که با بی بی سی و آمریکا انجام داد چکار کرد؟ به غیر از اینکه به پایگاه اجتماعی و شأن مردمی خود لطمه زد و نشان داد که به راحتی آلت دست اجنبی قرار می گیرد هیچکاری از پیش نبرد.»
«رضایی» دانشجوی دیگری که در این جمع دوستانه در پارک دانشجو حاضر است در ادامه همین بحث می گوید: «این خوانندأ موسیقی سنتی فکر می کند که می تواند مثل عارف قزوینی که در برابراستبداد ایستاد نام خود را در تاریخ ایران به ثبت برساند، این در حالی است که عارف قزوینی هیچگاه حاضر نشد با اجنبی و دشمنان مردم ایران که همانا انگلیس و آمریکا بودند همراه شود.»
خدمت رسانه های دشمن
به جمهوری اسلامی
بسیاری از کارشناسان سیاسی بر این باورند که تأثیر رسانه ها و شبکه های ماهواره ای مخالف جمهوری اسلامی در افکار عمومی ایرانیان بسیار بسیار ناچیز است و سود آنها بیشتر از زیانش است.
سیامک باقری، استاد دانشگاه و کارشناس و تحلیل گر مسایل سیاسی در گفتگو با سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «امروز هویت واقعی رسانه های ضدانقلابی از جمله بی بی سی یا صدای آمریکا برای ملت ایران کاملا مشخص است، در این میان فرد یا افرادی که با چنین شبکه های ماهواره ای وارد بحث و گفتگو شوند اولین ضربه را به حیثیت اجتماعی و مردمی خود وارد می کنند و قطعاً چنین شخصی دیگر نمی تواند سخنش و نظرش در میان مردم از اعتبار خاصی برخوردار باشد.»
باقری می گوید: «فردی که تعصب ملی و میهنی داشته باشد ولو نقدهایی هم بر بخش هایی از بدنه حاکمیت دارد هیچگاه نباید به خود اجازه دهد با رسانه های ضدانقلاب و ضدملی مصاحبه کند، بر همین اساس افرادی که طرف گفتگوی این رسانه ها قرار می گیرند بدون شک هیچگونه تعهدی به ارزش های میهن و انقلاب اسلامی ندارند.»
«رضا ایمانی تبار» کارشناس علوم سیاسی و استاد دانشگاه هم در گفتگو با سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «واقعیت این است که وجود رسانه ها و شبکه های تلویزیونی ماهواره ای ضدانقلاب خیلی به نفع جمهوری اسلامی است، چون این رسانه ها به ما کمک می کنند تا دوستان و دشمنان خود را بهتر بشناسیم و یا برخی مواقع با دروغ پراکنی هایی که در یک زمینه ای خاص مطرح می کنند باعث می شوند که ما در آن مورد حواسمان را بیشتر جمع کنیم.»
این استاد دانشگاه می گوید: «در بعد دیگر قضیه ملاحظه می کنید که شایعه پراکنی این رسانه ها کمترین تأثیری در بین مردم ندارد چون مردم به خوبی با هویت آنان آشنا هستند، گرچه معتقدم باید از طریق رسانه های داخلی و خصوصاً رادیو و تلویزیون بیشتر به معرفی این رسانه ها و اطلاع رسانی دربارأ اهداف آشکار و پنهان آنان و گردانندگانشان بپردازیم.»
شریک جرم رسانه های ضدانقلاب
آیا از منظر قانون گفتگو با رسانه های ضدانقلاب همچون بی بی سی و صدای آمریکا و... جرم است؟ برای پاسخ به این سؤال با فرهاد تجری، نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی گفتگو می کنیم.
تجری می گوید: «از منظر قانون و مقررات کشورمان هرگونه گفتگو با رسانه هایی که ضدیت آنها با جمهوری اسلامی آشکار است یک عمل مجرمانه به حساب می آید و یقیناً مسئولان مربوطه می توانند و باید این افراد را تحت پیگرد قانونی قرار دهند.»
نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس در ادامه می گوید: «افرادی که از روی غفلت و یا از روی کینه با نظام جمهوری اسلامی با رسانه های بیگانه گفتگو کنند باید پاسخگوی این عمل مجرمانه خود باشند، و اگر در سخنانشان نشر اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی و سیاه نمایی علیه وضع موجود باشد، چنین سخنانی از مصادیق جرم محسوب می شود و قطعاً سخنان این افراد هم قابل پیگرد قضایی است.»
ایرج نظافتی