حکمت کنفوسیوس را دریابیم

محمود محمدی/ عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
از کنفوسیوس درباره بقای حکومت‌ها پرسیدند، گفت: 3 چیز است: اسلحه، آذوقه، اعتماد مردم به حکومت.
یکی از شاگردانش پرسید: اگر ضرورت ترک یکی از این 3 عنصر پیش آید، کدامیک را توصیه می‌کنی؟
گفت: ترک آذوقه. زیرا برای دفاع از مردم و کشور نیازمند اسلحه‌ایم.
دیگری پرسید: اگر ضرورت ترک یکی دیگر از این دو پیش آید، کدامیک را توصیه می‌کنی؟
گفت: اسلحه. زیرا اگر اعتماد عمومی از حکومت سلب شود، دیگر نه اسلحه و نه آذوقه، هیچیک به کار نمی‌آید.
ما در عمر خود این حکمت را تجربه کرده‌ایم. دیدیم شاه هم اسلحه داشت و هم آذوقه و هم حمایت بین‌المللی. اما امام تنها با اعتماد مردم بنیان او را برانداخت.
اول؛ بیاییم عبرت بگیریم. ارزش کالاها و فرآورده‌های صنعتی را از شان و منزلت آدم‌ها و شهروندانمان بالاتر نبریم. دیر تصمیم و سردرگم نباشیم. مساله، قوام و انسجام نظام و رضایت مردم است.
مگر نه این که در نظامهای ماتریالیستی، ارزش انسان‌ها به سپرده‌های بانکی، تجملات، مناصب، رانت‌خواری و رابطه بازی آنها بوده و ما گفتیم: «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم»؟!
در سال 83، میزان 90 درصد نقدینگی کشور در اختیار بانکها، 7 درصد نقدینگی در اختیار مردم و کمتر از 10 درصد تسهیلات بانکی برای تولید هزینه شده است. با این نقدینگی چه میزان تولید، اشتغال‌زایی، محرومیت‌زدایی انجام شده است و گره از کار چند مسلمان بدهکار، آبرودار و محتاج گشوده شده است؟
چرا سرمایه‌های ما به امارات فرار می‌کند و اگر سرمایه‌گذاری برای کارآفرینی از آن طرف بیاید. آنقدر قواعد، سیستم و مدیریت مشکل‌ساز است که او را خسته و پشیمان می‌کند.
من راهکار بهبود کشورداری را در حذف قوانین منسوخ و زائد، پیشگیری از آزمون و خطای مدیران و هزینه آن از کیسه ملت، بازآفرینی و نوسازی نهادها، اصلاح روش‌های کهنه و ناکارآمد و ایجاد یک سیستم کنترل ضربتی و فعال شدن نقش نظارت می‌دانم.
اگر از این امور غفلت کنیم و خودمان را در نوسازی قوانین، مدیریت و نهادها، متناسب با نیاز جامعه و تحولات و مخاطرات آینده مهیا نکنیم، آسیب‌پذیر خواهیم شد.
مگر اداره یک کشور، کم‌اهمیت‌تر از یک تیم فوتبال است که کارایی و مطلوبیت بازی بازیکن مطرح است و نه رضایتمندی او؛ و اگر فرصت‌سوزی کند، کنار می‌رود تا تیم برنده شود.
دوم؛ ایران با 15 کشور همسایه است و هم مساله ایران بسرعت بین‌المللی می‌شود. بنابراین ما یک کشور بین‌المللی هستیم و لازم است به اعتبار و وجهه خود در محیط بین‌المللی توجه جدی داشته باشیم.
مهمترین مساله و استراتژی ملی ما استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای است. پیشنهاد رئیس‌جمهور برای مشارکت بخشهای خصوصی و دولتی کشورها به منظور غنی‌سازی فرصتی مناسب برای حل این مساله است. در غیر این صورت، دولت آقای احمدی‌نژاد هیچ گونه تعهدی در برابر موافقت‌نامه پاریس ندارد و ایران می‌تواند وضعیت تعلیق را داوطلبانه تغییر دهد و به وضعیت قبل از موافقت‌نامه پاریس برگردد. اروپا و آمریکا باید نگاه خود را نسبت به این ملت متمدن تغییر دهد و با فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای ایران اغراق‌آمیز و غیرواقعی برخورد نکند.