گسترش فعالیت‌های جاسوسی بلک واتر در پاکستان

طفره رفتن کلینتون در پاسخ به سؤالاتی در خصوص بلک واتر
صدیقی در ادامه می‌نویسد: هم‌چنین این گزارشات از سوی مقامات آمریکایی با این عنوان که تبلیغات دروغین هستند تکذیب شد. "آن پترسون " سفیر آمریکا در پاکستان در پاسخ به اتهام اینکه سفارت آمریکا شرکت بلک واتر را حمایت مالی می‌کند اظهار داشت که بلک واتر در پاکستان فعالیت نمی‌کند. وی مدعی شد که روزنامه‌نگاران پاکستانی اشتباه کرده و آنها را متهم کرد که امنیت پرسنل آمریکایی را در پاکستان به مخاطره می‌اندازند. چندی بعد وزیر خارجه آمریکا "هیلاری کلینتون " در طول سفر خود به پاکستان از پاسخ به سؤالاتی در این خصوص طفره رفت.
اطلاعات جدید ثابت می‌کند که نگرانی‌های مردم پاکستان صحت داشته است. نه تنها بلک واتر در پاکستان مشغول فعالیت هست بلکه روز به روز بر قدرت آن نیز افزوده می‌شود.
چه کسی بهتر از صاحب بلک واتر از حضور یا عدم حضور بلک واتر در پاکستان خبر دارد؟ "اریک پرنس " (Eric Prince) صاحب امپراتوری بلک واتر در نواری که توسط مجله نیویورکی، "نیشن " از وی ضبط شد اذعان کرد که سازمان وی در پاکستان مشغول فعالیت هست. وی این مطلب را در اوایل سال جاری در دانشگاه میشیگان بیان نمود.
در پاسخ به مشاجراتی در خصوص اینکه آیا افراد مسلحی که با بلک واتر کار می‌کنند می‌توانند به‌عنوان "مبارزان غیرقانونی " دسته‌بندی شده که متعاقب آن تحت حمایت کنوانسیون‌های ژنو نیز قرار نمی‌گیرند، پرنس با عصبانیت گفت: "می‌دونید مردم همیشه از من می‌پرسند، آیا نگران نیستی از اینکه شماها در جاهایی مثل عراق، افغانستان یا پاکستان تحت قوانین کنوانسیون ژنو قرار ندارین؟ و من می‌گم، به هیچ وجه، چرا که این آدما نمی‌دونن که ژنو کجا هست،‌ نیاز به گفتن نداره که کنوانسیونی هم بوده یا نه. "
آیا پرنس از این واضح‌تر می‌توانست در مورد این مسئله سخن بگوید؟ آدمی درمی‌ماند که چگونه وزیر کشور پاکستان یا سفیر پترسون می‌توانند که به وی (پرنس) ثابت کنند که در اشتباه است. هم‌چنین آیا وقت آن فرا رسیده تا وزیر کشور به قول خود عمل کرده و استعفا دهد و سفیر آمریکا آن پترسون نیز از مردم پاکستان برای اظهارات غلط خود عذرخواهی کند.
بلک واتر درحال گسترش شاخک‌های خود برای فعالیت‌های مخفی در پاکستان است
در ادامه نویسنده به صحیح بودن گزارشات در مورد فعالیت‌های بلک واتر در پاکستان اشاره کرده می‌نویسد: حقیقت این است که آن گزارشات صحیح بوده و خلاف آن ثابت نشده است. مردم پاکستان نه حرف‌های سفیر آمریکا را جدی گرفتند و نه تکذیب‌های دولتشان را باور کردند. آنها بر این باورند که این پیمانکار خصوصی بدنام درحال گسترش شاخک‌های خود برای فعالیت‌های مخفی در عوض آژانس‌های آمریکایی در پاکستان است. بیمی بین مردم پاکستان وجود دارد مبنی بر اینکه به زودی پاکستان نیز همچون نمونه‌های عراق و افغانستان در دستان مشتی مامور بلک واتر قرار خواهد گرفت.
بلک واتر که اخیرا نام برند خود را - در واکنش به پیچیدگی‌های قانونی که به خاطر فعالیت‌های غیرقانونی آن به وجود آمده - به "زی " (Xe Service LLC) تغییر داده، نقش حیاتی را در جنگ‌های آمریکا در عراق، افغانستان و حالا در پاکستان بازی می‌کند. این شرکت از شروع جنگ "بوش " علیه تروریسم عملیات‌های مخفی و غیرقانونی را که سازمان سیا، پنتاگون یا وزارت خارجه به خاطر محدودیت‌های قانونی از سوی کنگره قادر به انجام آن نبودند اجرا کرده است.
بلک واتر چندین قرارداد میلیونی را به دست آورده است چراکه ایالات متحده را قادر می‌سازد تا محدودیت‌های کنگره را دور زده و به اهدافش بدون اینکه سرباز یونیفرم پوشی را در این کشورها پیاده کند دست یابد. همانطور که اریک پرنس می‌گوید: "... بخش خصوصی می‌تواند آنجا با کمترین هزینه و بدون گذاشتن رد پا، فعالیت نماید. " بالاتر از همه اینکه هیچ ترسی از مسئولیت‌پذیری وجود نداشت. ماموران بلک واتر معمولا با پوشش امنیتی وارد کشوری می‌شوند، برای نمونه به عنوان کارگران کمکی.
در پاکستان - همچون دیگر کشورها - بلک واتر با "سیا "، "فرماندهی مشترک عملیات‌های ویژه " (JSOC)، "پنتاگون " و "وزارت خارجه " برای انجام انواع عملیات‌ها در هماهنگی کامل به سر می‌برد. به‌علاوه، در بین عامه مردم و رسانه‌ها این‌طور تصور می‌شود که بلک واتر در حمایت از گسسته شدن شالوده ملی پاکستان دخیل بوده و از طریق بمب‌گذاری‌های انتحاری، حمایت از افراطی‌گراهای مذهبی و پشتیبانی از جنبش‌های ملی‌گرا و جدایی طلب و با استفاده از پاکستانی‌هایی که وفاداریشان مورد تردید هست بدین امر شتاب می‌بخشد.
طبق گزارش‌ها در پاکستان ماموران بلک واتر در مکان‌های کلیدی برای جاسوسی و مراقبت از منافع آمریکا مستقر می‌شوند.
"جرمی ساهیل " روزنامه‌نگار "نیویورک تایمز " و نویسنده کتاب پرفروش "بلک واتر " در مقاله خود با عنوان "جنگ مخفیانه آمریکا در پاکستان " این‏گونه می‌گوید: "در یک پایگاه مخفی متعلق به فرماندهی مشترک عملیات‌های ویژه (JSOC) در شهر بندری کراچی، اعضای ارشد یک بخش از بلک واتر در مرکز برنامه مخفی قرار دارند که در آن قصد ترورهای هدفمند اعضای مظنون القاعده و طالبان، ربایش و دستگیری اهداف ارزشمند و دیگر اقدامات حساس در داخل و خارج پاکستان را دارند. "
وی ادامه می‌دهد: "بنابر اعلام یک منبع آگاه در دستگاه اطلاعاتی ارتش آمریکا، ماموران بلک واتر هم‌چنین در جمع‌آوری اطلاعات همکاری کرده و به حملات هواپیماهای سیا برای بمباران‌های هوایی توسط هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا کمک مستقیم می‌کنند. "
جرمی ساهیل به نقل از منبع اطلاعاتی در ارتش می‌گوید: "تیم بلک واتر در کراچی به عملیات‌های JSOC در داخل خاک ازبکستان علیه جنبش اسلامی ازبکستان کمک می‌کند. "
به‌علاوه جرمی ساهیل خبر از قراردادی بین پنتاگون با یک شرکت پاکستانی که مالک آن افراد بانفوذ پاکستانی با رابطه نزدیک با "اریک پرنس " رئیس بلک واتر، هستند می‌دهد. این قرارداد برای حمل و نقل زمینی محموله‌های عظیم تسلیحات از بندر قاسم در کراچی منعقد می‌شود. جالب توجه اینکه امنیت این محموله‌ها به‎عهده ماموران بلک واتر گذاشته شده که مخفیانه مشغول فعالیت هستند.
بیشتر اعضای پیمانکاران خصوصی آمریکایی با ویزاهای دیپلماتیک به پاکستان وارد می‌شوند
صدیقی در بخش دیگری از مقاله خود به چگونگی وارد شدن کارکنان شرکت‌های پیمانکاری به پاکستان اشاره کرده و می‌نویسد: سال گذشته با نگرانی دولت زرداری به دنبال رسوایی بلک واتر، آمریکایی‌ها متوجه شدند که وزارت خارجه پاکستان به‏خلاف رویه‌های قبلیش از صدور شمار نامحدودی ویزا امتناع می‌کند. این‌بار وزارت خارجه از صدور یک دسته 300 تایی ویزا برای کارکنان غیردیپلماتیک که به عنوان "ماموران دفاعی " از آنها نام برده می‌شد امتناع کرده و خواستار بررسی قصد ورود و سابقه پیشین آنها شد. وزارت خارجه هم‌چنین مایل نبود تا درخواست آمریکا برای تایید ویزاهای دیپلماتیک و اعطای امتیازاتی نظیر معافیت بار از بازرسی گمرک را برآورده کند. این اقدام نه تنها خلاف قوانین بود بلکه شک و تردیدها را در مورد ماهیت کالاهایی که پرسنل آمریکایی قصد وارد کردن به پاکستان داشتند برانگیخت.
واشنگتن این شمار غیرمعمول کارکنان را با این دلیل که این پرسنل برای تسهیل به روند کمک‌های اعطا شده به پاکستان برگزیده شده‌اند، توجیه کرد. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا "پی جی کرولی " گفت: "ما فقط به ویزاهای بیشتری نیاز داریم تا کارکنان خود را در محل‌های مورد نظر برای کمک به پاکستان قرار دهیم و پیشرفت مسائل اقتصادی، امنیتی و کشاورزی را تسهیل نماییم. " آمریکا برای اینکه به نیات خود دست یابد اعطای کمک‌های اقتصادی را به تاخیر انداخت. هم‌چنین آمریکا پا را از این نیز فراتر نهاده و صدور ویزاهای معمول را برای دیپلمات‌های پاکستانی برای ورود به آمریکا متوقف کرد.
سرانجام پس از دیدار وزیر خارجه آمریکا هیلاری کلینتون و "هولبروک " سفیر آمریکا - کسی که قول داد تا روند پروژه‌های کمک‌رسانی را در عوض صدور ویزا تسهیل کند - وزارت خارجه پاکستان تسلیم خواسته‌های واشنگتن گردید.
پافشاری وزارت خارجه آمریکا برای ویزای کارکنانی که در وهله اول و طبق ارزیابی وزارت خارجه پاکستان صلاحیت کسب ویزا را نداشتند باعث شد تا به این کارکنان به دیده شک نگریسته شود. شک و تردیدها نسبت به آنان بیشتر شد وقتی مشخص شد که بسیاری از اطلاعاتی که آنها در فرم درخواست ویزا وارد نموده بودند ناقص و گمراه کننده بوده است. این وقایع مهر تاییدی بر این فرضیه بود که بیشتر اعضای "پیمانکاران خصوصی " آمریکایی با ویزاهای دیپلماتیک به پاکستان وارد می‌شوند.
حدود 180 تن از ماموران آمریکایی به طور مخفیانه در پاکستان مستقر شده‌اند
وی در ادامه می‌نویسد: طبق آخرین گزارش‌ها، حدود 180 تن از ماموران آمریکایی شامل پرسنل بلک واتر به طور مخفیانه در اسلام آباد، لاهور، کراچی و کویته مستقر شده‌اند و انتظار می‌رود که شمار بیشتری به آنها افزوده شوند. آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا تصور می‌کنند که شماری از رهبران القاعده و طالبان در کراچی، کویته و پیشاور پنهان شده‌اند. به‌علاوه گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه 650 شهروند آمریکایی - شامل 200 تنفنگدار نیروی دریایی آمریکا - یا در راه پاکستان هستند یا تا الآن به آن کشور وارد شده‌اند. ویزاهای آنها "چند ورودی " (multiple entry) بوده که توسط سفارت پاکستان در واشنگتن با اختیارات ویژه‌ای که زرداری رئیس جمهور پاکستان به "حقانی " سفیر این کشور اعطا شده، صادر شده است. اگر درخواست ویزا از سوی آمریکا با قوانین جاری قابل بررسی بود دیگر نیازی به اختیارات ویژه نبود. واضح است که می‌بایستی قوانین را دست‌کاری کرد.
شهید صدیقی در انتهای مقاله خود با حماقت‌بار خواندن اعطای اختیار تام به سفارت آمریکا برای صدور ویزا می‌نویسد: در میان نگرانی‌ها از اینکه سیا، JSOC،‌ پنتاگون و وزارت خارجه همچنان روال سابق خود یعنی جازدن ماموران پیمانکاران خصوصی به جای "مقامات دفاعی " را ادامه داده و در این شیوه حتی تردید نیز نمی‌کنند، تسهیل و دست‎کاری قوانین صدور ویزا و اعطای اختیار تام به سفارت آمریکا یک اشتباه حماقت‌بار است. در واقع، این امر نشانه عمق در خطر بودن استقلال و امنیت کشور پاکستان توسط دولت زرداری به خاطر کمک‌های اقتصادی از سوی آمریکا است. چرا زرداری فراموش می‌کند که آمریکایی‌ها شدیدا به پاکستان نیاز دارند و ارائه کمک‌های اقتصادی به پاکستان در جهت منافع آمریکا بوده، همچنان که دریافت این کمک‌ها در جهت منافع پاکستان است؟