دیمونا پایگاه هسته‌ای رژیم صهیونیستی

با تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 میلادی , این رژیم برای آنکه بتواند موجودیت خود را که با غصب زمین های فلسطینیان ایجاد کرده بود , حفظ کند به این نتیجه رسید که توان نظامی خود را از طریق دستیابی به سلاح های کشتار جمعی افزایش دهد. رهبران این رژیم معتقد بودند که با گذشت زمان , تکیه بر سلاح متعارف , شایسته اسرائیل نیست و از این رو باید در خاورمیانه بر سلاح هسته ای تکیه زد. موشه دایان , وزیر پیشین جنگ رژیم صهیونیستی بر این باور بود : در صورتی که اسرائیل در خاورمیانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارنده خود را به منصه ظهور برساند باید به سلاح هسته ای پناه ببرد.
به همین منظور در مرحله اول , وزارت جنگ این رژیم تصمیم به تشکیل کمیته پژوهشهای هسته ای متشکل از 5 کارشناس برجسته اسرائیلی به رهبری پروفسور « برگمان » گرفت . کار این کمیته , برنامه ریزی برای تاسیس نیروگاه هسته ای و اعزام هیات علمی به نقاط مختلف جهان برای کسب و تقویت دانش هسته ای بود.
در مرحله دوم رژیم صهیونیستی به جمع آوری پول روی آورد به طوری که توانست با کمک دولت های انگلیس و آمریکا تا سال 1953 میلادی یکصدمیلیون دلار از ثروتمندان جهان برای رسیدن به توان هسته ای پول جمع آوری کند و در همین راستا در زمان نخست وزیری بن گوریون , شیمون پرز , مسئول مذاکرات اتمی این رژیم با فرانسه شد و سرانجام با کمک فرانسه و آمریکا کار ساخت نیروگاه دیمونا را در سال 1963 به پایان رساند. علت همکاری فرانسه با اسرائیل این بود که فرانسه برای تسلط مجدد بر کانال سوئز و تفوق در درگیری با بخشی از دنیای عرب , اسرائیل را به عنوان یکی از متحدان طبیعی خود می دانست و در نتیجه به فکر تقویت این رژیم به عنوان هم پیمان خود در خاورمیانه افتاد تا جائی که نخست وزیر فرانسه اعلام کرد : یک بمب هسته ای به اسرائیل مدیون است .
بدین ترتیب در اکتبر 1957 فرانسه و اسرائیل توافقاتی برای ساخت یک راکتور 24 مگاواتی امضا کردند . در این پروتکل ها به یک کارخانه فراوری شیمیایی نیز اشاره شده بود.
این کارخانه به طور مخفیانه با همکاری تکنسین های اسرائیلی و فرانسوی در منطقه ای از صحرای نقب به نام دیمونا ساخته شد.
اهمیت دیمونا به حدی بود که یک آژانس اطلاعاتی جدید برای مخفی نگه داشتن و محافظت از اسرار و LEKEM به نام تاسیسات آن تشکیل شد و بدین ترتیب 1500 اسرائیلی و فرانسوی در دیمونا مشغول به کار شدند از سوی دیگر نیروی هوایی فرانسه پس از خرید آب سنگین از نروژ با این شرط که آن را به هیچ کشور ثالثی منتقل نمی کند 4 تن از مواد را مخفیانه به اسرائیل منتقل کرد.
البته با توجه به حجم گسترده فعالیت های هسته ای رژیم اسرائیل و در اختیار داشتن 200 تا 400 بمب اتمی , تا زمان افشاگری مردخای فانونو , کارشناس هسته ای این رژیم که در مصاحبه با روزنامه انگلیسی ساندی تایمز در 5 اکتبر سال 1986 م پرده از فعالیت های هسته ای این رژیم برداشت , هیچ کس اطلاعی از این فعالیت ها نداشت و پس از این افشاگری هم به منظور جلوگیری از بروز سوالات افکار عمومی جهان رژیم صهیونیستی اعلام کرد : این نیروگاه برای تولید برق و کارهای غیرنظامی استفاده می شود. و هیچ کاربرد اتمی ندارد. فانونو , یهودی مراکشی که 12 سال در این نیروگاه کار کرده بود به خاطر این افشاگری به 18 سال زندان محکوم شد .
با این افشاگری , توجه کارشناسان هسته ای جهان به رژیم صهیونیستی جلب شد و علی رغم پنهانکاری و محدودیت های شدیدی که از سوی این رژیم انجام گرفت , طی تحقیقاتی فاش شد که اسرائیل به غیر از دیمونا دارای 2 نیروگاه هسته ای دیگر در سرزمین های اشغالی است .
نیروگاه های , نحال سوریک وبتی رویین که مهمترین این ها نیروگاه دیمونا است .
دیمونا در نزدیکی مصر در جنوب صحرای نقب قرار دارد و کارکنان آن زیرنظر وزارت دفاع اسرائیل فعالیت می کنند.
همچنین این نیروگاه 9 ساختمان دارد که در هریک از این ساختمان ها , انواع معینی از مواد و انرژی هسته ای تهیه و تولید می شود.
طبق طرح اولیه , انرژی مورد نیاز دیمونا 10 مگاوات حرارتی بود که توان تولید 9 کیلوگرم پلوتونیوم را داشت اما با تغییراتی در سال های 1980 و 1982 م انرژی این نیروگاه به 150 مگاوات نیروی حرارتی افزایش یافت و تولید سالیانه آن نیز به 40 کیلوگرم پلوتونیوم رسید .
دیمونا از سال 1982 م قادر به تولید گازهای هیدروژنی ولیتیوم 600 و امکان جداسازی روزانه 180 گرم این گاز از گاز لیتیوم طبیعی شده و توانایی تولید بمب هیدروژنی و نوترونی را نیز یافت . سقف های این نیروگاه از بتون آرمه و به قطر 450 سانتی متر می باشد . دیمونا از زمان احداث تاکنون تحت مراقبت هواپیماهای جاسوسی آمریکا (یو ـ2 ) وابسته به سیا بوده است .
طبق پیش بینی های اولیه , عمر مفید دیمونا 30 سال برآورد شده بود که 11 سال از پایان عمر آن سپری شده است . نحوه از بین بردن زباله های اتمی آن که به گفته دکتر یوسف مروه , کارشناس مسائل هسته ای , سالانه به 10 تن می رسد بسیار محرمانه است و احتمالا یا به مناطق فلسطین نشین انتقال می یابد و یا به دریای سرخ ریخته می شود. اخیرا کارشناسان رسمی رژیم صهیونیستی از وجود مواد رادیواکتیو در چاه های آب فلسطین خبر دادند و این نشانگر آن است که این رژیم زباله های اتمی را در مناطق فلسطینی نشین دفن می کند.
طبق گزارشی که براساس عکس های تهیه شده توسط آژانس تصویربرداری ایکونوس از تاسیسات هسته ای اسرائیل در منطقه دیمونا تهیه شده , رژیم صهیونیستی با داشتن 200 تا 400 کلاهک هسته ای پنجمین قدرت هسته ای جهان محسوب میشود.
این رژیم علاوه بر در اختیار داشتن بمب های هسته ای , حداقل 200 کلاهک هسته ای نیز دارد که با موشک های « اریحا » شلیک می شوند . برد این موشک ها 1500 کیلومتر است . به گفته منابع غربی , رژیم صهیونیستی مقدار زیادی اورانیوم و پلوتونیوم در اختیار دارد که حداقل برای ساخت 100 بمب هسته ای دیگر کافی است . البته در دیمونا بمب هسته ای تولید نمی شود بلکه ماده آماده به صورت بسیار سری به مرکز نگهداری سلاح های هسته ای در شمال حیفا منتقل میشود.
براساس یک گزارش نظامی که سال گذشته میلادی (2003 ) در آمریکا منتشر شد , اسرائیل در سال 1967 م 15 بمب هسته ای داشته که تا سال 1980 تعداد آنها به 200 و تا سال 1997 به 400 بمب رسیده است . صهیونیست ها همچنین در سال 1973 , 20 موشک هسته ای و در سال 1974 هم 3 واحد توپخانه هسته ای برپا کرده بودند که هر واحد 12 توپ 175 میلی متری و 230 میلی متری داشت . در سال 1984 صهیونیست ها 31 بمب پلوتونیوم و 10 بمب اورانیوم تولید و در سال 1994 بین 64 تا 112 بمب با کلاهک کوچک و 50 موشک هسته ای از نوع « ریما » ساختند.
اسرائیل همچنین در دهه 90 میلادی سه زیردریایی از آلمان خریداری کرد. این زیردریایی ها , بسیار پیشرفته و با سوخت متعارف حرکت می کنند زیردریایی های دولفین , لویاتان و تکوما در شهر کیل به هزینه آمریکا و آلمان ساخته شده اند و قادر به شلیک موشک های کروز با بار هسته ای هستند . این زیردریایی ها در ماه مارس 1999 و اوت 2000 عملیاتی شده اند.
با این حجم گسترده فعالیت های هسته ای رژیم صهیونیستی , آمریکا و کشورهای اروپایی که مدعی عاری سازی جهان و منطقه خاورمیانه از سلاح های هسته ای می باشند نه تنها هیچ اعتراضی نکرده بلکه همواره از این فعالیت ها چشم پوشی کرده اند و زمانی که آریل شارون , نخست وزیر این رژیم برای اولین بار در 2004,7,31 با اعتراف به داشتن سلاح اتمی گفت : « اسرائیل سلاح های اتمی خود را با موافقت و رضایت آمریکا در اختیار دارد » , جامعه جهانی و آژانس بین المللی نه تنها هیچ عکس العملی نشان ندادند بلکه با سکوت خود این فعالیت ها را تایید کردند.
رژیم صهیونیستی هر زمان از جانب هر کشوری احساس خطر می کند از طریق آژانس به آن کشور فشار می آورد (همانند ایران ) و این نشان از تحت سلطه قرار گرفتن آژانس بین المللی انرژی اتمی توسط رژیم صهیونیستی است به طوری که زمانی که محمد البرادعی , دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی برای بازرسی از تاسیسات هسته ای این رژیم به سرزمین های اشغالی سفر کرد اسرائیلی ها فقط از راه دور تاسیسات دیمونا را به وی نشان دادند و گفتند : البرادعی حق هیچ گونه پرسشی در زمینه برنامه های هسته ای اسرائیل را ندارد و این آژانس است که باید پاسخگوی عملکرد خود باشد. در حالیکه کارشناسان آژانس , در چند نوبت سفر به ایران با وجودیکه در تحقیقات اول و دوم خود اعلام کردند : تاسیسات هسته ای ایران برای استفاده های صلح آمیز است , تحت فشار مجامع صهیونیستی رویکرد خود را تغییر دادند و کشورمان را متهم به تلاش برای ساخت تجهیزاتی کردند که سلاح های اتمی را افزایش می دهد.