پاپ از کدام اسلام می‌گوید

 فاضل میبدی
شیخ ابوسعید به دعوت ترسایان وارد کلیسای آنها می شود و یکی از اصحاب قرآن می خواند و حالت ها روی می دهد به حدی که پس از خروج از کلیسا یکی از اصحاب به شیخ می گوید: ترسایان چنان تحت تاثیر قرآن درآمدند که اگر شیخ اشارت می فرمود زنار برگرفتندی. )یعنی اگر اشاره می کرد عیسویان مسلمان می شدند.( شیخ تبسمی کرد و گفت: <ما شال برنبسته بودیم تا برگیریم.> یعنی ما نیامده ایم تا کسی را از دین خود برگردانیم.
پاپ بندیکت شانزدهم، دویست و پنجاه و ششمین پاپ کلیسای کاتولیک و رهبر کاتولیک های جهان در دانشگاه رگنزبرگ آلمان مطالبی را به اسلام نسبت داد که برگرفته از سخنان امپراتور بیزانس در قرن چهاردهم بود. خلاصه سخن این امپراتور این است که دین اسلام سخن تازه ای جز خشونت نیاورده است. جناب پاپ این سخنان بی اساس را در یک مرکز علمی بازگو می کند، حال باور بندیکت شانزدهم نسبت به این گفته ها چیست و برای چه در این برهه حساس تاریخ این حرف ها را به زبان می آورد جای تامل است؛ آیا رهبر کاتولیک های جهان، که چندی قبل کاریکاتورهای موهن نسبت به پیامبر اسلام)ص( را محکوم کرد و سیاست های دفاعی بوش در عراق را در معرض انتقاد قرار داد، موضع دیگری نسبت به اسلام و ادیان اتخاذ کرده است و تسامح و تساهلی که چندی قبل از آن یاد کرده بود فراموش کرده است؟ نمی دانیم. ولی نسبت به سخنان اخیرشان مطالبی را قابل تقدیم به جناب پاپ می دانیم.
1- اگر بندیکت شانزدهم با ادبیات عرب آشنا باشد و قرآن، به عنوان نخستین و محکم ترین سند اسلام را با فرصت مرور کند، در خواهد یافت که گفته های ایشان در تضاد با قرآن است. به عنوان مثال، قرآن در برخورد با اهل کتاب، از جمله مسیحیان، علاوه بر اینکه با آنان هیچ سر ستیز ندارد، بلکه از آنان می خواهد که به انجیل واقعی بازگردند و آن را در میان خود پیاده کنند.
سوره مائده آیه 68 قرآن کریم می فرماید: ارزش یهودیان و مسیحیان به این است که تورات و انجیل را در زندگی به پا دارند. همچنین در قرآن کریم از کتاب انجیل به عنوان کتاب نور و هدایت یاد شده است.< به عیسی انجیل فرو فرستادیم که در آن نور و هدایت است.> از این قبیل آیات زیاد است که اگر اهل کتاب به کتاب واقعی خود عمل کنند رستگارند.
2- در گفتار اخیر پاپ، از اسلام به عنوان دین خشونت یاد شده است. سوال این است که پاپ از کدام اسلام سخن می‌گوید؟
اگر مبنای گفته های پاپ اسلام امثال گروه القاعده است، باید گفت چنین اسلامی نزد عالمان اسلام، بالاخص عالمان و مراجع شیعی، اسلام نیست. اسلام پیامبر)ص( همان است که در روز فتح مکه تمامی دشمنان خود را در خانه امن پناه داد. اسلام علی)ع( اسلامی است که به فرماندارش، مالک اشتر گفت باید با همه شهروندان ـ مسلمان و غیرمسلمان ـ یکسان برخورد کنی و انسان ها ـ از هر نژاد و قبیله و آیین ـ از لحاظ حقوق اجتماعی یکسانند. اینکه برخی حاکمان متجاوز، اسلام را ابزار خشونت کردند و حقوق خیلی از آدمیان را ستاندند، نباید به پای اسلام محمد و علی گذاشت و اینکه در این روزگار در خیلی از کشورهای اسلامی به نام اسلام ترور می شود و منطق خشونت رواج پیدا می کند و شعار مرگ و نابودی سر داده می شود، نباید به پای قرآن گذاشت. این مانند این است که خشونت هایی که در قرون وسطی از طریق کلیساها بر مردم به ویژه آزادفکران رفت به حساب حضرت مسیح و انجیل بگذاریم. یقینا یک متفکر مسلمان، پیام عیسی مسیح، این پیامبر رحمت و عشق را از آنچه که در قرون وسطی به دست متولیان مذهب انجام شد جدا می کند.
3- از آنجا که سخنان پاپ اعظم گفته های امپراتور قرن چهاردهم می باشد، لازم می دانم توجه ایشان را به پاره ای از خشونت های کلیسا در آن روزگار جلب نمایم. ویل دورانت مورخ بزرگ تمدن از اعمال ضد بشری کلیسا در برپایی محاکم تفتیش عقاید (انگیزیسیون) یاد می کند.
محاکم تفتیش عقاید، قوانین و آیین دادرسی مخصوص به خود داشت. کلیساها فرمان ایمان را به گوش می رسانید و از آنها می خواست که هر کدام ملحد و بی دین و بدعت گذاری سراغ دارند به محاکم گزارش دهند... طرق شکنجه در جاها و زمان های مختلف متفاوت بود. گاه دست متهم را به پشتش می بستند و سپس او را می آویختند و گاه آب در گلویش می ریختند تا به خفگی افتد... تعداد قربانیان از سال 1480 تا 1488 بالغ بر 8800 تن سوخته و 96496 تن محکوم به مجازات های سنگین دیگر بوده است. <ویل دورانت، تاریخ تمدن، 1890، 350 و 360»
راجع به تفتیش عقاید و تکفیر و ارتداد از سوی ارباب مذهب کتاب های زیادی نگاشته شد که در اینجا مجال ذکر آن نیست. سرگذشت گالیله را هر کس بخواند و دادگاهی که او در آن به جرم اثبات حرکت زمین محکوم گشت، ملاحظه نماید، خواهد دید که در آن دوران به نام دین و کلیسا چه بلاهایی بر سر بشریت رفته است. اما خدمت جناب بگویم که یک متفکر مسلمان تمام این رفتارها را از انجیل و اخلاق رحمانی مسیح جدا می کند و هیچگاه رفتار حاکمان دین و جنایاتی که به نام دین کردند با تعالیم رهایی بخش مسیح یکی نمی بیند.
ولی خیلی از متفکرین شما آن اعمال را به حساب مسیح گذاشتند و از دین گریزان گشتند. انتظار این است که بندیکت شانزدهم که یک تحصیلکرده است، اعمال خشونت بار یک عده جاهل را به حساب اسلام و تعالیم حضرت محمد)ص( نگذارند و احساسات میلیون ها مسلمان را در دنیا جریحه‌دار نسازند.
به جای اینکه اسلام را از زبان قدرت جویان خشونت طلب بشنوند از زبان عارفان و عالمان فراگیرند. به زبان حافظ و مولوی نگاه کنند که جنگ 72 ملت همه را عذر می نهند چون حقیقت نمی بینند ره افسانه می زنند. انسان مولوی تمام این پندارهای خیالی را درمی نوردد و می گوید:
از کفر و زاسلام برون است نشانم
از خرقه گریزانم و زنار ندانم
چه عطار عارف می گوید:
در ره او به سرو پا می روم
به تبرا به تولا می روم
ایمن از توحید و از شرک آمدم
فارغ از امروز و فردا می روم
هزار سال پیش شاعر بزرگ ما فردوسی، دین خدا را از حساب حاکمان سودجو جدا کرد:
زیان کسان از پی سود خویش
بجویند و دین اندر آرند پیش
تمامی این گفتار نغز به گرفته از سخن خداوند است که در قرآن مجید آمده:
ای اهل کتاب به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است برگردید
(آل عمران / 62)
4- جناب پاپ اعظم می دانند که تا بیش از اینکه شورای دو که در سال های 196221965 به ابتکار پاپ جان بیست وسوم تشکیل شود، تنها راه نجات انسان کاتولیک شدن بود. و کلیسا راهی جز این برای رستگاری انسان نمی جست و راه بهشت تنها از کلیسای روم می گذشت.
بیانیه شورای دو واتیکان به نام ) Gaudium et spasشادی و امید( راه رستگاری انسان را خارج از مسیحیت نیز پذیرفت و به سوی یک نوع تسامح و تساهل در عرصه عقیده گام برداشت. و حال اینکه قرآن مسلمانان خطاب به صاحبان ادیان الهی فرمود:
کسانی که ایمان آوردند و کسانی که به آیین یهود گرویدند. نصاری و صائبان )پیروان یحیی( هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند عمل صالح انجام دهند پاداششان نزد خداوند مسلم است، هیچگونه ترس و اندوهی برای آنان نیست.
(بقره/ 62)
تعجب است که چگونه جناب پاپ با وجود این تعالیم صریح قرآن، اسلام را به خشونت نسبت می دهند؟ سزامند است که رهبر معنوی میلیون ها انسان، پیامبران بزرگ الهی را بهتر بشناسد و با عارفان و عالمان اسلام که مفسران سخن پیامبرند، آشنایی بیشتری داشته باشد.